Lesbók Morgunblaðsins - 28.06.1953, Blaðsíða 9
/eov-Jiuj
hinn irægi franski málari
ÞAÐ var í uppreisninni 1871. Upp
reisnarmenn höfðu náð París á
vald sitt, en stjórnarherinn sótti
að. Þá fell sprengikúla á hús, þar
sem kona lá á sæng, komin að
því að fæða. Sprengingin varð svo
mikil, að konan hentist fram úr
rúminu. Hún var þá tekin, vafin
innan í ábreiðu og borin niður í
kjallara. Þar fæddi hún son, og
þessi sonur er hinn frægi Rouault
málari.
Engin þægindi voru í kjallaran-
um, ekki einu sinni volgt vatn til
þess að lauga sveininn. Veröldin
tók því heldur hranalega á móti
honum. En þrátt fyrir allt lifði
hann og dafnaði. Snemma kom
meðfædd listargáfa hans í ljós, því
að þegar frá 4. ári eyddi hann
öllum stundum í það að teikna
myndir á hvað sem fyrir var.
Fjórtán ára gamall varð hann
sendill hjá myndglerja-verksmiðju.
Kaupið var lítið, en hann jók það
með því að leggja hart að sér. í
hvert skifti sem hann var sendur,
fekk hann aura til að borga far-
vera soldánsríki. Eitt af fyrstu
verkum hans í forsetasæti var svo
það, að skipa konum að leggja nið-
ur andlitsskýlur og hefja þær til
jaínréttis við karlmenn. Nú geta
konur orðið þingmenn og gegnt
æðstu embættum, en ungar og
efnilegar stúlkur fá að fara í æðri
skóla á Céylon. Er því spáð að
þetta muni leiéa til mikilla breyt-
inga og framíara a næstu áratug-
um.
gjald með strætisvagni. Hann stakk
aurunum í vasa sinn og hljóp kapp-
hlaup við strætisvagninn til þess
að svíkja ekki húsbónda sinn.
Þessa peninga notaði hann síðan
til þess að kaupa sér kennslu á
kvöldin í dráttlist.
Þegar hann var tvítugur ætlaði
verksmiðjustjórinn að hækka kaup
hans, en Rouault sagði þá upp og
innritaðist í listaskólann (Ecole
les Beaux Arts), sem þá var undir
stjórn Gustave Moreau. Þarna var
þá Henri Matisse einnig við nám.
Rouault var jafnan þögull og
skifti sér ekkert ^f hinum nem-
endunum, en þáð'xom brátt í Ijós
að hann vildi ,fara nokkuð sinna
eigin ferða í ríiálaralistinni. Fell
hann Moreau .vel í geð og þóttist
hann viss um að þarna væri efni
í listamann. Að vísu spáði Moreau
því, að leið hans til frægðar mundi
verða löng og ströng.
Moreau hjálpaði honum fyrstu
árin með því að lána honum pen-
inga og gefa honum gömul föt af
sér. Og hann tók af honum tvö
loforð, sem Rouault hefir haldið
alla ævi. Annað var það, að hann
skyldi aldrei reykja. Hitt var, að
ef hann skyldi vera óánægður með
eitthvert málverk sitt, þá skyldi
hann ekki fleygja því þegar, held-
ur geyma það nokkurn tíma og
síðan taka ákvörðun um hvað við
það skyldi gera.
Mjög náin vinátta tókst með
þeim og þegar Moreau dó 1897,
fannst Rouault hann vera einh og
yfirgefinn í þessum heimi. En
Moreau hafði ekki gleymt honum.