Lesbók Morgunblaðsins - 17.06.1956, Blaðsíða 16

340
LESBÓK MORGUNET AÐSINS
BRIDGE
6 7 4 3 2
V Á D 10
♦ 10 7 4
6 10 8 5
6 -
V G 63
♦ D 9 6 3
+ 9 7 6 4 3 2
6 D 8 6 5
V 9 8 7 4
♦ 852
+ Á G
6 ÁKG 109
V K 5 2
♦ Á K G
* K D
S gaf og lokasögn hans varð 6 spaðar.
V sló út L4 og A drap með ás og sló
svo út gosa, en hann fékk S á kóng.
Kú kemur út trompás, en þá kemur
í ljós að V er tromplaus en A hefir
fjögur tromp. Vandast nú málið. Til
þess að geta náð trompunum af A verð-
ur borðið að komast inn tvívegis, og
þó kclzt þrisvar, til þess að ná slag
á L10 svo að S geti fleygt í hana tap-
spili í tígli. Þó getur komið til mála
að tiguldrotning sé ekki völduð, og
þess vegna tekur S fyrst tvo slagi í
tígli. Drottningin kom ekki í. Þá er
ekki um annað að gera en freista ham-
ingjunnar, slá út lághjarta og drepa
með 10 i borði. Það dugði. Svo kemur
tromp úr borði og er drepið á hendi.
Aftur kemur hjarta og er nú drepið
með drotningu. Þá kemur spaði, drep-
inn á hendi, og nú kemur S K og
drotningin fellur í. Þá kemst borðið
inn á HÁ og nú er hægt að taka slag
á L 10.
ÞESS BER AÐ GETA
SEM GERT ER
Laust eftir 1920 var Guðmundur
Þorbjamarson á Stóra Hofi á suður-
leið, ásamt fleiri mönnum. Komust
þeir með bíl út á Kambabrún, en ekki
lengra, því að þetta var um hávetur.
Sigurður Daníelsson á Kolviðarhóli
kom á móti þeim á Kambabrún með
marga hesta. Var hestfæri sæmilegt á
SANDLÓUHREIÐUR — Maður var á gangi vestur á Valhúsahæð á Seltjarnar-
nesi núna i vikunni. Þar var ber urð og ekki búsældariegt. Veit hann þá ekki
fyrr til en sandlóa er komin aiveg að fótunum á honum og ber sig mjög iiia,
breiðir út stélið og baðzr máttlausum vængjum. Fór hann þá að gá í kring um
sig os sá hreiður hennar. Var að þvi kcmlð að hann stigi ofan á eggin. Þau
lágu þarna fjögur saman í urðinni og mjög samlit henni. Sjálfsagt hafa þau ver-
ið orðin helunguð, úr því móðirin bar sig svo iila. (Ljósm. Ól. K. M.)
Hellisheiði víðast hvar, en vegurinn
alófær bílum. Um það leyti er hópur-
inn kom að Kolviðarhóli, sem var síðla
dags, skall á austan hríðarbylur. En
þá leggur Siguiður Daníelsson aftur
á fjallið einsamall, með meðal handa
veikum manni austur í Ölfusi. Svo var
veðrið vont, að ekki kom hann hest-
inum alla leið. En er Sigurður skildi
við hestinn, fór hann úr yfirhöfn sinni
og girti hana yfir hestinn, en gekk
það sem eftir var leiðarinnar. — Hér
á við það, að þess ber að geta sem
gert er, því að þetta mundi ekki fjöld-
inn leika eftir. — (Úr Minningum Guð-
mundar).
FYRSTA FERÐABÓK
UM ISLAND
var í ljóðum á þýzku, eftir Georg
nokkurn Peerson, en útgefandi var
Jc'kim Leo, og komu 3—4 útgáfur af
bókinni. Hvernig þessi bók hefir ver-
ið, má sjá á því, sem Guðbrandur
biskup Þorláksson sagði um hana: „Um
1561 ól þýzkur bókabrallari í Hamborg
ákaflega vanskapað afkvæmi. Það voru
þýzkar samstæður, og ötuðu þær ina
islenzku þjóð meir í saur og lygum,
en mögulegt er að önnur rit geri, og
ekki þótti þessum svívirðilega þrykkj-
ara það nóg, að senda þetta svívirði-
lega afkvæmi sitt einu sinni út í heim-
inn, heldur lét hann það koma í ljós
þrisvar eða fjórum sinnum, til þess að
brennimerkja saklausa þjóð með sem
mestri smán í augum Þjóðverja, Dana
og annara nágrannaþjóða; ætlaðist
hann svo til, að hún yrði aldrei afmáð.
Svo var þessi prentari fullur haturs,
og svo var hann sólginn í rangfenginn
auð. Og þetta helzt honum uppi í því
landi, sem hefir verslað í mörg ár við
íslendinga og grætt á því stórfé. Hann
hét Jóakim Leo og ætti hann skilið, að
honum væri kastað fyrir ljón“.
LEIÐRÉTTING
Myndin, sem birtist á öftustu blað-
síðu Lesbókar seinast, var ekki tekin
í garði Sveinbjarnar Jónssonar hrl.,
heldur í garði Þorkels Þorkelssonar
fyrrv. veðurslofustjóra, sem er þar
rétt hjá. .........