Lesbók Morgunblaðsins - 27.01.1957, Side 16

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
«0
BRIDGE
* 4
V Á D O 8 7
♦ A d 7 a
+ A io a
* 9 5 3
V K 5 J
* K G 5 3
* G 7 3
A A G 10 6
V 10 6 3
♦ 10 8 6
* K 8 5
* KD872
V 9 4
* 94
* D 9 6 4
Norður gaf. Sagnir voru þ.. .
N A S V
1 hj. pass 1 sp. pass
2 t pass 2 sp. pass
2 gr. pass 3 gr. pass
A sló út láglaufi og S og V létu lág-
spil, en N drap með 10. Sennilega hefði
verið betra fyrir hann að drepa með
ásnum. Nú kom H G og V fekk þann
slag á kóng og sló út laufi. Nú er
drepið með ásnum í borði og enn kem-
ur lauf og þann slag fekk A á kóng.
Ef N hefði fyrst tekið hjartaslagina,
þá gat verið að hann hefði unnið. En
nú tók A slag á S A, svo að S gaeti
ekki komizt inn og síðan sló hann út
hjarta. Borðið hlýtur nú að missa tvo
slagi í tígli og þar með er spilið tapað.

NYKUR í TJÖRNINNI
Sagt er að nykur sé í Reykjavíkur-
tjöm annað árið, en í Hafravatni í
Mosfellssveit hitt árið. Er því svo var-
ið, að undirgangur er í milli og fer
nykurinn eftir honum úr Hafravatni
og í Reykjavíkurtjöm og úr tjörn-
inni aftur í vatnið, enda þykjast Reyk-
vikingar hafa tekið eftir ógurlegum
skmðningum, brestum og óhljóðum í
Rcykjavíkurtjöm, þegar hún liggur
undir is, en þó eru að því áraskipti,
því að brestimir koma af því, að nyk-
urinn gerir hark um sig undir ísnum
og sprengir hann upp þegar hann
í tjöminni. En þegar nykurinn er
UNGIR HLJÓMLISTARMENN. — f tveimur barnaskólum Reykjavikur starfa
hljómsveitir drengja og ber Reykjavíkurbær allan kostnað af þvi. Þetta er
nýbreytni, sem lofar góðu og mun ekki leggjast niður aftur, heldur munu hljóm-
sveitir verða stofnaðar i öðrum barnaskólum. Drengirnir sýna mikinn áhuga
fyrir hljómlistarnáminu og taka góðum framförum. Hér á myndinni sjást nokkr-
ir drengir úr hljómsveit Austurbæarskólans, ásamt kennara sínum, Karll Ó.
Runólfssyni. (Ljósm. Ól. K. Magnússon).
í vatninu, er aftur allt með felldu í
tjöminni. (Jón Ámason).
STEINN DREGINN tR SJÓ
Það er trú manna í Grímsey, að
það sé feigs manns dráttur, ef fyrsti
dráttur manns í róðri verði steinn.
Til að fyrirbyggja .'’eigð sína, á maður
að flytja steininn til lands. — Sumarið
1837 var í Grímsey maður sá, sem
Júhannes hét. Dró hann í einum róðri
stoin fyrstan drátta, sendi hann út. og
sagði hann skyldi fara svo sem hann
kvað á. Eftir þetta fóru menn að verða
hræddir um, að Jóhannes mundi vera
skammlífur. Þetta varð líka orð og
að sönnu, því að sama sumarið fórst
hann þar í björgunum (Séra Jón
Norðmann).
SJAVARMINJAR í ÖLFUSI
Sjór hefir áður, fyrir ekki mjög
löngum tíma, verið yfir ölfusi, þó
löngu fyrir landnámstíð, og hefir náð
upp að fjallahlíðum. Má sjá glöggan
malarkamb fyrir ofan Ölfus allt; nær
kamburinn i boga frá Ingólfsfjalli vest-
ur fyrir Hjalla. Víkin, sem gengið hef-
ir inn í landið, hefir náð allt vestur
að Selvogsheiði. Hjá Riftúni, vestan
til í Ölfusi, eru víða brimbarðar klapp-
ir og stór rennslétt björg, núin af haf-
róti, og er þetta allt nú mj 'jg langt frá
sjó. í fjallshlíðunum fyrir ofan ölfusið
sjást sums staðar sjávarmerki; hellar
í móbergi í hliðunum íyrir ofan Þur-
á, bar sem hraunið fellur niður, eru
auðsjáanlega myndaðir af brimróti.
Stærsti hellirinn þar er 12 faðma
langur, 2 faðma hár og 3—4 faðma
djúpur. (Þorv. Thor.).
VANDI AÐ ÞEGJA
Einu sinni fundu þeir Mála-Davíð og
Öræfa-Pétur sel, er þeir fóru á fjör-
urnar. Komu þeir sér saman um að
láta ekki aðra vita af honum, heldur
nota sér hann sjálfir. Tók Davíð Pétri
vel vara fyrir að láta það ekki heyr-
aat og lofaði Pétur því. En er þeir
skildu, sagði hann samt: „Ho, ekki veit
eg hvort eg get leynt því“. Enda var
það skömmu seinna komið um allan
bæinn. (Þjóðsagnakver M. B.).
i