Lesbók Morgunblaðsins - 31.05.1953, Blaðsíða 9
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
335
Þr.jár dansmcvar úr
ZigaunaheHunum.
Pils þeirra eru
óhemju víð, og þegar
þær teygja úr þcim,
cru þau eins og
vaengir.
upp á alla þessa eymd og volæði.
íslenzkt barn, en heíir sjálísagt
verið eldri. Hún rétti fram litla
hönd, sem ekki sá í fyrir óhrein-
indum og vældi aumingjalega:
„Una peseta“ (einn peseta). Mörg-
um hrylti við að horfa upp á eymd
þessa barns og eitthvað var lagt
af smápeningum í lófa hennar. Var
svo haldið áfram. En ekki höfðum
vér farið marga faðma er fyrir
oss sat strákur, sem var á stærð
við stelpuna og henni mjög svip-
aður um andlitsfall og óþrifnað.
Hann stóð þar með framrétta ó-
hreina lúku og vældi eins og stfelp-
an: „Una peseta“. Enn fóru menn
i vasa sina og létu af höndum rakna
nokkra smápeninga, og flýttu sér
svo burt til þess að þurfa ekki að
liorfa upp á þessa eymd. En ekki
var allt búið enn. Litlu framar sit-
ur fyrir oss stelpa, miklu minni
cn hin, líklega 2—3 ára, og með
satna framandi svipinn. Ekki var
hún betur búin en hin né þrifalegri.
Hún rétti fram mjóan handlegg og
bönd, sem var eins og leirug fugls-
kló og vældi smámælt: „Una
pedeta.“ Ekki mátti setja hana
hjá.
Nú var billínn skammt undan og
flýttu menn sér þangað til þess að
losna við þennan stefnivarg. En
þá tekur ekki betra við. Hjá dyr-
um bilsins stendur kona, með bax-n
á l'yrsta ári á handlegg sér. Hún
var lítil og lág, en bar baggana eins
og húix væri komin að falli. Bæði
voru þau, hún og krakkinn í lörf-
um, sem ekki sá neinn lit á fyi-ir
óhreinindum, og hún var bei'fætt.
Sannarlega hörmuleg sjón. Hún
rétti fram lófa barnsins, svartan
af öhreinindum og bað: „Una
peseta“. Hver maður hlaut að vikna
við að horfa upp á þessa nxóður,
svopa hörmujega á sig kornna,' og
brjóstgæðin losuðu f menn við
nokkra pescta. Svo flýttum vér oss
upp' í bilinu og allir ýoru hljóðir.
Þeúp rúístc til f:fju að hðría
En eftir að hafa kynnzt Zigaun-
um betur, er ég ekki viss um að
hér hafi verið urn neina eymd að
ræða. Zigaunar nota börn sín til.
þess að betla og láta þau þá vera
eins hörmulega útlítandi eins og
kostur er á, svo að ókunnugir
aumkist yfir þau. Einhver Zigaimi
hefir séð hinn stóra og skrautlega
bíl og talið víst að þar væri
„americanos“ á ferðinni, með alla
vasa fulla af dollurum. Svo eru
krakkarnir búnir út og látnir sitja
fyrir oss með vissu millibili, en
sjálf þrifur konan yxrgsta barnið
og treður framan á sig tuskum eða
svæfli. Og það var þessi „ólétta“,
iSír- íyrst vakti grxjtn um að brögð
væri í tafli, því að varla eru Zig-
aunakonur þeim mun frjóvsamari
en aðrir konur, að þær eigi börn
oft á ári. Það getur lika vel verið
að hún hafi ekkert átt í krökkun-
um, heldur fengið þau að láni. Það
ge^ir vel verið að þetta haíi verið
ung stúlka, sem dansaði skraut-
klædd á veitingastöðum á kvöldin
og fekk æi'ið íé fyrir. Hún var
svo óhrein, að ekki var unnt að
gera sér grein fyrir aldri hennar.
í fljótu bragði virtist hún vera um
þritugt, en það getur vel verið að
hún haíi ekki verið nema lti—-17
ára. —-------
----o----
Svo hittum vér ekki Zigauna aít-
ur fyrr en í Granada. Að kvoidr