Lesbók Morgunblaðsins - 06.09.1953, Blaðsíða 12

498
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
-
:cP<Q=*<í^<i=*CP<Q==©
raumar
Mig dreymir oft, er daginn styttir
og dimman vex á ný,
að langt í norðri ljósið vaki
og ljómi þar við ský.
Að blómagrund og bláu sundin
mér birtist enn sem fyr.
Hve gjarna þar ég gengi inn
um gleði minnar dyr.
Og hlýddi þar á hörpur djúpsins
við heiða, sendna strönd.
Sem barn ég fleytti báruskeljum
unz birtust hulin lönd.
I
f
f
J
r
En æskan geymir ævintýrin
og óskalöndin sín.
Þau vitja mín sem vökudraumar
og verma ljóðin min.
Það húmar senn og haustið kalda
um haf og landiö fer.
En blómagrund og bláu sundin
þau bíða eftir mér.
INGÓLFUR JÓNSSON
frá Prestsbakka.
5 >“=0©
milli klúbbanna. í þeim fyrsta
þykir mér nóg um, músíkin þar
er svo hávaðasöm og dansinn og
látbragð fólksins æðisgengið. í
hinum klúbbunum er aftur á móti
gaman, þótt Parísardömurnar
dansi léttklæddar og finni upp á
allskonar kúnstum, eins og t. d.
þegar ein hélt sýningu á sér í
brúðarskartinu og það endaði með
því, að fararstjórinn okkar varð
að afklæða hana svo að segja frá
hvirfli til ilja úti á miðju gólfi.
Hvarf hún svo bak við tjöldin, en
hann sat eftir (sennilega þó með
sárt ennið) og varð íslenzka kven-
fólkið því fegið. Ýms önnur
skemmtiatriði eru á dagskrá, t. d.
sýnir svertingi einn akrobatic af
ótrúlegri leikni og gamanleikari
hermir sniðuglega eftir Englend-
ingnum sem kemur í heimsokn til
Parísar. Yfir öllu er léttur gleði-
blær. Ekki sér vín á nokkrum
manni. Kl. 2 um nóttina erum við
á leiðinni heim í gistihús.
Lentum í verkfallinu
Þann 13. ágúst ætlum við að
skoða listasafnið í Louvre, en þeg-
ar þangað kemur er það lokað. Eig-
inlega eru þetta fyrstu vonbrigðin
í ferðinni, en önnur bíða á næsta
leiti: Við höfðum hugsað okkur
að fara í óperuna, hún er einnig
lokuð í kvöld. Þetta reynum við
að bæta okkur upp með því að
fara í búðirnar þar sem margt
fallegt fæst, en allt er dýrt. Og
í stað óperunnar förum við á
franskan kabarett, skrautlega sýn-
ingu, sem mörg okkar hafa gaman
af að sjá.
Brottfarardagurinn rennur upp,
við ætlum að fljúga til London kl.
9, en vegna verkfallsumbrota
seinkar flugvélinni til kl. 12. Til
öryggis hafði fararstjórinn gert
þannig ráðstafanir, að við gætum
komizt með bíl til Calais og á bát
yfir Ermarsund ef illa færi, en þess
þurfti ekki með, við fljúgum sem
sagt kl. 12 áleiðis til London aft-
ur ,en förum þaðan sama kvöld,
og með svefnvagninum til Glas-
gow.
Daginn eftir að við yfirgáfum
Frakkland berst okkur sú fregn, að
franskir bifreiðarstjórar (og prent-
arar) séu komnir í verkfall; en við
hrósum happi yfir að hafa slopp-
ið yfir landamærin áður en það
skeði. Við komumst svo klaklaust
leiðar okkar það sem eftir er, alla
leið til íslandsstranda. Lánið hefir
yfirleitt leikið við okkur sem á-
hyggjulaus tökum þátt í þessari
hópferð til London og Parísar.
Ég þakka að lokum forsjóninni
og íararstjóranum fyrir að hafa
leitt okkur þessa stuttu, en
skemmtilegu vegferð.
(féarnaliial
Gunna var 4 ára og Nonni o
ára. Gunna var að leika á píanó-
ið.
— Nú spila ég „Gamla Nóa“,
sagði hún.
— Þetta er ekki „Gamli Nói“,
sagði Nonni.
— Jú, á dönsku, sagði Gunna.
Það lét Nonni sér vel líka.
★
J?ési, fimm ára, hefir verið ó-
þekkur og mamma skipar honum
að fara í skammarkrókinn, en
það er klæðaskápur.
Rétt á eftir kemur Pési bros-
andi út að eyrum til mömmu og
segir:
— Það var svo mikið af föt-
um í klæðaskápnum að ég gat
ekki skammast mín.
★
Rúna, fimm ára gömul, kemur
heim í æstu kapi.
— Hvernig stendur á því
mamma, að þú bauðst Dóru
frænku í brúðkaupsveizluna þína
en ekki mér?
— Elskan mín, þú varst ekki
fædd þá, sagði mamma.
— Ég held að þú hefðir getað
beðið eftir mér.
★
Mamma hafði keypt sér nýan
borðdúk. Hún varð að vikja sér
frá stundarkorn og skildi Stínu
litlu eftir inni í stofu. Stína var
ekki nema fimm ára. Þegar
mamma kemur aftur, hefir Stína
klippt stórt gat á dúkinn.
Mömmu varð skapbrátt:
— Stína, gerðirðu þetta með
fullu viti, hrópaði hún.
— Nei, ég gerði það með skær-
um, sagði Stína.
★
Jónsi, þriggja ára, fekk að
fara með afa þegar hann fór að
gefa hænsunum. En svo vildi
Jónsi ekki koma heim með hon-
um aftur, hann vildi horfa á
hænsin. Þá varð afi reiður og
sagði:
— Jæja, það er þá bezt að ég
loki þig inni hjá hænunum.
— Þú mátt það, en ég verpi
ekki fyrir þig, sagði Jónsi.