Lesbók Morgunblaðsins - 27.01.1957, Blaðsíða 7
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
51
Það var á Jólaföstunni að mig fór
að gruna að H. ætti ekki langt eftir
og bentu ýms atvik í þá átt. Kom hann
oft til okkar í „Dokkuna" og rabbaði
við okkur hjónin um daginn og veginn,
og var stundum glatt á hjalla, því að
H. var glettinn og gamansamur og dá-
lítið hagorður. Tafði hann oft lengi,
og á milli fram undir kl. 12 og vorum
við þá háttuð. Fór eg þá fram úr og
lokaði húsinu þegar H. fór en ef konan
var á fótum, lokaði hún. En þá gat ég
ekki sofnað fannst eitthvað óhreint
vera inni. Fór eg þá fram úr, opnaði
allar hurðir upp á gátt og bað alla sem
ekki ættu hér heima að fara. Svo
lokaði eg húsinu og gat þá auðveld-
lega sofnað.
Eftir hátíðar fór þetta að aukast, og
fylgdu H. þegar hann kom að kvöldinu,
stimdum 3 svipir, en oftar 5. Sótu þeir
við borðið á móti okkur H., sem sat
hjá mér á legubekk við glugga sem
sneri að sjónum. Sumir sátu á bekk-
garmi undir hinni hliðinni. Giskaði eg
á að þetta væru félagar H. undan Jökli
Barizt gegn
í GREIN, sem birtist í „U. S. News
and World Report“ nýlega, segir
meðal annars svo:
— Það verður æ erfiðara að fá
peningalán, og er sama hver í hlut
á, hvort það eru iðjuhöldar, kaup-
sýslumenn, bændur, bygginga-
meistarar, eða jafnvel ríkisstjórn.
Peningar liggja ekki á lausu, og
vextir fara hækkandi. Hvemig
stendur á þessu?
Þetta er með ráði gert. Hvert lán
sem veitt er eykur eftirspurn að
efni og vinnukrafti. En á hvoru
tveggja er nú hörgull. Afleiðingin
af lánveitingum er hækkandi vöru-
verð. Og stjórnin vill koma í veg
fyrir það.
Mikil eftirspurn er að lánsfé.
Iðnfyrirtæki leita stærri lána en
iður hefir þekkzt, til þess að færa
át kvíarnar í stórum stíl. Ríki
og vissu þf-ir hann feigan. Þegar leið
á, komu þeir allir með honum og sá
eg þá vel, en þó frekar í dálítilli móðu.
Voru tveir þeirra að sjá rosknir menn,
og voru með alskegg, en hinir þrír
voru með lítið skegg. Einn var ung-
legur, á að giska um tvítugt. Einn af
þeim félögum sat ætíð hjá viðtækinu
hjá höfðalagi konu minnar án þess hún
yrði hans vör, eða finndi til nokkurs
geigs. Mjög sjaldan fylgdust þeir með
H. þegar hann fór, en sátu kyrrir, þang-
að til eg fór framúr. Sagði eg þá venju-
lega: „Jæja piltar, aú verðið þið að
fara, ég ætla að fara að sofa“. Litu
þeir þá til mín og fylgdust út, en eg
lokaði á eftir þeim.
Aldrei fann eg til geigs þó þeir væru
inni, og ekki konan heldur, þó eg segði
henni frá þessu. Sá hún aldrei neitt,
en sagði að eg skyldi loka á kvöldin,
það þýddi ekki fyrir sig.
Seint í marzmánuði lést H. eftir
stutta legu og varð eg einskis var eftir
það.
nýrri kreppu
og borgarstjórnir hafa stórkostleg
fyrirtæki með höndum. Bygginga-
meistarar krefjast aukinna lánveit-
inga til þess að geta byggt hús.
Almenningur eyðir meira fé held-
ur en áður, og krefst lána til þess
að geta eytt meiru. En jafnhliða
þessu má svo kalla að hver maður
hafi atvinnu. Verkamannafélög
krefjast hærri launa og fá þau.
En um leið og vöruverð hækkar og
vinnulaun, er hætta á nýrri
kreppu.
Federal Reserve Board, sem
leggur grundvöllinn að fjármála-
stefnu stjórnarinnar, er ákveðið í
að koma í veg fyrir þetta. Og
stefnan er sú, að hafa ekki meira
fé í veltu en nauðsynlegt er, og
leggja ekki í stór fyrirtæki, sem
vel geta beðið.
Þessi stefna hefir sætt mikilli
Endar saga, æfin þver,
óminn Braga skarðar.
Heiðra laga hljóðnuð er
harpa Skagafjarðar.
Færð var glóð í fagran hátt
fram að hljóðu kveldi,
hefur góðan þrotið þátt
því í ljóðaveldl.
Oft var stakan yndi fljóðs,
yfir klakaspori,
þar gat vakið löngun ljóðs
lóukvak á vorl.
Kvað um þraut og knappan yl
kleifar brautir fjallsins,
blómalaut og bæjargil
byggð í skauti dalsins.
Þó að ending gröf sé gist,
geymast kendir farnar,
eftir stendur ljóðalist,
lögð í hendingarnar.
KRISTJÁN SAMSONARSON
gagnrýni, jafnvel meðal þing-
manna. En það hefir ekki haft nein
áhrif á Federal Reserve Board. Það
byrjaði að draga úr lánveitingum
fyrir einu ári, og hefir haldið svo
áfram síðan. Og þar sem þetta virð-
ist hafa borið, tilætlaðan árangur
að tryggja viðskiptalífið, mun
haldið áfram á sömu braut. Er
jafnvel búizt við því að dregið
verði enn meira úr lánum, og
vextir muni enn hækka.
ódýr lán verða tæpast til boða
aftur, fyrr en náð hefir verið tang-
arhaldi á hækkandi vöruverði og
kaupgjaldi. N
V