Lesbók Morgunblaðsins - 27.01.1957, Blaðsíða 2

4«
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
gróðrarskilyrði. í slíkum stöðvum
er reynd hin tröllaukna tækni nú-
tímamannsins, bæði á gróðrinum
sjálfum og eins með öllum vinnu-
brögðum. Þvílíkar stöðvar eru hin-
ir traustustu bakhjarlar allrar
ræktunar, enda er það mark og
mið allra góðra garðyrkjumanna
að leita af alúð eftir nýjungum
þeim, sem að gagni mega koma,
bjóða alltaf upp á það nýjasta og
bezta.
Samfara þessari miklu þróun
hefur önnur nauðsyn vaxið að
sama skapi, en það er hin brýna
þörf garðyrkjumanna á því að
kynna framleiðslu sína, fyrst og
fremst til þess að afla henni mark-
aða, en ekki síður til að læra hver
af öðrum og leita eftir áliti eða
óskum fólksins. Þessa kröfu hafa
garðyrkjumenn uppfyllt með því
að halda sýningar. Þá er safnað
saman á einn stað af stóru svæði
öllu því, sem við kemur búgrein-
inni. Fyrst ber þar auðvitað að
telja afurðirnar sjálfar, en einn-
ig má nefna verkfæri alls konar,
vélar, sem notaðar eru, svo og
skýrslur og hagfræði. í stuttu máli:
Sýningin á að gefa sem gleggsta
mynd af ástandi og horfum garð-
yrkjunnar á því svæði, sem hún
nær yfir.
Garðyrkjusýningar hafa verið
haldnar í einhverri mynd alla stund
síðan yrkjugróður varð verslunar-
vara og eftir því sem kröfur og
markaðssamkeppni hefur aukizt,
því meiri áherzla hefur verið lögð
á að halda góðar og fjölþættar sýn-
ingar.
Segja má, að það sé nú orðin
sérstök listgrein að setja upp garð-
yrkjusýningar. Það er ekki nóg
að ná réttri túlkun framkvæmda
og nýunga heldur þarf að koma
öllu fyrir á listrænan hátt, þannig
að hinn litfagri og fjölbreytti nátt-
úrugróður njóti sín sem bezt, veki
fegurðartilfinningu áhorfandansl
Sýningamar eru því ekki síður
orðnar verk listfræðinga og feg-
urðarsérfræðinga en garðyrkju-
mannanna sjálfra.
Hér á landi hafa sýningar ekki
enn sem komið er þótt jafn sjálf-
sagður liður garðyrkjunnar og
t. d. í nágrannalöndum okkar, þar
sem haldinn er fjöldi stærri og
smærri sýninga á hverju hausti.
Hér hefur Garðyrkjufélag íslands
orðið drýgst til framkvæmda, svo
sem vænta mátti. Hefur það geng-
izt fyrir sjö garðyrkjusýningum á
ámnum 1921 til 1954. Ennfremur
tekið þátt í landbúnaðarsýning-
unni, er haldin var í Reykjavík
1947 og átt deildir á norrænu garð-
yrkjusýningunum 1937 (í Khöfn)
og 1949 (í Helsingfors).
Af öðrum garðyrkjusýningum
hérlendum má nefna, að Bandalag
kvenna hélt sýningu í Reykjavík
1924, Málfundafélagið Magni
gekkst fyrir sýningu í Hafnarfirði
1927. Bræðumir Jón og Kristján
Rögnvaldssynir frá Fífilgerði í
Eyjafirði heldu garðablómasýn-
ingu á Akureyri haustið 1951. (Sú
sýning var síðar flutt til Reykja-
víkur á vegum undirritaðs og sett
upp nokkuð endurbætt í skála
Skólagarða Reykjavíkur). Þá
sýndu einnig samtímis fjölærar
garðaplöntur þrjár garðyrkju-
stöðvar: Sólvangur í Fossvogi, Sæ-
ból í Kópavogi og garðyrkjustöð
Kristins Guðsteinssonar í Reykja-
vík. Að endingu má hér til nefna
litla en snotra inniblómasýningu
er Blómaverslunin Rósin hélt nú 1
haust í verslun sinni við Aðal-
stræti.
Allar þessar hérlendu sýningar,
þótt í smáum stíl séu, hafa sýnt
svo að ekki verður um villst, að
fólk hér, notendur jafnt sem rækt-
endur, hafa áhuga á þróun þess-
arar framleiðslugreinar, og að ósk-
ir þjóðarinnar stefna meir og meir
í þá átt, að fá meiri og fjölbreytt-
ari garðyrkjuafurðir bæði til
neyzlu og eins til fegurðarauka
heimilanna úti sem inni.
ÞRJÁR NORÐURLANDA
GARÐYRKJUSÝNINGAR
Hér að framan hefur verið rætt
nokkuð um garðyrkjusýningar al-
mennt, hlutverk þeirra og gildi.
Ætlunin með þessum línum var þó
fyrst og fremst sú, að segja lítil-
lega frá þremur stórsýningum, er
haldnar voru nú í haust í Svíþjóð,
Danmörku og Noregi. Því fer þó
víðsfjarri að þessu efni verði gerð
nokkur viðhlítandi skil í stuttri
grein, einkum þar sem slíkum
sýningum er ekki auðlýst með
pennanum. Hér verður sjónin sögu
ríkari. Ber því fremur að líta á
þessi fátæklegu orð sem greinar-
gerð með þeim myndum, sem hér
fylgja. Eru þær að vísu færri en
æskilegt hefði verið, en ættu þó
að hjálpa lesandanum mjög til þess
að gera sér grein fyrir þessum
ágætu sýningum.
Svo sem áður greinir var hald-
in samnorræn garðyrkjusýning í
Helsingfors dagana 16.—24. sept.
1949. Var það 7. Norðurlandagarð-
yrkjusýningin, en sú fyrsta eftir
að síðari heimsstyrjöldinni lauk.
Var þetta geisimikil sýning, og
hefði raunar orðið Finnum ofviða
að koma henni á laggirnar, ef þeir
hefðu ekki að notið Olympíuleik-
vangsins og nýreistra stórhýsa í
sambandi við hann. Sýningarskál-
inn sjálfur var um 3500 ferm. og
útisýningarsvæðið um % ha. Alls
tóku þátt í þeirri sýningu nokkuð
á fjórða hundrað fyrirtækja, félög
og einstaklingar.
Ætlunin var sú, að næsta eða 8.
sýningin færi svo fram í Noregi að
svo sem fimm árum liðnum, en
Norðmenn hafa ekki til þessa
treyst sér að standa fyrir slíkri
stórsýningu. w