Lesbók Morgunblaðsins - 13.10.1957, Blaðsíða 14

530
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
yður hve heppnir þeir menn verða, er
fyrstir gerast hluthafar í hinu nýa fé-
lagi er vér höfum stofnað til þess að
smíða Bacon-flugvél. Lítið brot úr einu
hlutabréfi mun verða auðlegð eftir eitt
eða tvö ár. Hugsið yður þetta: öll skip
óþörf, allar járnbrautir óþarfar, allir
bílar óþarfir! Hægt að komast á hvaða
stað á jörðinni sem er á fáeinum
klukkustundum! Þetta er stærsta tæki-
færi sögunnar!"
„Mér væri mikil ánægja að því að
hafa yður í félaginu", bætti hann við.
„Þetta er stórkostlegasta tækifærið,
sem yður gefst á ævinni“.
Hann opnaði skjalatösku, sem hann
var með, og tók upp úr henni skjala-
bunka. Eg sá þegar að þetta voru hluta
-bréf.
„Hér hefi eg til boða ofurlitla hlut-
deild í félagi voru“, sagði hann, „og
ef þér viljið fá nokkur hlutabréf —
þau kosta 100 dollara hvert — já, þá
yrði þetta mesti happadagurinn í lífi
yðar“.
„Þakka yður fyrir“, sagði eg. „Eg
skal hugsa um þetta“.
Morguninn eftir fór eg til Lundúna
og skýrði framkvæmdastjóranum frá
því, að engar líkur væri til þess að
handrit Shakespeares mundu finnast.
En þeir Bacons-sinnar létu ekki hug-
fallast, hvorki út af því að handritin
fundust ekki, né út af hlutabréfabraski
dr. Owens. Nú höfðu þegar verið graf-
in 50 metra löng göng inn í klettinn, og
samskotin í það fyrirtæki voru á þrot-
um. En þegar svo illa var komið, fekk
dr. Owen skyndilega nýa opinberun.
Hann minntist þess, að síðan Bacon
hafði ritað dulmál sitt, hafði segulpóll
jarðar færzt mjög úr stað, og það rask-
aði öllum útreikningum um hvar hell-
irinn væri að finna. Og þá var hætt
við að grafa, og leyndarmálið um skáld
-verk Shakespeares er enn óupplýst.
t—^''cKSXsXsXT'x^J
Vanskapningar
EINN liðurinn í krabbameinsrann-
sóknum í Bandaríkjunum heí'it
verið sá að reyna á hænsum ýmis
efni, sem menn grunar að geti
valdið krabbameini. Hafa efni þessi
verið sett bæði í egg og hænuunga
og hafa tilraunirnar staðið síðan
1945.
Stöðugt hafa farið fram kyn-
Hnlgnar gengi Húnaþingi,
hverfa drengir, þeir er iengi
fast að marki stóðu sterkir,
stirðnar glíma nú á tímum.
Byggðin fríða eyðist óðum,
út til stranda viða standa
býli í eyði, inn til hlíða
og í miðið leggjast niður.
Lengst af tíma lítið gaman
lifgar hljóðar norðurslóðir,
ei að síður sólmár.uður
seiðir menn á vettvang þenna,
sem þar fundu eigi yndi,
er þá flæmdi burt og dæmdi
látlaust strit að litlum notum,
leiði og dofi moldarkofans.
Við, sem máttum verða eftir,
vanta yl, er gegnum þilin
miiii lista mæddi gustur,
miðium gestum inu bezta,
litlum föngum fátæklinga,
fáir varðmenn heimajarða,
þykjumst vera því að meiri:
þraukað gátum, heima sátum.
— Hérað vatna og stórra slétta
starir móti ölduróti
brims á hausti bárur geystar
ber að landi inn við sandinn.
En er sefur Ægir, stafar
allan sjó á Húnaflóa,
strendur hyllir uppi allar
undir dúnalogn í júní.
Vestarlega Vatnsnes skagar
viku sjóar út í flóann,
blandanir þessara tilraunahænsa
og afleiðingin hefir orðið sú, að
fram hafa komið allskonar van-
skapningar, svo sem hæns með eitt
auga í miðju enni, og önnur sem
eru tortulaus. Þá hafa og komið úr
eggjunum ungar, sem ekki höfðu
neinn neðri skolt á nefinu, aðrir
með örstutt nef, eða neflausir,
heyrnarlausir ungar og jafnvel
höfuðlausir.
er þá sanda undirlendl
inn af vog í mjúkum boga.
Fyrir botni f jarðar vötnin
fegra gera ið mikla hérað,
miili rísa ýmsir ásar,
á þeim kirkja og Borgarvirki.
Lykt af sílum sjávar golan
sendir af víði inn til hlíða,
mönnum kynnir auðlegð unna,
angar þang við sker og tanga,
þrílit fjóla frammi í dölum
flatir litar dýru gliti
jafnt á báðar hendur, heiði
hefst við botn, er dalur þrotnar.
Fjöllin rauðum skrýðast skrúða
skemstu nóttu fyrir óttu,
Glóey sendir gullnum mundum
geislastafi inn frá hafi,
breiðu engin inni í Þingi
eru dökk sem væri rökkur,
bálin rauð á bæa rúðum
brenna víða undir hlíðum.
Þessir eldar eru kaldir,
en þeir glampa skær enn lampar,
eyðikota gluggar geta
geislum sindrað, Ijósum tindrað,
kaldur arinn inni fyrir
eins og hart í brjósti hjarta
yl í fangið færir engum
fremur en sæluhús í kælu.
Hvar er andi Ingimundar?
Auðnuleysi Grettis hreysa
yfir hvílir ýmsum sölum,
yfir vofir mörgum kofa.
Ljótur urgur er í mörgum,
ýmsa hyllir þá, er spUla,
lifir enn ið sama sinni,
sami þjóztur, orsök róstu.
Þessi vandi þarf að enda,
þetta gengur ekki lengur.
Nóg er yndi í Norðurlandi,
nýbygging í Húnaþingi
taki við og eyðióðul
endurbyggist, mönnum tryggist.
Bændaóðul byggðust áður
bezt í þingi Húnvetninga.
SIGURÐUR NORLAND
(Orkt 1946)
t
\