Lesbók Morgunblaðsins - 11.03.1951, Blaðsíða 8
148
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
HORNBJARG
c_______
Hamrajöfui' himingníefi.
horfir yfir vík og fjöll.
baðaður af svölum sævi,
sveípaður af hvítum snævii
kyngi magnað klettatrölL
Greinist hjer, í gráu bergl,
goða tign og jötuns ergi, —
þar, sem ráða regin öll,
dulin öfl úr læðing leysa •
og með þrúðgum þrótti reisa
þjóðsagnanna undrahölL
Dumbshafs-Mjölnir, miklum móði
ineitlar dimma hamraskáL
Er sem hönd með holdi’ og blóði
höggvi leið að risans sjóði,
þar sem mætist steinn og stáL
Stuðlabjörgin hljóðið magna
Eins og gnýr frá rökum Ragna.
rymur bjargsíns gýgjar-mál
Glottir móti frjáisu fleyi
fiugabjargsths yglibrún:
nomaspil, á nótt og degi,
neyðir skip af rjettum vegi, —
hamrom er þess heljarrún.
G.-uuíua-* væUL" sciöa, sogzi
inn í bergið blakka toga
byrðingimi, með kili og liún.
Drynja raddir risakóra,
Rán er þung á bergið sló
En úr háum hamraljóra
hellisvættur teygir kló,
hrífsar bráð af hlein og tó,
hvessir sjón á björg og voga.
Er sem stafí ægiloga
upp úr djúpsins myrku þró.
Hjer hefur oft, í hetju barmi
hjarta slegið bjargfarans.
Hjer hefur spriklað afl í armi,
eldur lýst af kappans hvarmi,
eftir unnið afrek hans.
Hjer er ríki hættu og gnóttar.
Hjer hafa raunir þreks og þróttar
þjálfað manndóm Strandbiians
Nú er dauflegt heima á Horni,
— húsin fallin nær að iörð. —
En mjer finst sem andinn forni
sndurvakni á hverjum morgni,
með bros á vör og bænagjörð.
Cigiiaxþjaaai uat tind og nkúrö.
töfrablik á vík og hleinum,
Yfir sinna barna beinum,
bjargið stendur heiðursvörð.
Hljómar enn í háum björgum
hreysti þrungið feðra mál.
Lifir enn í íslands hörgum
orðsins kyngi, viljans stál,
írostsins harka, funans bál.
Norðra armur undrasterki,
hefur goðs og gýgjar merki
greypt í frónska þjóðarsál.
EINAR EINARSSON.
W W W W
HORACE GREELEY, hinn nafntogaði
ritstjóri „New York Tribune“ skrifaði
svo illa að prentarar og aðrir voru í
stökustu vandræðum að lesa skrift
hans. Stundum komst hann ekki sjálf-
ur fram úr því, sem hann hafði skrif-
að.
Nú var það einu sinni að hann skrif-
aði ritstjórnargrein og nún var svo ó-
læsileg, að prentarinn varð að giska á
hvert orð. Þetta var í þann mund er
blaðið átti að fara í prentun, og eng-
inn tími til þess að láta Greeley lesa
próförk. Honum brá því heldur í brún
um morguninn, er hanh sá greinina i
blaðinu, alla umsnúna og vitlausa. —
Hann varð svo reiður að hann æddx
um gólfið, reif hár sitt og bárði í borð-
ið. Fyrsta verk hans var svo að reka
prófarkalesarann, en hann þóttist þurfa
að svala sjer betur á honum, svo að
hann skrifaði honum líka óbotnandi
skammarbrjef.
Piófarkalesarinn gat ekki komist
fram úr einu orði í brjefinu, en hann
fór til blaðs, sem vár keppinautur
„Tribune“ og bað um vinnu.
„Má jeg sjá meðmælin yðar?“ sagði
ráðsmaðurinn.
„Auðvitað, hjerna hef jeg meðmæli
frá Greeley“, sagði hinn og rjetti hon-
um skammarbrjefið.
Ráðsmaðurinn leit á bað, en gat auð*
Vitað ekki lesið eitt: einasta orð. „Þaí
er ágætt,“ sagði hann, „þjer getið byrj*
a3 a6 vmna i íyrramáhö."