Lesbók Morgunblaðsins - 11.05.1958, Blaðsíða 16

264
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
ÞETTA spil var í heimsmeistarakepom
og áttust þar við ítalir og Bandaríkja-
naenn:
A D 7 5 2
V K G
♦ 7 4
+ G 10 6 4
2
A G 3
V D 9 8 7 4 3
♦ A 10 9 6 2
* —
A báðum borðum varð lokasögn 6
hjörtu. S var sagnhafi. D’Alelio spilaði
fyrir Itali, en Crawford var V. Hann
sló út L2, ítalinn drap með drottningu,
A drap með ás og Italinn trompaði.
En þar sem ekki var hægt að ná HK,
hlaut spilið að tapast, því að hmir
hlutu að fá slag á tígul.
Menn segja að þetta hafi ve'*ð
klaufaskapur hjá ítalanum, hann
hefði átt að láta láglauf í útspilið **vi
að A hefði verið skyldugur að drepa
með ásnum. Og þá hefði ítalinn getað
losað sig við fjóra tígla, tvo í lauf og
tvo í spaða, vegna þess að SD liggur
1 millihönd.
Á hinu borðinu kom út tígull. Ra-
pee, sem spilaði þar, drap með ásnum,
kom sér inn á HA og spilaði láglaufi.
En nú var engin ástæða til þess fynr
A að láta ásinn, enda gerði hann osð
ekki, og þar með var spilið tapað.
SKÚMUR
er alkunnur á öllu landinu, en me.ra
mundi skilja um vinsældir hans. Norð-
an lands og vestan telja menn nann
meinlausan og helgan fugl, af því að
hann er mjög gæfur á sjónum og þieg-
ur allskonar mat, sem sjómennirnir
gefa honum. Alkunnastur er hann þó
á Austurlandi. Farmenn kalla harn
A K 10 9
A 10 6 2
G 5
K D 7
ÞETTA er mynd af einu málverki Asgríms Jónssonar listmálara, er hann gerði
á Húsafelli. Sér hér til Eiríksjökuls og Strútsins, en fremst rennur Geitá í gljúfr-
um. — (Ljósm.: Ól. K. Magn.)
Vestmanneyahæns, af því að micg
margt er af honum í Vestmanneyum og
hann mjög gæfur og kyrlátur. En á
söndunum eystra, Breiðamerkur- og
Skeiðarársandi, er háttalag hans ann-
að. Þar líta menn á hann sem grimman
og áræðinn ránfugl, því að hann ásæk-
ir ferðamenn af miklum móði, slær
hunda og önnur dýr svo ákaft, að beir
ýlfra hátt og falla stundum í rot. Or-
sökin til þessa atferlis skúmsins er -ú,
að hann verpur þarna og ver egg sín
og unga svo harðfengilega. Menn vopna
sig því með lurkum, þegar þeir fara
út á sandana í eggja- eða ungaleit.
(Ferðabók Eggerts)
HESTVÍSUR
Stefán skáld Ólafsson í Vallanesi
átti marga góða hesta. Einn af þeim
hét Kokkur og var honum við brugðið
sem framúrskarandi reiðhesti, enda
var hann látinn lifa lengi og varð 33
ára og 7 mánaða. Um hann orkti séra
Stefán, og þar á meðal þetta:
Kokk má þjóð vel þekkja,
þokkalegur var Kokkur,
Kokkur var beztur blakka,
brokkaði sízt hann Kokkur.
Margir aðrir orktu og um hann. Sig-
mundur Matthíasson Long á Seyðisfirði
segir að mælt sé að Kokkur hafi orð-
ið elztur hesta á Áusturlandi, og hans
lengi minnst. Til sönnunar færir hann
vísu, sem orkt var í hans tíð:
Mokk eg nefni mætan blakk,
Mokkur prýðir jóa flokk,
Mokki ríða menn í hnakk,
Mokkur líkist gamla Kokk. »
FYRSTA SÁLMABOK
sem gefin er út á íslandi, er prent-
uð á Hólum 1589, og er merkilegur
formáli fyrir henni eftir Guðbrand
biskup Þorláksson. Þar minnist hann á
rímur og önnur veraldleg ljóðmæli.
Segist hann meðal annars gefa út
sálmabókina til þess, „að af mætti
leggjast þeir ónytsamlegu kveðlingar,
trölla og fornmanna rímur, mansönev-
ar, afmorsvísur, bruna kvæði, háðs og
hugmóðs vísur og annar vondur og
ljótur kveðskapur, klám, níð cg
keskni .... og meir eftir plagsið he'ð-
inna manna en kristinna, á vökunótt-
um og öðrum mannamótum, sömu-
leiðis í veizlum og gestaboðum, heyrist
varla annað til skemmtunar haft og
gleðskapar, en þessi hégómlegi kvæða-
háttur, sem guð náði“.
ÞVl FYLGIR ÓLÁN
Ekki má skjóta smáfugla: lóur, spóa
o. s. frv. Þeir verða ólánsmenn sem
gera það. Ekki má steypa undan grá-
tittlingum, steindeplum, músarindlum,
né öðrum slíkum smáfuglum. Því
fylgir ólán. — (Ól. Dav.)