Lesbók Morgunblaðsins - 27.01.1957, Page 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
getur þó ráðið rúnir komandi daga.
Kannski er ekki sú öld enn langt
framundan, að við íslendingar get-
um með aðstoð kjarnorkunnar
fært landið suður um nokkrar
breiddargráður eða tilsvarandi að
svo væri með tilliti til hitastigs og
bættra ræktunarmöguleika.
G ARÐ YRK JU SÝNINGIN
í FRIÐRIKSSTAÐ
Norðmenn hafa haldið eina
landssýningu síðan styrjöldinni
lauk. Var sú sýning haldin í Ósló
1950. Þeir tóku þátt í 7. Norður-
landasýningunni 1949, svo sem áð-
ur greinir.
Garðyrkjusýningin í Friðriks-
stað, sem stóð í haust frá 5.—13.
okt., var því önnur landssýning
Norðmanna, en hún var einnig af-
mælissýning hjá Garðyrkjubænda-
félagi Austfoldar, sem á þessu ári
átti hálfa öld að baki sér.
Þetta félag hafði því mestan veg
og vanda af sýningunni, en norska
garðyrkjubændasambandið stóð
einnig fyrir sýningunni, enda var
þátttaka mikil hjá framleiðendum
og sölufyrirtækjum víðs vegar úr
Noregi. Þar að auki komu þarna
fram nokkur erlend fyrirtækí (eins
og á báðum hinum sýningunum),
er sýndu þar framleiðslu sína,
einkum vélar, gróðurhús, varnar-
lyf o. fl.
Verndari þessarar sýningar var
Astrid, hin vinsæla prinsessa Norð-
manna, en að einkunnarorðum
höfðu þeir valið sér setninguna:
„Vi viser væxt“. Það má líka með
sanni segja að þeir sýndu garða-
vöxt og hann góðan. Þarna kom
líka berlega fram, að mikil fram-
för er í norskri garðyrkju. Fram-
leiðsla þeirra er bæði betri og meiri
en nokkru sinni fyrr. Þó eiga þeir
við að stríða marga hina sömu örð-
ugleika og íslenzkir garðyrkju-
menn. Má þar til nefna að þar eins
og hér gerir innflutningur frá
Smekkleg og stíl-
hrein sýning á
ýmsum tegundum
tómata.
Spáni og öðrum suðlægum löndum
það að verkum, að erfiðlega geng-
ur að selja innlendar afurðir a. m.
k. á vissum árstíðum.
Hér verður ekki rætt frekar um
þessar garðyrkjusýnmgar trænd-
þjóða okkar. Mætti þó vissulega
minnast á margt fleira, ef rúm
væri til.
Það var bæði ánægjulegt og
fróðlegt að sjá þessar miklu haust-
sýningar nágrannanna. Eitt var
þeim öllum sameiginlegt: Þær
staðfestu og kynntu hina miklu
framþróun, sem orðið hefur í þess-
ari framleiðslugrein. Þær sýndu,
svo ekki verður í móti mælt, að
Norðurlandaþjóðirnar, eru hér vel
á vegi staddar.
Að síðustu er ekki úr vegi að
spyrja: Hver er hlutur okkar?
Hvar er okkar garðyrkjubúskapur
á vegi staddur? Garðyrkjubænda-
stéttin íslenzka er ung og á að etja
við ýmsa byrjunarörðugleika, auk
þess sem aðstaða er hér öll hin erf-_
4»
»»
iðasta. Að öllu þessu athuguðu
finnst mér við geta vel við unað
okkar hlut. Hinir ungu brautryðj-
endur í ísl. garðyrkju eru áreiðan-
lega þeim vanda vaxnir, sem á
þeim hvílir: Að halda sífellt opn-
um hurðum fyrir hvers konar nv-
ungum og bæta framleiðsluna og
auka á fjölbreytni hennar. Aui..u
garðyrkjumenning ætti að vera
okkur hið mesta keppikefli, því að
hún eykur fegurðartilfinningu
þjóðarinnar, bætir snyrtimennsku
og umgengi. Þetta verða garð-
yrkjumenn okkar og reyndar þjóð-
in öll að gera sér ljóst, og einnig
hitt, að betur má, ef duga skaL
i
ÞAÐ VAR skömmu eftir að ritvél-
amar voru komnar til sögunnar, að
kanadiskur fjallabóndi fekk vélritað
bréf. Honum fannst 'sér stórlega mis-
boðið, endursendi bréfið og skrifaði
á bað í gremju sinni: „Þið þurfið ekki
að prenta bréf handa mér, eg er vel
læs á skrift“. T * ' A "\-|l
uMj \ j j V