Lesbók Morgunblaðsins - 18.01.1953, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
25
ætti að þekkja yfirburði andans. Ef
svo er, sem vísindamennirnir segja,
að hér sé um að ræða gesti frá
öðrum stjornum, þá ferð&st þeir
ekki í loftförum úr málmi. Þeir
ferðast á annan hátt en vér gprum
og eru engum fjarlægðum háðir.
★
Það var dr. Helgi Péturss, sem
fyrstur manna hér á landi kvað upp
úr með það, að heimsóknir ætti sér
stað stjarna milli. Hafði hann
kynnt sér þetta mál manna bezt og
fer hér á eftir útdráttur úr ritum
hans, þar sem á þetta er minnzt.
Frá hans sjónarmiði var ekkert
yi'irnáttúrlegt við slíkar heimsókn-
ir, þær voru einn þátturinn í sam-
bandi lífsins í alheimi:
★
„Með því allra merkilegasta, sem
ritað befur verið hér á jörðu, verð-
ur að telja lýsingar þær sem til eru
á sambandi, eða öllu heldur sam-
göngum stjarna á milli. Eru þær
lýsingar þó raunar hvergi. ritaðar
af skilningi á því, hvað um er að
ræða, en samt er þeim þannig varið,
að af þeim má alveg örugglega
álykta, að slíkar samgöngur eigi sér
stað.
Plótín segir frá því í hinni stór-
merkilegu ritgerð um fegurð hug-
arheimsins, hvernig lýsandi vera
kemur úr einhverjum stað, fer hátt
á loft, skín niður á alla þá sem sam-
an komnir eru til að vera viðstadd-
ir þennan atburð, og fyllir allt
ljóma. En það eru ekki nema sumir,
sem þola að horfa í ljómann og hafa
hans full not.
Swedenborg segir frá því hvern-
ig hann hafi séð drottinn birtast á
annari jarðstjörnu. í austri kom í
ljós ský, sem færðist nær og varð
bjartara, eftir því sem það lækk-
aði. Loks sást þar mannsmynd í
blossandi geislum umkringd af
smáum stjörnum jafnbjörtum. Ský-
ið, segir hann, var hópur af engl-
um með drottmn í miðju, og kom
hann til þess að hjálpa þeim, er
þegið gæti hjálpina.
Til er bók, sem heitir „Trough
the Mists“. Fáum vér í þessari bók
fróðlegar fréttir af lífi á öðrum
hnetti. Er þar fagurt og fjallasýn
mikil. Sálin (sem segir frá) nýtur
þarna leiðbeiningar veru frá æðra
tilverustigi. Veran kom við mig,
segir hún, og vakti eftirtekt mína
á ljóshnetti, sem kom upp bak við
fjöllin og fell í áttina til okkar hratt
sem stjörnuhrap. Minnir þetta
mjög á það, sem Plótín segir um
uppkomu hinnar skínandi veru í
hugarheiminum. Sálin snýr sér nú
að leiðtoga sínum, til þess að spyrja
hann hvað þetta sé. Verður hún
þess þá vör, að hann hefur breyzt
og er ennþá bjartari en áður. Ljós-
hnötturinn hefur verið hópur af
björtum verum. Erindi hinnar skín-
andi fylkingar var að velja úr „sál-
ir“ þær, sem hæfar eru til full-
komnara lífs. Sést það undir eins
á því hvernig mönnum verður við
komu hinnar skínandi fylkingar,
hverjir hæfir eru. Hinir lengra
komnu hjálpa þeim, sem þeir geta,
en sumum verður ekki hjálpað;
hugskot þeirra er of fullt af röng-
um ímyndunum. Ber hér enn á
merkilegan hátt saman við sögu
Plótíns úr hugarheiminum og
Swedenborgs af öðrum hnetti.
Nákvæmari lýsingu en þær, sem
ég hef þegar nefnt, á lífsambandi
milli stjarna og þar með sigri lífs-
ins á fjarlægðum himingeimsins,
er að finna hjá G. Vale Owens (í
bókinni „The Life Beyond the
Veil“). Sögumaður hans (á öðrum
hnetti) er staddur á háu fjalli og
sér yfir víða velli. Langt fyrir neð-
an hann í fjallinu, en þó hátt uppi,
er stórkostlegt musteri. Við sjón-
deildarhring fer að koma upp fjólu-
blátt skínandi ský, og úr þeirri átt
heyrist einnig eins og þrumuhljóð
í fjarska, en það breytist smátt og
smátt og verður að fögrum söng-
hljóm. Út úr musterinu kemur
mikill mannfjöldi í hvítum, skín-
andi klæðum. Staðnæmast þeir á
helluflöt fyrir framan musterið,
taka saman höndum og líta allir
upp. Þeir eru að safna orku til að
geta tekið á móti gestunum, sem
eru að koma í hinu fjólubláa skýi.
Nú fer að safnast ský í kring um
þá, og verður þéttara og þéttara,
en jafnframt bjartara, og blika frá
því gulir, rauðir, bláir, grænir og
enn öðru vísi litir geislar. Skýið
tekur nú á sig hnattmynd og mikil
hreyfing sést í því. Það heldur
áfram að vaxa unz það hylur alveg
musterið. Þá fer þessi ljóshnöttur,
sem orðinn er, að lyftast upp hærra
og hærra, og loks hátt upp yf'ir
fjallið, sem musterið stendur á, og
líður nú í áttina að fjólubláa ský-
inu. Nú sést musterið aftur og hellu
-flötin fyrir framan það, Qg er þar
enginn maður; mannfjöldinn allur
upp numinn í ljóshnettinum. En
frá framhlið ljóshnattarins, sem
svífur á móti gestunum, líður
skuggi og aftur um, en hnötturinn
verður eftir það svo miklu bjartari
en áður, að sjáandinn þolir ekki að
horfa í hann.
Það sem hann er að reyna að
segja Vale Owens frá, er heim-
sókn frá stjörnu til annarrar, þar
sem lífið er ekki eins langt komið,
en þó svo langt, að slíkar heim-
sóknir geta átt sér stað. Musterið
á fjallinu, sagði sjáandinn, sé ekki
einungis ætlað til guðsdýrkunar,
heldur sé það háskóli. Er þarna
bersýnilega um að ræða stjörnulíf'-
fræði og stjörnusambandsstöð,
nokkurs konar Hliðskjálf, þar sem
menn eru sérstaklega búnir undir
það að geta tekið þátt í sambandi
við íbúa annarra stjarna og að lok-
um flutzt til fullkomnari lífsstöðva.
Það er í augum uppi, að það
hljóta að vera meiri aldaskiftatíð-
indi en nokkur áður á þejjrgi jarð-
stjörnu, þegar uppgötvað er lífið