Lesbók Morgunblaðsins - 03.02.1946, Blaðsíða 7

Lesbók Morgunblaðsins - 03.02.1946, Blaðsíða 7
LESBOK MORGUNBLAÐSINS 23 Ó S KILJANLEGIR FYRIRBURÐIR „í Guðs najni“. MARGIR hafa reynt það, er þeir koma í ókunnan stað, að þeim finst sem þeir hafi komið þar áð- ur. Þeir kannast þar við sig, og eðlilegasta skýringin, sem þeim finst vera á þessu, er sú, að þeir hafi sjeð þennan stað í draumi. En fæstir hafa reynt neitt líkt því^ sem kom fyrir breskan liðsforingja á Malta núna í stríðinu. Hann sá fortíð og nútíð blandast saman í eitt og enginn fær gefið neina skýringfu á því, og síst hann sjálf- ur, því að hann veit að hjer var ekki um draum að ræða. Hann var seint um kvöld á leið heim til sín af dansleik í Sliema. Leið hans lá fram hjá gömlum tyrkneskum kirkjugarði og þóttist hann sjá þar einkenni- legar verur á ferli milli bauta- steinanna. í sama mund stóðu tvær konur, með slör fyrir andliti, á veginum fyrir framan hann. Þær ávörpuðu hann og báðu hann að fylgja sjer til Valetta. Hann fylgdi þeim alla leið að húsi þeirra, sem var bæði stórt og skrautlegt. Þær buðu honum inn og hann þáði það. Komu þær þá inn í viðhafnarstofu með skraut- legum húsgögnum. Yfir dyrunum stóð arabisk áletrun: „Bismillah“ (í guðs nafni). Hann dvaldist þarna nokkra stund við fjörugar umræður, og fór svo. Daginn eftir saknaði hann vindl- ingahylkis síns. Datt honum í hug að hann hefði gleymt því hjá konunum og sendi þjón sinn þang- að. En þjónninn kom aftur svo búinn, kvaðst ekki finna húsið. Liðsforinginn fór þá sjálfur á stað. Þegar hann kom í þá götu, þar sem húsið átti að vera, fann hann það ekki, en í stað þess var þar mjög fornfálegt hús, sem virt- ist hafa verið í eyði í mörg ár. Hann sneri sjer þá að götusópara og spurði hvaða hús þetta væri. Götusóparinn sagði honum að það væri altaf kallað „gamla tyrk. neska húsið“ og þar hefði ekki nokkur maður átt heima í mörg ár. Liðsforinginn opnaði þá útidyrn ar og kannaðist þegar við húsaskip an þótt alt væri nú hrörlegt hjá því sem það var um nóttina Mikið ryk var á gólfinu og í því sá hann spor sín síðan um nótt- ina. Hann rakti þau inn í þá stofu þar sem hann hafði setið hjá stúlkunum. Yfir dyrum var sama áletrunin og hann hafði sjeð þá. Og á miðju gófli lá vindlingahylki hans. Og á því stóð nú hina arabiska áletrun „Bísmillah“. (Þessi frásögn var birt í Lundúnablaðinu „Morning; Post“ og staðfest af nánustu ættingjum liðsforingjans Sir William Goodenough flotafor- ingja og Lady Cozens-Hardy). Dýrlingamyndir. Hinir svokölluðu „þyngdar- töfrar“ voru alkunnir til forna í Persíu, Indlandi og Egyptalandi. Þeir lýstu sjer í því, að einhver hlutur varð óskiljanlega þungur, ef færa átti hann úr stað, eins og hann sjálfur gerði sig þyngri til þess að láta ekki flytja sig. (í íslenskum þjóðsögum kemur þessi trú líka fyrir). Fyrir nær þremur árum gerð- ist slíkur atburður í mexikanska þorpinu San Juan Parangeri- cutiro. Hinn 14. mars 1943 kom jarð- eldur upp í nágrenni þorpsins og var gosið svo ákaft að eldsúlan stóð 500 metra í loft upp og stráði eldi og eimyrju yfir akra og bygð. íbúar þorpsins flýðu hver um annan þveran, en prest- urinn kallaði á nokkra menn og bað þá að hjálpa sjer til þess að bjarga tveimur líkneskjum úr kirkjunni, Kristslíkneski og lík- neski af St. Juan de la Cholchas. Líkneski þessi vógu um 50 kg. hvort og tveir menn báru hvort þeirra ljettilega út úr kirkjunni. En þá tóku þau alt í einu að þyngjast og fl^iri urðu að ganga undir þau. Það dugði ekki og seinast fengu eigi sex menn bor- ið þau. Þeir lögðu þau niður dauð uppgefnir og þurkuðu af sjer svitann. Allir voru undrandi. Presturinn hóf bæn. Alt í einu sneri hann sjer að kirkjunni, laut niður og lyfti upp Kristsmynd- inni, sem rjett áður hafði verið svo þung að sex menn gátu ekki borið hana. Þá skipaði presturinn svo fyrir, að bera skyldi líknesk- in aftur til kirkjunnar. Og nú brá svo við að þau Ijettust við hvert skref og seinast gat einn maður borið hvort þeirra inn í kirkjuna. (Presturinn og söfnuður hans hefir staðfest þessa sögu, og hún Framh. á bls. 31. i

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.