Lesbók Morgunblaðsins - 23.08.1959, Blaðsíða 10
362
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ið, voru það forlögin, sem gripu
í taumana. Hinn frægi hljómsveit-
arstjóri Bruno Walter, er átti að
stjórna hljómsveitmni sem gestur,
varð skyndilega veikur, og aðal-
stjórnandi hljómsveitarinnar, Art-
ur Rodzinski, var ekki í New York.
Það kom því í hlut Bernsteins að
stjórna hljómsveitinni, og fékk
hann að vita það fáeinum klukku-
stundum áður en hljómleikarnir
áttu að hefjast. Hljómleikarnir
urðu glæsilegur sigur fyrir hann,
einkum ef tekið er tillit til að-
stæðna, æsku Bernsteins og fram-
úrskarandi hæfileika, og skipuðu
honum í röð fremstu ungra hljóm-
sveitarstjóra Bandaríkjanna.
Upp frá því sóttust margar
helztu hljómsveitir Bandaríkjanna,
Suður-Ameríku og Evrópu eftir að
bjóða Bernstein að stjórna tónleik-
um þeirra sem gestur. Meðal ann-
ars stjórnaði hann hljómsveit La
Scala-óperunnar í Mílanó, sem
segja má, að sé virki ítalskrar
óperu, og var hann fyrsti ameríski
hljómsveitarstjórinn, sem þar kom
fram. í þrjú ár stjórnaði hann New
York City Sinfóníuhljómsveitinni,
og urðu hljómleikar þeir sem
hann stjórnaði mönnum minnis-
stæðir, bæði vegna góðs flutnings
á klassískum verkum og vegna
hinna mörgu nútímatónverka, er
voru á efnisskrá hans.
Starfsferill Bernsteins sem píanó
leikara hefur verið nokkuð slit-
róttur, þótt slagharpan væri fyrsta
hljóðfærið, sem hann tók hugást-
um við og lærði að leika á. Það
var ekki fyrr en Serge Kousse-
vitzky við Boston Sinfóníuhljóm-
sveitina hvatti hann til að leggja
meiri áherzlu á hljómsveitarstjórn,
að píanóið komst í annað sæti.
Bernstein er samt sem áður mikil-
hæfur píanóleikari, og stöku sinn-
um kemur það fyrir, að hann tekur
að sér bæði hlutverk hljómsveitar-
stjórans og píanóleikarans á sömu
Bernstein er kvæntur leikkonunni Felicia Montealegre frá Chile, og eiga þau tvö
börn, dótturina Jaime og soninn Alexander Serge. Sonurinn virðist ætla að feta
í fótspor föðurins.
enginn rýkur upp í vonzkukasti eða
setur upp ólympískan yfirlætis-
svip, og þó er skipunum hljóm-
sveitarstjórans samstundis hlýtt,
þótt þær líkist miklu fremur at-
hugasemdum en skipunum“.
Bernstein hefur sérstakt lag á að
yfirstíga örðugleika, enda vakti
hann snemma athygli á sér í tón-
listarlífinu. Hann var aðeins 25 ára,
þegar hann var ráðinn aðstoðar-
stjórnandi við New York Fíl-
harmóníuhljómsveitina, sömu
hljómsveit og hann stjórnar nú.
Þetta starf varð honum þó meira
erfiði en ánægja. Hann þurfti að
vera viðstaddur allar æfingar
hijómsveitarinnar og leysa af
hendi ýmiss konar leiðinleg störf,
sem aðalstjórnandinn hafði ekki
tíma til að vinna. Til vonar og
vara varð Bernstein líka að læra
öll hljómsveitarverkin. ef svo
ólíklega skyldi fara, að hann mundi
þurfa að stjórna hljómsveitinni á
hljómleikum. Þegar hér var kom-