Lesbók Morgunblaðsins - 07.06.1953, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
347
henni stendur skorið nteð stórum
bandrúnum: „hialmar", og undir:
„adam eva ormr.“
Aí ciðrurn veraldlegum gripum
munu eftirtaldir vera einna merk=
astir: Stórt málverk eftir danska
málarann H. Aug. G. Schiött
(1823—1895), sem hann kallaöi:
„Sagalæser i en islandsk Bonde-
stue“, en hér hefur það verið nefnt:
„Á vökunni”, annað málverk frá
1620 af Guðbrandi biskupi Þor-
lákssyni 79 ára gömlum, sent áður
hefur tilheyrt kirkjunni á Bakka
i Öxnadal; postulinsskál gömul og
falleg, sem sagt er að hafi tilheyrt
Guðbrandi biskupi, postulínskanna
með silfurloki og fangamörkum
þeirra Guðntundar sýslumanns
Péturssonar og Þórunnar Guð-
mundsdóttur, konu hans, og ártal-
inu 1799, lokið er smíðað af Sig-
urði gullsmið Þorstcinssyni (sjá
hér að ofan), en hann var föður-
bróðir Guðmundar sýslumanns; þá
er kaffikanna úr silfri, sem Magnús
sýslumaður Ketilsson hefur átt, er
hún með ártalinu 1799 og áletrun:
„Hr. SISSLU MANN MK A BUD-
AR DAL A.“ Hugsast getur að
þetta sé ættargripur, kominn til
Jóns Vídalíns frá móðurfrændum
lians, — og þá eins vínbikar séra
Eggerts Jónssonar á Ballará, með
fangamörkum hjónanna, sért Egg-
erts og Guðrúnar Magnúsdóttur,
og ártalinu 1838. Rögnvaldur gull-
smiður Sigmundsson í Fagradal
heíur smíðað hann. —
Gamall ættargripur úr Vídalíns-
ætt er þarna líka, er það kistill
útskorinn með helgimyndum og
fangamarkinu G T D á lokinu, inn-
an á lokið eru máluð fjögur önnur
fangamörk.
Tiltölulega nýr gripur, sem syn-
ir útskurðarlist nútímans, er
skrauthorn, útskorið af Hjálmari
Lárussyni myndskera, er á það
skorið nafu siuiðsins með rúnum,
dyra-r.yncLr cg sléttabiadavísa
>»
Ur Iðmliiámssögu Islendiuga r
Þingvollabyggð í Konada
VORID 1878 fór'u hjón af Akrahesi
vestur um háf ásamt mörgum öðr-
um útflytjendum. Hann hét Björn
Olaísson irá Súlunesi í Borgar-
fjarðarsýslu, en hún hét Guðrún
Jónsdóttir og var frá Heimaskaga
á Akranesi. Þau áttu þrjú börn.
Sonur þeirra Þorsteinn, sem jafnan
var kaliaður Steini og siðar nefnd-
ist S. B. Olson, á nú heima í Van-
couver. Kona hans er Hólmfríður
ÓLaísdóttir, og voru foreldrar henn-
ar Ólalur Þorleiísson frá Svarta-
gili í Þingvallasveit og Guðbjörg
Guðnadóttir írá Haga í Grímsnesi.
Þau höíðu fluzt vcstur til Kanada
1687. s. B. Olson
í tvcimur seinustu hcftunum af
„Ihe Icelandic Canadian“ birtist Leið þeim þar sæmilega, en ýmis-
íróðleg lrásögn S. B. Olson um ]Cgt ainaði þó að, enda þótt Ólafur
fyrstu árin vestra og landnám ís- hofði stöðuga vinnu, því að kaupið
lendinga í Þingvallabyggð. Er hér var ckki ncma 90 ccnt á dag og
útdráttur úr þeirri grein, en þó ókeypis miðdegisverður. Var þetta
larið tljótt yfir sögu. lucsta kaup greitt um þær slóðir,
1 oreldrar hans settust fyrst að í cn onginn gat efnazt á því. Ólafur
Nova Scota og voru þar í l'jögur ár. alrcð þvi að breyta um og fór til
___________________________ Winnipeg. Þá hafði allt verið þar
í uppgangi árin á undan, en nú var
skorin með höfðaletri; vísan er heldur farið að draga úr því. Hvergi
svona: gátu þau ícngið húsnæði og urðu
„Haukur, lóa, álka, örn, að liggja í tjaldi um sumarið og
æður, spói, krákur, ætluðu hitarnir að gcra út af við
gaukur, tóa, boli, björn, þau. Svo bættist það ofan á að allir
brimill, kjói, fákur.“ fengu mislinga og voru þungt
Eru þar mcð upptalin dýrin, sem haldnir. Þá hjálpaði þeim drengi-
skorin cru á hornið. lcga öldruð irsk kona, scm átti
Fleira skal nú ekki talið aí grip- heima i tjaldi skammt frá. Hún
um Vídalinssafnsins — máske get- stundaði íólkið í veikindunum,
ur það orðið til leiðbeiningar ein- færði því mjólk og hjálpaði á marg-
hverjum, sem skoða vill safnið, og víslegan hátt. Ólafur fckk sæmi-
er þa lUgansinum með bessu lega atvinnu, en horfurnar íóru
greinaFkoKi- náö. versnándi. Cg legai þaö-var ákveð-