Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1964, Blaðsíða 10

A erlendum bókamarkaði
Skáldrit,
bókmenntasaga.
Anglo-Norman liiterature and
its Background. Oxf. Univ. Press,
£4/— 1963.
Anglo-Normannskar bókmenntir
bornar saman við hrein franskar
og enskar bókmenntir, og raktar
pólitískar og þjóðfélagslegar
ástæður til mótunar þeirra.
History and the Contemorary
Essays on Nineteenth Centnry
Eiterature. Jones Mumford. Wis-
consin U. P. (Væntanleg).
Amerísk bókmenntasaga.
tJr ockulta dagboken. A. Strind-
berg. Utg. Torsten Eklund, Bonn-
iers, ca. 20 kr. sænskar.
Úrval úr dagbókinni, nú útgefið
í íyrsta sinn.
Le fou d’Elsa. Aragon. Gallimard,
28.50 NF.
Póesi-róman um síðasta ifonung-
inn í Granada, Boobdil. Dulklædd
samtímalýsing.
Das Badehaus. Ernst Augustio,
Piper, 17.80 DM.
Der Kopf (1962), fyrsta bók höf.
fékk Hermann-Hesse-verðlaunin,
þessi ckáldsaga fjallar um valda-
puðarann, tragíkómisk saga.
s
Dickens in His Time. Ivor Brown.
Nelson, 25s. 1963.
Daglegt líf á Englandi á dögum
Dickens, liðlega rituð.
The Everlasting Spcll. Joanna
Richardson. Cape, 35s. 1963.
Keats og vinir hans.
--- SÍIHAVIÐTALKÐ _______
ekki árnar í hendur
Látum
útlendinga
er að frétta af málum stanga-
veiðimanna? Hvað segir þú t.
d. um Öiifusármáiið?
— Ég tel, að það hafi verið
misráðið af Árnesing(um að
haína tilboði Stangaveiðifélags
Beykjavikur. Það er ekkert
launungarmál, að netaveiðin,
einkum neðst í Öifusá, er fisk-
stofninum hættuleg, og verði
henni haldið áfram eins og hún
hefur tiðkazt um ailmörg ár,
hlýtur iaxinn á svæðinu að
ganga til þurrSar á næstunni.
— Ekki fæ ég heldur séð, að
tilboð SVFR hafi verið óhag-
stætt veiðiréttareigendum, mið
að við þá upphæð, sem þeir
segjast hafa haft upp úr vatna
svæðinu undanfarið ár hvert.
Okkar tilboð var u.þ.b. heim-
ingi hærra. Og þess ber að
gseta, að tiltölulega fáir neta-
menn fleyta rjómann af allri
veiðinni, en aðrir jarðeigendur
fá sáralítið í sinn hlut. Held
ég, að varla geti liðið á löngu
þar til uppsveitamenn þarna
eystra neyta meirihluta síns
til að fá það, sem þeim ber
með réttu, og þá verður vatna-
svæðið leigt út til stanga-
veiði.
— Telur þú stangaveiðinni
hættu búna vegna óhreinkunar
veiðivatna?
— Þetta hefur enn sem kom
ið er ekki v.erið teljandi vanda
mál hér á íslandi, en viða í
öðrum löndum er það orðið
mjög alvarlegt. Svo bar t. d.
við á síðasta ári, að fiskstofn-
inn í einni beztu veiðiá Suður-
Jótlands var strádrepinn með
eitruðu frárennsli úr þákpappa
verksmiðju. Það mun hafa orð-
ið dýrt spaug fyrir eigendur
verksmiðjunnar, því að lögum
samkvæmt verður hún að bæta
tjónið. Einnig hefur komið
fyrir, að frárernisii af mykju
hafi g/randað fiski í stórum
stíl. Um þetta verður annars
grein^ í næsta hefti Veiðimanns
ins. í henni kemur það fram,
að við íslendingar þurfum að
gæta okkar í tæka tíð, etf ekki
á að fara eins illa fyrir okkur
í þessu efni og sumum öðrum
þjóðum.
— Hve oft á ári kemur Veiði
maðuxinn út?
