Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1959, Blaðsíða 18

602
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Bréf frá Johanni Sigurjónssyni
1 Landsbókasa/ni eru geymd 30—40 bréf (Lbs. 2495, 4to) frá skáldinu Jóhanni Sigurjónssyni til bróður hans
Jóhannesar Sigurjónssonar á Laxamýri. Árið 1945 birtust í jólablaði Lesbókar kaflar úr nokkrum þessara bréfa,
og voru þau flest frá skólaárum Jóhanns hér í Reykjavík. Nú birtast hér enn þrjú bréf úr þessu safni, sitt frá
hverjum tíma og sitt með hverju móti, en öll gefa þau innsýn í hugarfar skáldsins. — Jóhann lauk 4. bekkjar
prófi með góðum vitnisburði vorið 1899. Þá um haustið fór hann utan og ætlaði að nema dýralæknisfræði. —
Lauk hann fyrra hluta prófs, en hætti svo og gaf sig alveg að skáldskap. Fyrsta bréfið, sem hér birtist, er skrifað
í Kaupmannahöfn 1899 þegar hann er nýkominn þangað, með hugann fullan af öllum þeim nýungum, sem fyrir
augu og eyru hefir borið. Annað bréfið er ritað á Akureyri 1908, rétt áður en hann leggur á stað fótgangandi suð-
ur Eyfirðingaveg og Kjöi, til þess að kynnast þeim slóðum er Fjalla-Eyvindur dvaldist á í útlegð sinni. En þá
var Jóhann með leikritið Fjalla-Eyvind í smíðum. — Þriðja bréfið er skrifað í Kaupmannahöfn rétt eftir að fyrri
heimsstyrjöldin skall á og má glöggt finna hvert áfall trú hans á mannkynið hefir beðið við þann atburð.
LANDIÐ KVATT
Kaupmannahöfn, 5. sept. 1899.
HJARTKÆRI bróðir.
Hugur minn flýgur heim á leið
til fjallanna fögru og fossanna
hvítu, en þótt fossar og fjöll laði
huga minn heim yfir hafið, þá er
þó annað, sem dregur hann meir,
það eru vinirnir góðu heima á
Fróni. Ég hefi margt og mikið til
þess að skrifa þér, því margt hefir
á dagana drifið síðan við skildum,
og nú fagna ég yfir því að hafa
aukið lífsþekkingu mína með því
að sigla yfir pollinn, já, seint held
ég að sá dagur upprenni, þegar ég
ber á brjóst mér og segi: „Bölvuð
veri sú stund, þegar ég fyrst lét frá
landinu ljúfa, betra hefði verið
heima að sitja“. — Hér sést lífið
í hreyfingu áfram — líkt eins og
kolmórauð á á vordegi streymir
mannlífið og að síðustu tæmist það
í hafinu mikla og djúpa, dauðan-
um.
Þegar ég lét frá landi frá Djúpa-
vogi, var mér undarlega heitt um
hjartaræturnar, gufuvélin stundi
hægt og reglulega af erfiðinu, öld-
urnar gjálfruðu magnþrota á skips-
hliðunum. Það var næstum rjóma-
logn og blessuð blíða, sólin sendi
hlýja geisla á heitar kinnar mínar,
ég hélt á dálitlum blómvendi í
hendinni, það voru blóm, sem ég
hafði tínt á Djúpavogi, seinustu
blómin frá landinu ljúfa.
Ég var lagður á stað til þess að
kanna ókunna vegu. Dagur og nótt
leið; næsta dag sigldum við inn
til Færeyja. Sæbrattar eyjar með
smá íðilgrænum dalverpum lyft-
ust upp úr hafinu, nær og nær
færðist skipið, nú sáust stórir hell-
ar sorfnir af brimlöðrinu, þarna sá-
ust fuglar, þvílíkur urmull, fugl við
fugl, næstum eins og í Horn-
bjargi.....
EG FÓR Á SAFN
Langur tími er liðinn, loksins er
ég kominn á land í Leith eftir langa
útivist og örðuga lendingu; en það
líf, rétt eins og í maurabúi, ég er
með stúdent einum og ríkum ís-
lendingi, sem hefir verið ca. 42 ár
í Þýzkalandi. Eg er sá eini, sem get
svolítið bablað í ensku og þar af
leiðandi verð ég að hafa orðið eðli-
lega. Við göngum í gegnum Leith
inn í Edinborg og alla leið upp í
Princessstreet, þar er fagurt, fjöl-
skreyttir blómareitir og aldingarð-
ar bjóða útlenda vegfarendur vel-
komna, og augun hafa meira verk-
efni en þau geta yfir komizt. Nú
erum við komnir hjá legsteini
Scotts sáluga, það er bautasteinn í
lagi, og þá er ekki síður sjónar-
verður kastalinn, já, ef íslendingar
ættu annan eins á Arnarhóli, sem
Helga Vídalín er að festa kaup á
hjá þinginu háttvirta heima!!! Sjá
Neapel og deyja, stendur í Poli-
tikkinni. Það er næstum komið í
hart á milli okkar félaganna, ég og
þýzki íslendingurinn, við viljum
fara inn á safn, en stúdentinn og
stúlka ein íslenzk, sem er með í
ferðinni, vilja ógjarnan. Já, ég fer
þá einn, nú jæja. Svo förum við á
safnið. Það var það, sem borgaði
sig, allir hlutir, sem nöfnum tjáir
að nefna, mættu þar augum vor-
um, og innan lítils tíma voru fé-
lagar mínir teknir að gjörast
þreyttir eftir gönguna og allt erf-
iðið, fengu þeir sér þá sæti og
hættu að skoða, en ég skoðaði sem
óðast. Þar voru öll dýr úttroðin,
fílar og nashyrningar, úlfar og ís-
birnir, þar voru steingjörvingar frá
öllum þeim, sem lifðu þúsundum
ára fyrir sköpun heimsins, það er
að segja tali biblían og vísindin
bæði sannleika. Þarna er steina-
safnið, gullklumpar og glóandi
gimsteinar og margir aðrir ósjá-
legri, og þarna eru búningar og
vopn villimanna, gaddakylfur og
eiturörvar hanga hjá útskornum
mannshausum og illa gjörðum
guðamyndum, nei, og sjáið íslenzka
skautbúninginn, það er gleðilegt
að sjá eitthvað frá Fróni. En hvað