Lesbók Morgunblaðsins - 20.01.1952, Blaðsíða 3
r
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Í5
STÓKBIIOTIÐ FAGUKT LAND
Tvö timburhús voru sýnileg á
ströndinni og ofan þeirra loft-
skeytastengur. Önnur mannvirki
eru ekki þar. Sunnan okkar er fjörð
ur fullur af ís, en fjöllin hér í
grennd snjólítil. Kalt var í veðri,
rétt við frostmark, en veður kyrrt.
Við fljúgum nú í austurátt, því ætl-
unin er að skoða sig um við Rost-
unganes, sem er allangt austan
Danmerkurhafnar, en ákveðið hef-
ir verið að við lendum þar, ef Dan-
merkurhöfn skyldi lokast. Nú erum
við komnir þangað, og það er eins
og gert hafði verið ráð íyrir, all-
stórt svæði, þar sem engan ís er
að sjá. Þar munum við ábyggilega
geta lent. — Við beygjum nú suð-
ur á við, og eftir tæpa tvo klukku-
tíma verðum við aftur komnir um
borð í Sjannöy. Það hefði einhvern-
tíma verið talin góð bæjarleiö milli
þessarra nágranna, sem búa á
nyrztu og næst nyrztu byggðu ból-
unum hérna á austurströndinni,
tæplega tveggja klukkustunda flug.
„Grænland er stærsta eyja í
heimi“ stendur í landafræðinni, og
það lærði ég fyrir löngu í barna-
skóla, en það er fyrst nú, að ég
er að fá einhverja ofurlitla hug-
mynd um hvað þessi orð tákna í
raun og veru, og þó hef ég enn
aldrei séð neitt af vesturströndinni,
þar sem hin eiginlega byggð er,
þar sem landið hlýtur að vera afar
íagurt, ef marka má af því, sem
fyrir augun ber hér. Ég gæti
ímyndað mér, að Grænland væri
ekki einungis stærsta eyja í heimi,
heldur einnig sú fegursta. Ég sé
ekki betur en að þar sé öll íegurð
og litadýrð íslands, en þar að auki
er landið enn stórbrotnara og um
margt miklu æfintýralegra...
TIL KOSTUNGANESS
Klukkan er kortér gengin í 1
fimmtudaginn 16. ágúst..Við
i
erum enn á leiðinni til Danmerkur-
hafnar. Eftir að Dynjandi kom úr
annarri för sinni um 8 leytið í
morgun var hann fermdur á ný
og að því búnu var haldið af stað.
Við erum ekki nema 5 um borð að
þessu sinni, Magnús, Kristinn,
Gunnar, Bolli og ég. Hinir eru um
borð í skipinu. Bolli er eini mað-
urinn, sem aldrei fær að hvíla sig
meðan flugvélin er á lofti, og skilzt
okkur að hann muni þurfa að halla
sér, eftir að heim er komið. Veðr-
ið er, enn sem fyrr, alveg ágætt,
blæjalogn og heiðskírt. Skeyti hef-
ir nýlega borizt frá Danmerkur-
höfn, þar sem l'ullyrt er að engin
leið sé til lendingar vegna íss, sem
liggi á allri höfninni og sé hann
svo samfelldur að engin leið væri
að koma út vélbáti, enda við að
engu bættari þótt bát; yrði komið
þaðan, því að hann yröi ckki kom-
inn til Rostunganess i’yrr cn eflir
5 klukkustundir, þótt greiðfært
væri alla leið. Við ætlum, svona
rétt til öryggis að líta yfir höfn-
ina, en gerum ráð fyrir að verða
að lenda við Rostunganes og nota
gúmmíbátana til þess að selílytja
varninginn á land..
S'l
HKAKFALLABÁLKUK
Klukkan er að verða fjögur.
Jæja. Þá er komið að því, sem mest
var óttast. Við erum strandaðir.
Flugvélin situr hér blýföst í sand-
inum rétt framan fjöruborðsins, en
við erum búnir að hreiðra um okk-
ur og bíðuin þess er verða vill.
Bölvaðir óhappaormar getum við
annars verið. Það væri þokkalegt
ef Dynjandi ætti eftir að brotna hér
í spou, og við að huka hér úti á