Lesbók Morgunblaðsins - 23.05.1954, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUN BLAÐSINS
351'
hún giftist. Stjórn hans hátignar
konungsins vill einmitt að fangar
giftist."
Hann fekk leyfið og svo ók hann
til New Norfolk og bað vin sinn,
séra Robinson, að gifta sig. Prestur
lofaði að lýsa með þeim, og svo
ákváðu þeir giftingardaginn.
Þegar Jörundur kom aftur til
Hobart Town og sagði Norah frá
þessu, kom þeim saman um að þau
skyldi halda trúlofun sína hátíð-
lega. Þau fóru út á knæpu að fá
sér drykk....
Morguninn eftir, 13. janúar 1831,
varð Jörundur að mæta hjá lög-
reglustjóra, kærður fyrir að hafa
verið drukkinn um nóttina. Hann
varð að greiða 5 shillings sekt....
Tólf dögum síðar voru þau Norah
gefin saman í kirkju St. Mattheusar
í Norfolk. Vitundarvottar að þeirri
hátíðlegu athöfn voru Norah Frank
og W. J. Ring. Jörundur skrifaði
nafn sitt í kirkjubókina með glæsi-
legri rithönd, en Norah var óskrif-
andi og setti því aðeins X í staðinn
fyrir nafn sitt. Hjúskaparvottarnir
skrifuðu svo undir, og athöfninni
var lokið. Þau snæddu síðan góða
máltíð í Bush Inn, og léku á alls
oddi. Og svo heldu þau til Hobart
Town til þess að byrja þar nýtt
líf....
F'RFITT er að hefja búskap meö
tvær hendur tómar. Þau settust
fyrst að í Hobart Town og ætluðu
að vinna og safna fé. Norah tók til
við sitt fyrra starf að þvo þvotta,
en Jörundur fór að skrifa fyrir
blöðin. Hann var mikilvirkur í rit-
störfum sínum. En ólánið átti ekki
af þeim að ganga. Um miðjan ágúst
var Norah enn tekið föst fyrir ölv-
un og óspektir. Jörundur bað henni
vægðar og' dómarinn varð við bón
hans.
Norah kunni hvorki að lesa né
skrifa, og hún gat alls ekk: skihð
að neiu vinna væri í bví að fást við
skriftir. Hún ásakaði Jörund fyrir
að eyða tímanum til ónýtis. Og
svo helt hún áfram að drekka. Og
út úr gremju fór Jörundur að
drekka líka. Þau voru enn einu
sinni tekin föst og sektuð fyrir ölv-
un. Þá ákvað Jörundur að flýa bæ-
inn og fara með Norah upp í sveit.
Hann fekk ráðsmannsstöðu á stór-
um búgarði og Norah átti að hafa
þar umsjá með mjólkurbúi. Þetta
hefði verið hið mesta happ fyrir
þau, ef Jörundur hefði kunnað
nokkuð til búskapar. Eftir einn
mánuð var hann rekinn, og Norah
hætti þá líka að vinna. Þau hurfu
aftur til Hobart Town.
Ekki höfðu þau verið þar lengi
er Norah var kærð fyrir tilraun að
stela peningum af manni. Hún var
tekin föst. Jörundur var viss um
sakleysi hennar, náði í vitni og
barðist eins og ljón fyrir hana. Og
málinu lyktaði svo, að hún var
sýknuð. Þegar hún var laus fannst
henni ástæða til að minnast þess
með því að fá sér í staupinu. Því
lauk svo að hún var tekin föst fyrir
óspektir, og nú var hún miskunn-
arlaust send í kvennafangelsið og
skyldi vera þar í þrjá mánuði.
Á RIÐ 1836 sótti Jörundur um fulla
sakaruppgjöf fyrir þau bæði og
í septembermánuði árið eftir var
birt stjórnartilkynning í Hobart
Town Gazette um að þeim hefði
verið gefnar upp sakir og þau væri
bæði frjáls.
En Jörundur átti sér ekki upp-
reisnar von. Hann hafði í eftirdragi
fáfróða og drykkfellda konu, sem
dró hann niður á við. Menn aumk-
uðu hann máske vegna ógæfu hans,
en enginn gat treyst þeim manni,
sem hafði farið þannig að ráði sínu.
Hann hefði máske rétt við, ef hann
hefði skilið við hana. En það vildi
Jorundur ekki. -Þa'ð var honum
metnaðarmál að standa við hjú-
skapareið sinn. Og það gat sam-
tíðin ekki skilið.
Norah sökk æ dýpra niður í ó-
regluna, og Jörundur var í vand-
ræðum að geta borgað allar sektir
hennar. í marzmánuði 1840 var hún
enn einu sinni tekin föst og sektuð.
Þá gramdist Jörundi meira við
hana en nokkuru sinni áður. Hann
var þá einmitt kominn út í stjórn-
málabaráttu og mátti ekki við því
að hún gerði honum hneisu. Og nú
skrifaði hann lögreglustjóranum í
Hobart Town í örvæntingu sinni:
— Ef þér viljið athuga lögreglu-
bækurnar og sjá hve feikilega oft
Norah Corbett hefur verið sektuð
fyrir ölæði á undanförnum árum,
þá munuð þér sannfærast um, að
það væri hreinasta góðverk að
koma henni fyrir svo sem sex vikna
tíma þar sem hún getur ekki náð
í áfengi. Hún dregur mig stöðugt
niður í svaðið og ég get ekki af-
borið þetta lengur.
IIINN 7. apríl 1840 varð Jörundur
4 sextugur. — Nokkrum dögum
seinna helt hann aðalræðuna á
fundi, þar sem nýlendumálin og
meðferð fanganna var til umræðu.
Hann hreif þar alla áheyrendur
með mælsku sinni og rökfimi. Þetta
varð ein af stóru stundunum á ævi
hans. Þegar hann lauk máli sínu
voru fagnaðarlætin svo mikil, að
hann varð að koma fram aftur til
þess að taka við hylli áheyrenda.
Hér hafði hann unnið sigur, að
minnsta kosti í bili.
En svo kom haustið með kulda
og vætu. Norah og Jörundur áttu
heima í lélegum kofa, höfðu lítið
viðurværi og gátu ekki hlýað upp
hjá sér. Hún var nú fertug, en orðin
fyrirgengileg af drykkjuskap og
áhyggjum. Þau höfðu nú ekki á
neinu að lifa nema því, sem Jör-
undur -fekk -fyrir greinar -í blöðun-
um. Happ hafði ekl$i haft neiftfi