Lesbók Morgunblaðsins - 25.02.1951, Blaðsíða 16

124
U2SBÓK MORGUNBLAfiSlttS
EFTIR því sem viðrar á öskudaginn
á að viðra næstu 18 daga, eins og
stendur í vísunni:
Öskudagsins bjarta brá
bætti úr vonar gögnum
þar hann bræðum 18 á
eftir gömlum sögnum.
Sólbráðir fyrir þriðja fimtudag í góu
borgast aftur. Sunnudaginn í miðgóu
sagði gamla fólkið, að vermisteinninn
kæmi í jörðina, og upp frá því átti að
fara að batna, því að úr því fóru svell
að flísast frá jörðu og holt að verða
undir fannir.
Lítil frost og snjór í janúar og febrú-
ar boðar hríðar og kulda í mars. En í
mars boða heiðríkjur og frost gott vor,
en stormar boða stóra storma síðar.
Svo margir þokuhringar sem verða í
mars, svo mörg ofanföll verða á árinu,
og svo margar hringdaggir sem verða
í mars, svo margar verða þær eftir
páska með hreggi.
Harðasti kaflinn af vetrinum er sá
er þeir mars og einmáuður verða sam-
ferða. Að þessu sinni eiga þeir sam-
leið frá 20. mars. Votur einmánuður
boðar gott vor.
Eftir því sem viðrar á Matthías-
messunótt (fyrir 24. febr.) segja sumir
að viðri 14 daga á eftir. Ef frostlaust
er á Matthíasmessu, verður gott á
eftir.
^ ^ ^ ^
HandbragðiS segir til sín.
Sumarið 1895 fóru þeir Friðrik Guð-
mundsson á Syðra-Lóni og Jakob
Hálfdanarson tengdafaðir hans suður
á Þingvallafund. Komu þeir þá við á
Miklabæ í Blönduhlíð og var þeim
boðið þar til stofu. Friðrik hafði aldrei
komið þarna fyr, en nú brá svo við, að
hann kannaðist vel við þessa stofu,
vissi þegar að hann hafði sjeð hana
áður, og þá líklega í draumi. Stofan
var fremur lítil og nokkuð gömul, °n
Friðrik segist hafa setið þar í sælii
undrun og þegjandi eins og hann biði
eftir einhverri opinberun frá hæðum.
MINNINGARGUÐSÞJONUSTA var haldin í gær í Dónikírk.junni iun fóikið,
sem fórst ineð flugvjelinni Glitfaxa t inn 31. janúar s. i. Talið er að flugvjelin
muni hafa fallið í sjó út af Flekkuví! á Vatnsleysuströnd, en þrátt fyrir ->töð
uga leit hefir flakið ekki fundist. ( liætt er að fulíyrða, að þetta sviplega
slys hefir vakið alþjóðarsorg og mun fjöidi manna um alt iand hafa með
klökkum huga tekið þátt í minninga itijöfninrn, sem var útvarpað
... ' . . nrViiWV
Hafði hann orð á þessu við Björn prest,
og sagði prestur þá að einhver maður
af Austurlandi mundi hafa smíðað stoí-
una. Fór hann að spyrja gamlan mann
á heimilinu um þetta. Kom þá upp ár
kafinu að smiðurinn hafði heitið Ár.ni
og verið úr Vopnafirði. Þá rankaði
Friðrik við sjer. „Árni snikkari Jóns-
son frá Haugstöðum í Vopnafirði var
sá hinn sami, er bygði bi.únn á Gríms-
stöðum á Fjöllum fyrir Björn bónda
Gíslason — bæinn, sem jeg var upp
alinn í frá 10 ára aldri."
Hjaltalín og Bjarni rektor.
Hjaltalín var mestur höfðingi þeirra
tíma í Reykjavík (1876—82). Hann
bjó í timburhúsi miklu í Vesturbæn-
um. Það var kallað Glasgow. Kynja-
sögur gengu um alla Reykjavík um
jötuninn Bjarna Jónsson rektor. Sagt
er að þeir Bjarni og Hjaltalín hefðu
getað talast við, þá er rektor stóð á
tröppum Latínuskólans, en landlækn-
ir við efsta gluggann í Glasgow. Rödd
Bjarna rektors var svo sterk og dimm
að það tók undir í öllum skólanum, þeg
ar hann hafði hátt. Það er sönn saga,
að þá er rektor stóð hjá hestum sín-
um í Miðbænum, en ráðskonan hans,
Gróa, á skólatröppunum, kallaði hann
svo hátt að hún heyrði: „Komdu Gróa,
og bintu betur á mig sporana“. Rödd
Hjaltalíns var ámóta sterk og rödd
Bjarna, og má það vel vera rjett, að
þeir hafi kallað hvor til annars að
gamni sínu yfir þveran bæinn, eins og
hann var þá. (Dr. Jón Stefánsson).
f Sagnabíöðum
reynir Finnur Magnússon að lýsa
gufuskipi fyrir löndum sínum, sem
aldrei höfðu þvílíkt undur sjeð, og
segist honum svo frá: Á árinu 1819
fluttist það fyrsta svokallaða damp-
skip til Danmerkur. Eins og önnur af
sama kyni þarf það hvorki segla nje
ára til að komast áfram, heldur hjól
og slíkar margbrotnar tilfæringar,
hverjum gufu af kyntúm eldi heldur
ávalt í hreyfingu. í masturs stað hafa
slík skip ógna hávan stromp af járni,
úr hverjum reykur og svæla ávalt gjósa
eins og úr eldfjalli.