Lesbók Morgunblaðsins - 23.08.1959, Blaðsíða 12

Lesbók Morgunblaðsins - 23.08.1959, Blaðsíða 12
364 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS Gömul g FYRIR tveim vikum var einn af blaðamönnum Mbl. á ferð um Vestur-Húnavatnssýslu og heim- sótti þá m.v a. sæmdarhjónin Jónínu Gunnlaugsdóttur og Guð- mund Arason á Illugastöðum sem tóku honum af mikilli gestrisni. M. a. voru honum sýndir ýmsir gamlir og fágætir munir, sem þau hjónin geyma þar til komið verð- ur upp byggðasafni fyrir sýsluna. í handraða einnar kistunnar lágu nokkur skrifuð blöð, og þegar að var gætt, var hér um að ræða tvær grýluþulur, sem gömul kona í sveitinni, Guðbjörg Jónasdóttir frá Kistu, hafði skrifað upp eftir minnL_Að fengnu leyfi Guðbjarg- ar skrifaði blaðamaðurinn þulurn- ar upp, og nú er önnur þeirra hér birt í þeirri trú að mörgum þyki forvitnilegt að sjá hana á prenti. Sumir kannast eflaust við hana, og kannski kunna einhverjir hana öðruvísi en Guðbjörg, og væri ekki ófróðlegt að sjá önnur afbrigði. ★ Hér er komin grýla, gægist úr hól, hún vill sig hvíla hér um þessi jól, hún vill sig hvíla, því hér eru börn, hún er grá um hálsinn og hlakkar eins og örn, hún er grá um hálsinn og hleypur ofan í fjós, hún vill ekki horfa á það hátíðaljós, hún vill ekki heyra þann hátíðasöng. Kvartar hún um kjötleysi og kveðst vera svöng, kvartar hún um kjötieysi kjökrandi þá: „Seldu mér barnkorn i belginn minn grá, seldu mér barnkorn sem brekin hafa nóg, ýla þau og ærsla og ekki koma í ró, ýla þau og ærsla og æpa svo hátt, ekki syngja sín fræði sífellt og lágt, ekki syngja sín fræði sífellt og vel.“ rýluþula Bíta kvaðst hún börnin og blæða láta í skel, bita kvaðst hún börnin, bað hún mig um eitt. Svo gegndi ég grýlu, að ég gæti þaír ei veitt, svo gegndi ég grýlu: „Góð börn á ég, ei hafa þau ærsli né æpa svo mjög, ei hafa þau ærsli og ei heldur hrín, kostuglega kunna þau kvöldfræðin sín, kostugiega kunna þau kyrrlát og sett.' Reiddist hún grýla sem rumsvínið grett, reiddist hún grýla og rumdi svo hás: „Hér mun ég hvíla í heitum moðbás, hér skal ég á höfðanum hlusta til þess, hvort ekki hrín hún Herdís né hin dóttir prests, hvort ekki hrín hún Herdís.“ Hátt sagði ég það: „Vel syngur hún Valgerður, víktu þér að, vel syngur hún Valgerður, víktu þér ut.“ Beit hún mig í brjóstið og batt ég þar um klút, beit hún mig í brjóstið, bað ég hana um grið, ég gaf henni silung og selbita við, ég gaf henni silung og síldrekasporð. Tölti hún út að Tjörnum og talaði ekki orð, tölti hún út að Tjömum og talaði við hann Stein: „Eru ei hér aflögu ungbörnin ein?“ „Ei eru þau hér aflögu,“ anzar hann Steinn. Þau syngja allan sálminn einn, þau sitja og sauma og syngja versin vönd, farðu út að Felli og finndu hann séra Gvönd, farðu út að Felli og finndu hann þar um leið.“ Þá varð hún grýla svo grimmilega reið, þá varð hún grýla svo grimmilega ær, beit hún Stein á brjóstið, svo blóðgaði nær, beit hún Stein á brjóstið, bað hann hana um grið, hann gaf henni fisk einn og flotbita við. hann gaf henni fisk einn og fræddi* hana um hann Gest. Komst hún þá á kórbak og kallaði á prest, kastaði hún af kórbaki kankyrðum þeim: „Seldu mér hana Solveigu, ég sæki þig heim, seldu mér hana Solveigu, því svön er eg nú. Ei er mitt annað ástæði en einspena kii ei er mitt annað ástæði en einspena geit. Skert er mitt skökuhorn og Skeggi það veit, skert er mitt skökuhorn og skenktu mér barn, þú átt að vera svo gustukagjarn, þú átt að gera það gustukaverk. Varla er þér vórkennandi vel vitrum klerk, varla er þér vorkennandi, veit ég þí átt keipótta dóttur sem kveinar svo hátt, keipótta dóttur komstu hér með, sá ég hana á Sandvík sviplunda á geð. „Sástu hana á Sandvík?“ svarar hann þá. „Þau sungu þar bænir og sálmversir smá, þau sungu þar bænir og sólfögur vers þú hefur heyrt í hólana hljóðin til þess Þú átt hús í hólunum, höltraðu af stað skundaðu yfir að Skála, ég skipa þér það, skundaðu yfir að Skála, skrímslið forblakkt, ekki færðu ungbörnin, af er þér sagt ekki færðu ungbörnin, af er um sinn." Grenjaði hún grýla sem gatrifið skinn grenjaði hún grýla, greip hún þá prest. Hann var kominn á hökulinn, það hjálpaði bezt. Hræddist hún þá hökulinn og hátíða- söng. Skenkti hann henni Skeggja, skauzt hún inn í göng, skenkti hann henni Skeggja, skauz hún þá af stað yfir til hans Egils, við athugum það, yfir til hans Egils, úti þá hann stóð. Dregið hafði hún drenginn og drukkii hans blóð, , dregið hafði hún drenginn í dökkun bakserk. Óttaðist hann Egill þau ódáðaverk, óttaðist hann Egill augun helblá. Hafði hún þau í hnakkanum, horfði ég það á, hafði hún þau í hnakkanum, hornin eins og geit.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.