Lesbók Morgunblaðsins - 22.02.1948, Blaðsíða 10
102
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
skíðabuxur, prossaðar, og sólinn und-
an öðrum skónum. En þaö var gaman
af túrnum, svona eftir á.
Já, nú eru Bláfjöllin mín hvít og
Himnaríki grafið í fönn? Á kaf fór
þaö nú aldrei, venjulega stóð þakið
upp úr, það var gaman að koma að
því í þannig ásigkomulagi Merkilegt
hvað það gctur snjóaö í Bláfjöllunum,
þar er snjó að finna ailan vcturinn,
langt fram á vor. Aldrei var cins
blessunarríkt að koma í litla rausterið
og þegar maður íekk hann dálítið
strembinn uppeftir, þegar veðrið
hamaðist og lamdi mann að utan,
eins og maður hefði gert eitthvað af
sjer, en þá brosti maður bara og
hvarflaði huganum öruggur þangað,
sem maður vissi af skjólinu. Auðvitað
gat verið erfitt að finna Himnaríki og
það þó það stæði vel upp úr fönninni,
þá var það þoka eða hríð, sem gerði
manni lífið brogað.
Það var einn laugardag fyrir nokkr
ur árum. — Það var dumbungsveð-
ur um daginn og tók að hvessa og
snjóa um kvöldið. Nokkrir höfðu fariö
sem er cinna skárst í íjarlægo; i
austrinu Flóann, — heíur maður þörf
fyrir að sjá flciri dásemdir svona
snemma á sunnudagsmorgni, auk
Bláfjallanna í sínu fínasta pússi?
Þvílík fjöll, þvílíkur glæsibragur á
öllu hjer. Ósköp heíur nú blessaðúr
skaparinn vandað sig þegar hann
gerði þessar ójöfnur á jarðskorpuna,
þá var kvöld og þá var dagur, stend-
ur þar. Þrátt íyrir mjúklcika og sak-
leysislegan svip brekknanna, hefi jeg
æði oft íengið óvæga útreið, menn
segja, að enginn hafi fengið hroða-
legri byltur. Jeg þræti ekki, slikt væri
á- móti guðs og manna lögum, en
molar eru líka brauð, byltur eru líka
sport, en þá þarf hraðinn á manni að
vera eitthvað meira cn þessir löglegu
45 km. Einhverju sinni var jeg stadd-
ur uppi á einum hnúknum, sem um-
lykja Jósepsdal, það var ailt svellað
þarna uppi cg jeg var að reyna að
íinna færa lc-ið niður í dalinn, og auð-
vitað fann jeg hana, en fór ýmist á
bakinu eða maganum, sem þykir ekki
sjerlega hetjulegt, það var eins og
bífunum væri kippt undan mjer í þann
mund, sem jeg var að verða sjóklár.
Fallhæðin var 250 metrar og brekkan
snarbrött. Jeg brunaði niður hjarnið,
yfir svellaða mela og klakabungu,
fram af klettum og öðrum ójöínum,
sem urðu á vegi mínum, en niður
komst jeg, að vísu dálítið lerkaður og
með að eins annað skíðið hálft á
löppunum, hitt fann jeg næstum því
heilt. í þessari ferð ruku iíka 200 kr.