Lesbók Morgunblaðsins - 25.02.1945, Blaðsíða 16

120
IjESBÖK MORGIINBIjAÐSTNS
Mat-urta-bók fyrrum vicelögmanns
ins hr. Eggerts ólafssonar. Um
garðyrkju á Islantli, frá því sæðið
fyrst fer í jörðina, til þess aldinið
verður á Jborð borið“. — Er þetta
allmikil bók, og er að því leyti verk
sjera Björns, að hann vann hana úr
frumdrögum að hinni stóru „Lac-
hanologiu“ Eggerts, er fórst með
honum, ásamt flestum öðrum hand-
ritum hans, eins og kunnugt er. Kost
nðu þeir sjera Björn og Magnús
bróðir Eggerts útgáfu þessa. Fremst
i bókinni, er hið mikla erfikvæði
nm Eggert, eftir sjera Björn. Er
það 47 erindi og heitir „Fjögvnar-
mál“. Þar segir meðal annarS:
Hver leit Eggert
einu sinni,
at ei sæi marga .
afbragðs-kosti?
— Undrabarnið
Framhald af bls. 113. .
York ásamt móður sinni og móður-
systur. Ljek hún þá þegar fyrir
National Broadcasting Company.
Arið eftir ljek hún einnig fvrir íit-
varpsstöðina N.B.C.
Einhver kann nú að spyrja, hvort
þetta barn hafi ekki orðið af æsku-
gleði, mentun og líkamsþroska ann-
ara barna. Þeirri spui-ningu er ó-
hætt að neita. A síðast liðnu ári
tók hún gagnfræðapróf (ITigh
School Graduation). Hin frjálslega
framkoma hennar og heilbrigði
hennar og þroski sýna, að hún hef-
ir ekki farið á mis við íþróttir og
leiki og fjelagsskap jafnaldranna.
Frá þ\*í hún komst á legg, hefir
hún verið öflug í leik sem starfi.
Btundar hún ýmsar íþróttir, en
einkum iðkar hún tennis, skauta-
hlaup og útreiðar.
. Steingrímur Arason.
Ilverr mátti Eggert
hitta at máli
ok ei kæmi fróðari
af fundi þeirra?
Hver vissi til Eggerts
hátta nokkut,
það mentar ei
merki bæri?
llver var landi
list at gagni,
sem Eggert væri
með öllu dulin?
Þat munu ókomnar
aldir skynja,
menn óbornir
munu því hrósa,
at Eggert var,
meðan uppi sat
óðalsjarðar
ást og prýði.
LEIÐRJETTING.
í GREIN minni um skáldið sr.
Jón Þorláksson á Bægisá í Lesbók
28. f. m. hefir sú villa slæðst inn,
að Franz í Málmey hafi verið bróð-
ir Sigtryggs á Framnesi, Jóhanns og
þeirra sytskina.
Þetta er ekki rjett. Franz er bróð-
ursonum þeirra (sonur .Tónatans
.Tónatanssonar).
Akurevri, 2. febr. 1945.
Brynleifur Tobíasson.
Gamlir AÚnir, Pjetur og Páll,
hittast og ákveða að drekka saman
eftirmiðdagskaffi. Þeir fara því
inn í veitingahús.
Þjónn, sem kemur að borðinu til
þeirra: — Hvað var það?
Pjetur: — Tveir kaffi. (Snýr
sjer að Páli). Hvort viltu það með
eða án koníaks.
Páll: Með koníaki, en kaffilanst.
Efnl til minnisvíirðíi
T'ramh. af bls. 111.
Þorsteins Hjartar Árnasonar og
Matthildar Guðmundsdóttur. — Og
tjá þeim ánægju og örfun þá sem
þessi gjöf gefur fólki í Dyrhóla-
hreppi — vegna tilgangs gjafarinn-
ar. — En Dyrhólasystkinin eru:
T'riðrik. skrifstofumaður í Reykja-
vík ; Gnðný, gii't Chr. Björnæs síma-
verkstjóra Reykjavík; Gróa Sigríð-
ur, gift Kristjáni Kinarssvni trje-
smið frá Mörk, búsett í Canada;
Elín Ragnheiður, gift Jóni Þorsteins
svni, bakarameistara, Eskifirði;
Elín, gift Friðriki Svipmundssyni,
skipstjóra, Löndum, Vestmannaeyj-
um og Matthildur, gift Þórarni
Gíslasyni gjaldkera, Lundi, Vest^
mannaeyjum.
Það vildi líka svo einkennilega
til, að þá var stofnað skógrækt-
arfjelag í Mýrdal, sama dag og
þessi skipulagsskrá um Minningar-
sjóð Dyrhólahjóna var þar fyrst
birt í Mýrdal, ásamt fleiri stuðn-
ingsgjöfum góði'a úthjeraðs Mýr-
dælinga til skógræktar í sýslunni,
og lesin upp af sýslumanni,
Gísla Sveinssyni, sem gengist hafði
örugglega fyrir skógræktarfjelags-
skap í V.-Skaftafellssýslu. —
Að síðustu er ])akklæti Dyrhóla-
hrepps hjer .með tjáð Dyrhóla-
systkinum, og þeim tjáð virðing
og vinarhugur fyrir gjöfina —-
(hina nýju „Lögfestu" Dyrhóla-
vesturhúsa.)
Dvrhólahreppi, Hvoli 8. júní 1944
Eyjólfur Guðmundsson.
— Finnst þjer hún Bíbí ekki
dansa fjaðurljett.
— JÚ, en er það nokkuð að furða
— bnnur eins gæs.