Lesbók Morgunblaðsins - 12.06.1960, Blaðsíða 1
21. tbl.
IRwgmtfrlðtoiii*
Sunnudagur 12. júní 1960
XXXV áxg.
Reyðarhval ur
unninn
Frásögn Sigurðar Sveinssonar, Borgarfirði
Frá Loðmundarfirði. Yzt til hægri gengur inn svonefndur Bolabás, þar sem
hvalurinn var unninn. —
UM 1880 bjuggu í Nesi í Loðmund-
arfirði Jóhann Sveinsson og annar
ábúandi er Bergsveinn hét. Þá voru
þarna nokkrir efnilegir ungir
menn, Sveinn sonur Jóhanns, Jón
sonur Bergsveins og í Neshjáleigu
Jóhann Þorbergsson og Gunnar
bróðir hans. Þeir voru allir um
tvítugsaldur.
Þetta voru einhver mestu ísaár
í sögu landsins. Fyllti þá hafís firði
og flóa og lá stundum fram undir
haust. Oft var þá þröhgt í búi, en
stundum komu höpp með ísnum,
selur óg hvalur, einkum þó selur
og var hann oft drepinn hundruð-
um saman og var það mikið búsí-
lag.
Ekki fylgdi þó altaf gæfa þess-
um veiðiskap og skal hér sagt frá
einu atviki er gerðist tveimur ár-
um á undan hvalsögunni.
Seinni hlut vetrar fyllti Loð-
mundarfjörð af ísi og fylgdi ísnum
mikill selur. Og á annan í páskum
fóru piltar frá Nesi og Neshjáleigu
út á ísinn til seladráps í Neshjá-
leigu voru þá vinnuhjú, sem hétu
Oddur og Jóhanna. Þau voru heit-
bundin. Oddur hafði þann starfa
að gæta sauðfjár. Bjóst hann nú
við að koma seint um kvöldið
heim frá seladrápinu og bað því
Jóhönnu að smala fénu heim um
kvöldið fyrir sig. Eru þó víða.
hættur þarna vegna sjávar og
fluga.
Jóhanna fór um kvöldið upp og
út á svonefndan Hjáleigudal, og
þaðan út Miðmorgunshjalla. Sér
hún þá kindur úti og niðri í hlíð-
inni, en þær hreyfðu sig ekkl
hvernig sem hún hóaði. Þarna er
flugbratt niður í sjó.
Jóhanna var með prjóna í hönd-
unum, eins og þá var títt, til þess
að nota tímann sem bezt. Þegár
kindurnar hreyfðu sig hvergi þótt
hun hóaði, neyddist hún til þess
að reyna að fara fyrir þær, og