Lesbók Morgunblaðsins - 11.01.1953, Qupperneq 9

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
9
„Sama vald, er veldur sólnatafli, veitir sér í gegnum mannsins æðar“.
Áhrif stjarnanna á vorri jörð
Á JÖRÐINNI ríkir nagandi kvíði.
— Andrúmsloft þessarar aldar er
þrungið feiknum og fárstöfum. All-
ar þjóðir eru í uppnámi. Andstæð-
urnar aukast og allt virðist stefna
á ógæfuhlið. Tortryggni og örygg-
isleysi er hvarvetna að finna og
friðarhugsjónin á erfitt uppdráttar.
Jafnvel hin dauða náttúra er að
byrja að tryllast. Mannkynið grein-
ist í ólíka flokka eftir ólíkum lífs-
viðhorfum. Stórveldin hervæðast
og kappkosta að finna upp ný og ný
aleyðingar drápstæki. Með vaxandi
ótta horfir almenningur á þessi
tákn tímanna og býst við nýum
skelfingum ofan á þær, sem á und-
an eru gengnar. Skugginn af kjarn-
orkustyrjöld breiðist út um alla
jörð og mannkynið óttast að Ragna
-rök sé á næstu grösum.
Hvar er þá hjálpar og hugsvöl-
unar að leita? Hvergi nema í trúnni
á mátt og sigur hins góða, trúnni
á æðri máttarvöld, sem hjálpað
geta, ef liðsinnis þeirra er leitað.
Maðurinn verður að skilja hlut-
verk sitt og stöðu sína í alheimi.
Hann verður að skilja að hann hef-
ur frjálsan vilja til að velja og
hafna, en er jafnframt háður utan
að komandi áhrifum, sem geta koll-
varpað öllum fyrirætlunum hans,
ef þær eru ekki í samræmi við hin
eilífu alheims lögmál. Honum verð-
ur að skiljast, að „heimsins vél er
knúð af einu afli“, sem æðra er
allri mannlegri speki, og er því
guðdómur. Lausn mannkynsins er
komin undir því, að líf þess sé í
samræmi við lögmál alheims mátt-
arins, að það sé guðdóminum sam-
taka.
Fleiri og fleiri af andans mikil-
mennum þjóðanna taka nú undir
þessa skoðun, og það er fyrsta
skrefið í áttina að réttu marki. Því
svo sannarlega sem hin fáu andans
mikilmenni hafa áður leitt þjóðirn-
ar frá villimennsku, þá munu þau
leiða þær af þeim villigötum, sem
þær eru nú á.
—■= ★ -—
í mörgum bókum, sem fræði-
menn rita og komið hafa út að und-
anförnu er sagt, að jarðríki sé ekki
eina ríki heimsins, sem byggt er,
og að maðurinn sé ekki aðeins jarð-
arborgari, heldur einnig alheims-
borgari, í þess orðs fyllstu merk-
ingu.
Meðal nýustu bóka, sem um
þetta efni fjalla, er þýzk bók, sem
heitir „Wir und das Weltall“ og er
eftir stjörnuþýðandann Willy Bisc-
hoff. Hann gerir þar þann greinar-
mun á „astrologie“ (stjörnuþýð-
ingalist) og „astronomi“, að astro-
logie sé sú fræðigrein, er fáist við
afstöðu stjarnanna innbyrðis og
hverja þvðingu hún hafi, en astro-
nomi sé himinþekking. Þess vegna
hafi hin fyrnefnda verið kölluð
stjörnuþýðingafræði, en hin „stærð
-fræði stiörnugeimsins“. — Hvor
tveggja vísindagreinin sé sjálfstæð,
en astrologi hafi það fram yfir að
hún sé lífræn og reyni að skilja
hvað liggur til grundvallar að sam-
bandi stjarnanna. Þessar vísinda-
greinir geti stutt hvor aðra með
aðstoð þriðju vísindagreinarinnar,
stjörnulíffræði.
Stjörnulíffræðin sé sú fræði-
grein, er rannsakar lífið í alheimi,
og samband lífsins í alheimi. Það
sé því hennar hlutskifti að rann-
saka þau áhrif, sem alheimurinn
hefur á lífið hér á jörð, og þá sér-
staklega líf mannanna. Sumir hafa
haldið því fram, þegar þekkinguna
þrýtur, að þetta og hitt gerist af
tilviljun. En það er ekki um neina
tilviljun að ræða í stjórn alheims-
ins, og stjörnufræðingurinn Jo-
hannes Kepler helt því jafnvel
fram á sinni tíð. Þegar vér tölum
því um tilviljun, þá er það aðeins
vegna ónógrar bekkingar á stjórn
heimsins, og fullkomins þekkingar-
levsis á afstöðu hnattar vors í al-
heimi. Það er hlutverk stjörnulíf-
fræðinnar að styðjast við reynslu
og revna að læra af henni þegar
svipaðir atburðir endurtaka sig.
Astrologian lítur ekki á menn-
ina sem einstaklinga, heldur sem
lið í alheimssköouninni. — Sama
valdið, sem stiórnar gangi stjarn-
anna og lætur blóm og jurtir vaxa,
hreyfir sér einnig í sál mannsins.
Maðurinn er háður utan að kom-
andi krafti, sem ríkir í alheimi og
er öhu æðri og hlýtur því að vera
guðdómlegur. Þessi kraftur stjórn-
ar mönnum og heimshverfum og
þess vegna hlýtur að vera tilgang-
ur að baki.
Það hefur verið sannað vísinda-
lega, að eigi aðeins sól vor og tungl
hafa geisileg áhrif á lífið hér á
jörðu, heldur hafi blátt áfram
stuðlað að því að lífið reis hér á
legg. Franski stjörnufræðiftgUfinn
Camille Flammarion sýpdi fram á
hver áhrif tunglið hefur á líf
manna, og Charles Darwin tók
undir það. Og þegar það er nú
sannað að tunglið hefur þessi áhrif,