Lesbók Morgunblaðsins - 13.10.1957, Síða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
523
Tröll úr undirdjúpunum
Stóri fiskurinn, sem veiddist hjá Florida.
ÞAÐ var í febrúarmánuði árið 1913
og var degi tekið að halla. Charles
H. Thompson kapteinn var þá á
skemmtisiglingu í Floridasundi á
skemmtisnekkju, sem hann
átti og kallaði „Samoa“ —
Voru með honum nokkrir menn,
sem hann hafði boðið með sér á
Bkemmtisiglinguna. Allt í einu sáu
þeir hvar eitthvert ferlíki var á
sveimi í sjávarskorpunni. Kom þá
veiðihugur í Thompson. Hann lét
setja léttibátinn á flot og fór svo
við annan mann að grennslast um
hvaða skepna þetta væri. Hafði
hann með sér skutul, því að hann
var ákveðinn í að reyna að veiða
þennan stórfisk.
Þeir komust í dauðafæri við
skepnuna, Thompson kastaði skutl-
inum og hann fór á kaf í búkinn.
Skepnan tók svo hart viðbragð, að
það var eins og gos kæmi upp úr
sjónum, og á sömu stund var bát-
urinn kominn á slíka fleygiferð að
sjór sauð á keipum á bæði borð.
Þeir félagar héldu sér í bátinn
dauðahaldi og sáu nú að þessi fisk-
ur var miklu stærri en þeir höfðu
haldið, og komust að raun um að
hann gat synt með geisihraða.
Hófst nú sá eftirminnilegasti bát-
dráttur, sem sögur fara af, því að
í 39 klukkustundir dró skepnan
bátinn á eftir sér og linaði aldrei
á sprettinum.
Maðurinn, sem með Thompson
var, varð ákaflega hræddur og bað
hann í guðs nafni að höggva skutul
-festina. En Thompson var ekki a
því. Hann var ákveðinn í því að
reyna að ná þessari ógurlegu
skepnu. Veiðihugurinn bar for-
sjálnina ofurliði. Hann hélt sér í
þóftu með annarri hendi, en greip
öxi í hina höndina til þess að vera
viðbúinn að höggva, ef ferlíkið
skyldi kafa, því að þá var voðinn
vís, það mundi hafa dregið bátinn
í kaf með sér.
En hvernig sem á því stóð, þá
kafaði sjóskrímslið ekki, hefir ef
til vill ekki getað kafað, vegna þess
að loft hefir komizt ofan í það.
Hélt það beinu stryki í yfirborðinu
norðaustur á bóginn, eins og Golf-
straumurinn liggur og stóð sjávar-
strokan af því.
Thompson varð að hafa vakandi
auga á skrímslinu, en félagi hans
stóð sífellt í austri. Á þessu gekk
alla nóttina og næsta dag, og næstu
nótt að aldrei linaði skepnan á
sprettinum. En er þeir höfðu stað-
ið í þessu í rúmlega hálfan annan
sólarhring, þá breytti skrímslið um
stefnu og hélt nú beint til lands og
komu þeir að landi hjá Knight’s
Key. Þá var eins og skrímslið væri
uppgefið, eða hefði sprungið á
sundinu, því að nú lá það grafkyrt.
Drógu þeir það að hafnarbakka og
bundu þar við staura. Var þeim nú
sjálfum mál á hvíldinni og ein-
hverri lífsnæringu. Fengu þeir sér
mat og fóru síðan að sofa.
En rétt sem þeir voru að festa
svefninn, voru þeir vaktir upp með
þeim fréttum, að ófreskjan hefði
slitið sig lausa, brotið hafnarbakk-
ann og vélbát, sem þar var.
Nú voru kvaddir til vopnaðir
menn og létu þeir kúlum rigna yfir
ófreskjuna. Dasaðist hún þá, en
samt var hún með lífsmarki í fimm
daga.
Fregnin um þetta barst óðar út
og vísindamenn streymdu til
Knight’s Key til þess að skoða
skepnuna og vita hver hún væri.
En enginn þekkti hana. Slík skepna
hafði aldrei sézt áður, svo að sögur
færi af. Mönnum kom saman um
að þetta mundi vera djúphafsfisk-
ur, og gizkuðu á að eldsumbrot á
sjávarbotni mundu hafa hrakið
hann upp á yfirborð.
Þetta var ekki hvalur, heldur
fiskur. Hann var 45 fet á lengd og
33 fet og 9 þumlungar að ummáli
þar sem hann var digrastur. A
honum var þriggja þumlunga þykk
hvelja og lifrin úr honum vóg 1700
pund. Ekki var fiskurinn sjálfur
veginn nákvæmlega, en menn gizk-
uðu á að hann mundi vega um
30.000 pund. En þrátt fyrir þessa
miklu stærð þóttust menn ganga
úr skugga um að þetta væri ungur
fiskur og ekki fullvaxinn.
Margir furðulegir fiskar hafa
komið upp úr djúpum hafsins á
þeim 44 árum, sem liðin eru síðan
þetta var. En enginn fiskur af þess-
ari tegund hefir fundizt síðan.
cr^j
Kvikmyndavél
Norskur kvikmyndamaður, Hilmar
Sandberg og danskur sjónaukafræðing-
ur, Holger Nielsen, hafa fundið upp
áhald, sem sagt er að setja megi á allar
kvikmyndasýningarvélar með litlum
kostnaði. En með þessu áhaldi er hægt
að sýna hvaða breidd af filmum sem
er.