Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1949, Blaðsíða 14

106
LESBÓK MORG U N BLAÐSIN S
«
ir, samtals 1000 ekrur, og allar jarð-
irnar, nema ein, voru í eyði vegna
þess að ekki þótti fært að búa á
þeim þar sem jövðin væri alveg
útsogin. Þannig er um miljónir
ekra hje- ’?ndi, jarðir, sem áður
voru frjovsamar, en nú svo niður-
níddar O þær eru komnar í evðí,
sumar fyrir löngu, aðrar fvrir
nokkrum árum.
Það var einkennilegt um þessar
jarðir, að þær skyldu svo
illa komnar, þar sem kunnugt var
að jarðvegurinn er auðugur að alls
konar efnum; það er ísaldar jarð-
lag, malarborinn leir og leðja.
Við þóttumst vita að jarðirnar
hefði ekki farið í eyði vegna þess
að jarðvegurinn væri útsoginn. Við
gerðum ráð fyrir að það væri aí
rányrkju og óhyggilegu búskapar-
lagi. Gróðurmagn jarðar hefði ekki
fengið að njóta sín, og því hefði
hún ekki getað fætt menn og skepn
ur.
Eftir þrjú ár fengum við þarna
rúmlega helmingi meiri uppskeru,
en meðaltal allrar uppskeru varð í
hinu frjósama Ontario. Og hjer
skal þegar tekið fram, að við gerð-
um ckki neilt annað en það, sem
hver bóndi getur gert.
Uppskeran jókst ár frá ári. Og
við lögðum ekki fram mikið fje til
að ná þeim árangri. Við fylgdum
aðeins nýtísku jarðræktar reglum,
sem allir bændur um allan heim
geta fylgt.
Það fyrsta sem við gerðum var
að hindra það að rigningarvatn
rynni burt og stöðva jafnframt
uppblástur. Þetta er grundvallar-
skilyrði fyrir því að koma aftur í
rækt jörð, sem er úr sjer gengin
og h'efir verið í eyði. Við hlóðum
dálitla garða með irúllibili í Irrekk-
unum, Þegar rigningarvatnið skol-
aðist nu nidui' ha'ijnn cg bar með
sjer leir o» jarðveg. staðr.æmdiit
það við bess3 garðs. Þsr seig það
nsður í jarðvegjnn, en framburð'ur-
inn sat eftir og hafði ekki borist
nema skamt. Skurðir voru grafnir
til að safna vatni og veita því á
þar sem þykkur jarðvegur var fyr-
ir. Og þegar við plægðum hólana
þá gerðum við það í hring í stað
þess að plægja upp og niður eins
og flestir gera, þangað til þeir missa
jarðveginn út úr höndunum á sjer.
Maður getur kallað þetta vinnu-
vísindi. En það nægði ekki lil þess
að hefta uppblástur og ná til gróð-
urmagns jarðar. Þar komu til
greina þær góðu búskaparaðferðir,
að bera vel á og rækta þar fyrst
ýmsar tegundir belgjurta, og dreifa
yfir jörðina heyi og moði og hús-
dýraáburði, til þess að endurvekja
lífefni hennar, bakteríur, „fungus“,
raka, ánamaðka og aðrar líftegund-
ir. Alt á þetta sinn undirstöðuþátt
í fæðingu, vexti, dauða, rotnun og
endurfæðingu, og þess vegna grund
völlur að heilbrigðri jarðrækt, því
að án þessa verður jarðvegurinn
ófrjór og b'flaus.
Þegar þessi aðferð fór að bera
árangur, fór að hægjafct uin. Því
að þegar jarðvegurinn fór að ná
sjer, drakk hann í sig alla vætu og
þá var ekki lengur hætt við upp-
blæstri. Og nú gefa margir akr-
arnir af sjer miklu meira lieldur
en þeir liafa nokkru sinni áður
gert.
Uppsprettur í landinu hafa auk-
íst um helming eða feríalt að vatns-
magni síðan jarðvegurinn lilaut
sæmilega umhirðu. Margar upp-
sprettulindir, sem áður þornuðu á
sumrin, renna nú allan ársins
hring. Þar sem allt að 85% af regn-
vatninu fór áður til spilhs og
streymdi burt á hálfum sólarhring
og skolaði með sjer mörgum smá-
lestum af jarðvegi, þar drekkur nu
jörðin i sig alt regnið.
Bleó þ? ! aö rækta belgjurtir, sem
hafa lar r v r vætur er stand: djtjrh
og storgert gras eins og alf-alfa. þa
notum við’ eigi aceins efsta jarðlag-
ið eins og bændur hafa gert ölduin
saman, heldur seilumst við hálfu
dýpra í jörð. Fólkið á Malabar og
fjenaðurinn lifir nú ekki á því, sem
hægt er að pína út úr efsta jarð-
laginu, heldur á gróðri, sem sækir
næringu sína niður í hin, óþrjót-
andi næringarefni, sem eru djúpt í
jökulöldunni. Árangurinn kemur í
Ijós í betra heilsufari og kjarki. svo
að gróðri, kvikfje og mönnum er
ekki jafn hætt við sjúkdómum og
áður. Og sumir akrarnir gefa nu
aí sjer 1500 falda uppskeru við það
sem áður var.
Skóglendurnar á Malabar voru
áður notaðar til hagagöngu fvrir
nautgripi, sem átu allan nýgræð-
inginn svo við lá að skógurinn
eyddist með öllu. Nú renna þarna
upp dýrmæt trje, svo sem eik, hnot-
trje, askur, mösur, birki o. s. frv.
og surn trjen hafa vaxið 80 iet á
tíu árum.
Nú renna silfurtærir lækir urn
landið og aldrei verður tión að
vatnavöxtum. Silungur hefir á
þessum árum aukist 15 falt í lækj-
unum og veiðin hefir aukist tífalt.
Að endingu skal jeg taka þaö
fram að eins og við höfum fariö
með þetta land, eins má fara með
hundruð miljóna ekra af landi hjer
i Bandaríkjunum, landi, sem ann-
að hvort geiur lítið af sjer eða er
í eyði. Og ef lrugsað verður um að
hlynna að því landi, eins og við
höfum gert hjá okkur, þá mun það
hafa ómetanlega þýðingu fyrir þjóð
ina alla, hvort heldur er litið á það
frá fjárhagslegu sjónarmiði. heilsu
fræðilegu sjónarmiði eða frá því
sjónarmiði að afla nægilegrar fæðu.
^lí.' Alíj.
Éi ÉÍ ÉM i
Þott þ i geíar gert r.ij.u', orðlausan,
þá er það ekld sair.a sem að þú hafir
talið haim á þitt mal.