Lesbók Morgunblaðsins - 01.05.1955, Blaðsíða 16

252
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
VORIÐ ER KOMIÐ. — Ilvergi er vorinu fagnað jafn innilega og í sveitum ís-
lands. Borgarbúinn fer á mis við margar af dásemdum vorsins, heimsókn far-
fuglanna, grænkandi dali, sauðburð og gleði kúnna þegar þær eru leystar út.
En borgarbúinn finnur þó mun á sér þegar vorið kemur, því um æðar hans
fer kraftur hins vaknandi lífs. Jafnvel eftir svo mildan vetur sem nú var, mark-
ar vorið þáttaskil í lífi hvers manns, jafnt yngri sem eldri. — Hér er vormynd
úr Reykjavík, tekin hjá Tjörninni — tveir ráðsettir borgarar, sem eru að viðra
af sér doða vetrarins, og æskan, sem horfir vonglöð mót sumri og sól
(Ljósm. Ól. K. Magn.)
BRIDGE
A D 9 8 6 5
V K G 10 5
♦ Á
* Á 9 2
A G 4
V 9 6 3
♦ 10 8 3
* K 8 6 5 4
A Á 7 3
V Á D 4 2
♦ K D 7 5 4
* 3
S sagði 6 hjörtu og L 8 kom út. Það
væri freistandi fyrir S að treysta á
spaðann, en hann sér að annað ráð er
hyggilegra, og gerir þá ráð fyrir því
að trompin sé skift 3—2 og tíglarnir
3—4. Hann drepur með L Á og slær
svo út laufhraki og trompar á hendi.
Svo kemur tígull og er drepinn með
ásnum og annað laufhrak er trompað
á hendi. Aftur kemur tígull og er
trompaður í borði og nú fyrst kemur
út tromp, er drepið með ás og síðan
er H D drepin með H K og gosanum
slegið út. Nú kemst S inn á S Á og tek-
ur þrjá tígulslagi, og með þessu móti
verður hálfslemm.
___*'D®®®6\_5
Fjaðrafok
FER.TAN Á HNAUSAKVÍSL
Björn Jósefsson læknis Skaftasonar
hjó á Hnausum. Þar kom Saura-Gísli
eitt sinn og bað um ferju yfir Hnausa-
kvísl. enda var hún í miklum vexti og
flug í henni. Björn tók vel undir þetta,
en Gísli veitti því eftirtekt, að bóndi
tók torúiskækil með sér þegar þeir
gengu niður að bátnum og fór að
grennslast eftir, í hvaða skyni þetta
væri gert. Björn sagði honum að bátur
sinn væri orðinn óþéttur á kafla, og
ætlaði hann að nota torfuskækilinn til
að bæta úr því. Þegar kom að bátnum
tróð Björn torfuskæklinum í gat, sem
var niður undir kili. En er kom út á
ána losnaði torfuskækillinn og vatn
bunaði inn í bátinn. Skipaði Björn þá
Gísla að setjast á gatið, svo að bátinn
fyllti ekki, annars hlyti hann að sökkva
með þá báða. Hér væri um lífið að
tefla. Þessu hlýddi Gísli, en Björn tók
hraustlega til áranna, til þess að ná
landi sem fyrst, en þá tókst svo slysa-
lega til, að önnur árin brotnaði við
átakið. Missti Björn nú alla stjórn á
bátnum, sem barst ofan ána með
straumnum. Sitjandinn á Gísla fell
ekki svo vel í gatið, að vatnsrennslið
inn í bátinn gæti stöðvazt, heldur
dýpkaði sífellt á Gísla. Óvíst er hvernig
farið hefði, ef bátinn hefði ekki borið
upp á Sveinsstaðaengjar og strandað
þar við flóðgarð. — (Endurminn. Sig.
Briem).
SENDING
Kolbeinn faðir Þorleifs ríka á Háeyri
bjó í Ranakoti. Hann þótti nokkuð
undarlegur í skapi, drjúgorður og þó
dulur, og höfðu menn það fyrir satt,
að hann kynni fleira en aðrir menn.
Þóttust menn bæði ráða það af því,
er hann sjálfur gaf í skyn, og svo af
sögu þeirri, er sagt var, að gerzt hefði
á efri árum hans í Ranakoti. Þá bjó
Jón bóndi Grímsson í Traðarholti. Ingi-
mundur hét bróðir hans, er vinnumað-
ur var hjá honum. Hann fór einn
morgun í skammdegi á fætur í dögun,
sem venja hans var, og gaf á lamb-
hús sem stóð úti í túni. Þá er hann
kom út úr lambhúsinu, kom að dyr-
unum strákhnokki í mórauðri úlpu
með skotthúfu á höfði. Hann heilsaði
eigi, en spurði snúðuglega: „Hvar er
Ranakot?" IngimundUr vísaði honurn
þangað og spurði um leið: „Hvað
heitir þú?“ Hinn svarar snöggt: „Ég
heiti Gvendur“, og hljóp óðar ofan
að Ranakoti. Þar var fólk í svefni og
hrökk upp við það, að barið var á
þekjuna. Þá sagði Kolbeinn: „Já, já,
er þetta komið? Því var ég orðinn af-
huga“. Hann klæddist skjótt og fór
út. Hann sást eigi um daginn, en í
myrkri um kvöldið kom hann heim
og sagði engum hvar hann hefði verið
um daginn. En þann morgun þóttist
fólk á næstu bæum sjá Kolbein ganga
upp í mýri og leiða strákhnokka við
hönd sér. Báru menn þetta saman, og
var talið víst, að Kolbeini hefði verið
sendur draugur og hefði hann komið
honum fyrir. Þá var hindurvitnum al-
mennt trúað. (Sagan af Þuríði form.)
A K 10 2
V 8 7
♦ G 9 6 2
* D G 10 7