Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1949, Blaðsíða 10

r
115
•1/?«'WWIW> lesbók morgunblaðsins
FYRSTU kennaramir: Steingr. Þorsteinsson doc., Ólafur Björnsson próf.,
Ágúst Sigurðsson skólastj. og Magnús Finnbogason mag.
ár eftir ár, hafa fæstir tekið nema
tvær námsgreinar í einu, en hafa
stundað þær aí alúð. Nokkra nem-
endur hefi jeg sjeð aftur, eftir að
þeir hafa verið fjarverandi um
nokkur ár.
Það, sem einkum hefir sett svip
á námið, er að fólkið hefir kom-
ið af eigin áhuga, eftir að hafa int
af hendi fullt dagsverk. Eins og
nærri má geta sækist námið ekki
eins fljótt með því móti, eins og
ef hægt væri að gefa sig að þvi
eingöngu. En hins vegar hljóta
nemendurnir að finna, þegar á-
fanga er náð, að þeir hafa unnið
persónulegan sigur. Og aukið sjálfs
traust á þeim grundvelli er vissu-
lega rjettmætt og holt.
Skemtilegt er að athuga hve
mismunandi hugðarefni þetta vinn-
andi fólk hefir haft og skal jeg
nú nefna þær námsgreinir, sem
kendar hafa verið og jafnframt
hve margir flokkar hafa stundað
nám í hverri:
Enska 77, íslenska 54, reikning-
ur 45, danska 36, bókfærsla 24, upp
lestur 18, handavinna 11, sænskd
10, íslenskar bókmentir 8, skrift 7
garðrækt 5, söngur 4, stærðfræði
4, franska 4, hagfræði 3, landafræði
3, sálfræði 3, leikfimi 2, þýska 1,
esperanto 1, saga 1, náttúrufræði.
1 og vjelritun 1.
Alls hafa því verið kendar 23
námsgreinir og námsflokkarnir
verið 323. Fæstir voru þeir auð-
vitað fyrsta árið, ekki nema 7. En
smám saman fer þeim fjölgandi.
Flestir voru þeir veturinn 1947—
48, eða 50. í vetur eru þeir 34
Fyrsta veturinn voru fjórir kenn-
arar, en nú eru þeir 16 En flestir
nemendur voru innritaðir haustið
1946, eða 715 alls.
Meðalaldur nemenda hefi jeg
ekki reiknað nákvæmlega, en við
lauslega athugun sje jeg að hann
mun vera töluvert hæstur í vetur,
og verð jeg að telja að þar stefni
í rjetta átt. Og jeg get ekki neitaö
því, að mjer er það altaf sjerstök
ánægja að innrita nemendur, sem
komnir eru yfir fimtugt. í því sam-
bandi minnist jeg altaf með ánægju
atviks, sem bókfærslukennarinn
sagði mjer frá einu sinni. Kona,
sem var nemandi í byrjunarflokki
í bókfærslu, og hafði stundað nám
sitt af kostgæfni, hafði komið tii
hans og beðið um frí í næsta tíma,
vegna þess að dótturdóttir sín ætti
afmæli!
Annars má geta þess, að aldurs-
forseti í námsflokkunum þessi tíu
ár, mun vera 56 ára gömul frú.
FJELAGSLÍF hefir sum árin ver
ið talsvert, en stundum minna en
skyldi. Sá þáttur starfsins hefir
hvergi átt húsaskjól. Við höfum
stöku sinnum brotist í að æfa sjón-
leik eða söngflokk, en verið á hraic
hólum með æfingastað. Reynt hefir
verið að koma upp dálitlu bóka-
safni, en það kom ekki að gagni,
vegna þess að lesstofu vantaði —
og var því hætt.
Nokkrir kynningarfundir hafa
verið haldnir á hverjum vetri. En
þar sem við höfum ekki verið góð-
ir gestir í veitingahúsunum frá
„business“ sjónarmiði, hefir okkur
aldrei tekist að fá þar inni hin eft-
irsóttu kvöld vikunnar, sem yfir-
leitt munu geymd þeim, sem vín-
veitingaleyfi hafa.
Hitt finst mjer þó enn verra, að
við höfum engan stað, þar sem við
gætum haft svolitla miðstöð fyr-
ir fjelagslíf, þótt ekki væri nema
ein stór stofa, þar sem við gætum
æft söng eða leika, eða lesið og
fengið okkur kaffi. Það mundi auka
kynningu meðal nemenda, og vera
lyftistöng fyrir fjelagslífið. Þegar