Lesbók Morgunblaðsins - 13.05.1956, Qupperneq 4
264
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
litlum bóndabae. Úti fyrir dyrum
stóð kornsáld. Það var með tré-
kjálkum, en botninn var úr héra-
skinni með ótal götum.
„Nú er uppskerutíminn og því
er sennilega verið að nota þetta“,
sagði Georg, „en fyrir nokkrum
árum var það alsiða að láta þessi
sáld standa fyrir dyrum úti hverja
vetrarnótt. Hérna skammt frá er
Pilionfjallið og þar áttu kentár-
arnir heima, þessar ófreskjur, sem
voru að hálfu menn en hálfu hest-
ar. Bændur trúðu því, að einhverja
dimma nótt mundi kentár koma á
bæinn og krefjast þess að fá heima-
sætuna fyrir konu. Væri honum
synjað konunnar, mundi hann
brjóta niður allan bæinn og drepa
alla fjölskylduna. En kentárinn var
bæði heimskur og fram úr lagi for-
vitinn. Væri því sáld sett við dyrn-
ar mundi hann verða óður af for-
vitni um hve mörg göt væri á því.
Og svo byrjaði hann að telja. En
vegna þess að hann gat ekki talið
lengra en að tveimur, þá sat hann
við þetta alla nóttina, taldi eitt,
tvö, eitt tvö þangað til dagur rann.
En dagsbirtu þolir hann ekki og
varð því að hverfa frá við svo
búið“.
Þegar Georg hafði lokið sögu
sinni,.kom konan á bænum út. Hún
Ábóti var tregur
til að ljá okkur
kaðalinn.
þreif sáldið snúðugt og skálmaði
burt með það. Þetta var stór og
stæðileg lcona og það var auðséð
á svip hennar að hún mundi ekki
láta sér allt fyrir brjósti brenna.
Ég er viss um að það hefir aldrei
hvarflað að henni að kentárar væri
til.
— O —
Við heldum nú norður Þessalíu,
í gegn um mörg þorp, þar sem
storkhreiður var á hverjum' reyk-
háfi, og öll full af hálfvöxnum
ungum. Það var auðséð að stork-
arnir komu líka með storkabörn.
Norður af Lárissa bar Olympos-
fjallið við loft. Við heldum til
Kokkinopólus og fórum að leita þar
Bíl ekið um göturnar
til að sýna heiman-
fylgju brúðurinnar.
að gistihúsi. Við ætluðum að hátta
snemma og ganga svo á Olympos-
fjallið snemma morguns. Við kom-
um þarna að kaffihúsi og veitinga-
maðurinn var einhver sá feitasti
maður, sem ég hefi séð. Georg
spurði hann hvar gistihúsið væri,
en hann rak upp skellihlátur svo
bumban á honum hristist.
„Hvað ættum við að gera með
gistihús hér í Kokkinopolus?“ sagði
hann. „Hér búa allir í sínum eigin
húsum og enginn sem ekki á hér
heima mundi kæra sig um að vera
hér nótt“.
Við spurðum þá hvort við mætt-
um slá tjöldum á grasflöt skammt
þaðan.
„Ekki við það komandi", sagði
hann. „Þið getið gist hjá mér. Að
vísu hrýtur tengdamóðir mín svo
að það er eins og þrumur, og krakk-
arnir munu æra ykkur með spurn-
ingum, en konan mín er mesti
snillingur í Grikklandi að búa til
mat, og dúnsængur eigum við
mjúkar eins og ský. Flýtið ykk-
ur nú að drekka kaffið og komið
svo heim með mér“.
Ekki hafði hann sagt ofsögum af
því hvílíkur snillingur kona hans
er í matreiðslu. Og rúmin voru
mjúk, eins og hann hafði lofað. Og
því miður reyndist það líka rétt
með hroturnar í tengdamóðurinni.
Þær fóru um húsið eins og Seif-