— Fjórum sinnum. Upplag-
ið er 2 þúsund. í ritinu birtast
greinar og fréttir um veiði-
mál, svo og hugleiðingar
manna, sem eiga margar sínar
mestu unaðsstundir við ár og
veiðivötn. Við förum okkur
hægt í deilum um netaveiði og
stangiaveiði, enda teijum við
að það mál verði aldrei leyst
með gifuryrðum. Ég vil nota
þetta tækifæri til að minna
velunnara Veiðimannsins á
það, að senda honum greinar
og fréttir.
— Hverjum er að kenna hin
ört hækkandi leiga á veiðiám?
— Stangaveiðimenn eiga
sjáifir mikla sök á því, hvernig
komið er í' leigumálunum. —
Þeir hafa boðið árnar hverjir
upp fyrir öðrum. En mesta
éþurftarverkið af ölium var þó
að draga útlendingana aftur
hingað. Það er alvarlegra en
mörgum kann að virðast í
fljótu bragði, eí sú þróun heid-
ur áfram, að ámar séu teknar
af islendingfum. Það er og glám
skyggni að nefna gjaldeyris-
gróða í þessu sambandi. Þegar
búið er að bola okkur burt
úr ánum, kynni svo að fara,
að við leituðum út fyrir land-
steinana, til þess að bæta okk-
ur upp missinn, og til þess
þyrftum við erlendan gjald-
eyri.
Leiga ánna er orðin fjarri
allri skynsemi. Þótt samkeppni
sé sjálfsögð og'heppileg, getur
hún farið út í öfgar eins og
annað. Ég verð þó að játa, að
ég kann engin ráð til að leysa
þennan vanda, því áð sjálf-
sögðu taka baendur hæsta til-
boði, sem berst hverju sinni.
En vegna þjóðíélagslegs gildis
stangavedðinnar sem hollrar
Guðmundi finnst allflest
matarkyns gott. Má þar t.d.
netfna ailan íslenzkan mat. .
Af hversdagsréttum eru
rúllettur nr. 1.
Af „betri mat“ finnst
honum mjög gott nauta-
kjöt' svo og fugla —,
einkum grillsteiktur kjúkl-
lingur með sveppasósu
(úr ferskum ísl. svepp-
um) og frönskum kartöfium
sem þurfa helzt að vera
matreiddar heima. Það er
að vísu nokkuð seinlegt, en
bónda mínuim finnst þær
svo miklu betri þannig, að
hann réttir þá gjarnan hjálp
arhönd við tilbúning þeirra.
í forrétt kýs hann helzt
humar með mayonnaise og
grænmeti. Ábæitisréttum er
hann ekkert sérlega spennt-
ur fyrir, en aftur á móti er
kaffibollinn etftir matinn al-
veg ómisisandi. Og svo má
víst ekki gleyma laxinum,
sem ailtaf er vel þeginn (og
er þá alveg sama hver heí-
Ur veitt hann).
Svo er hér terta, sém á-
vallt er vinsæl:
3 eggjahvítur, 150 g syk-
ur, 150 g möndlur, % tsk
lyftiduft.
Hvíturnar stífþeyttar,
sykrinum blandað í og síð-
ast hökkuðum möndlunum.
Bakað við frekar góðan hita
í ca. 15 mín.
Botnamir bleyttir í sherry
og lagðir saman með þeytt-
um rjóma, súkkulaðibitum
og söxuðum valhnetukjörn-
um. Bezt er að láta kök-
una standa dáiitia stund í
frystihólfi áður en hún er
borin fram.
íþróttar, væri óskandi, að ein- islenzkar veiðiár verði fram-
hver ráð fyndust til þess að vegis í höndum íslendinga.
— 13755.
. •— Víglundur Möiier.
— Góðan dag, þetta er hjá
Lesbók Morgunblaðsins. Hvað
Spurningunni svarar Elín
Snæbjörnsdóttir, eiginkona
Guðmundar Árnasonar,
tannlæknis, Skeiöarvogi 33.
The Dave Clarke Five:
Bits and pieces/.
All of the time.
Hér er á ferðinni ensk
hljómsveit, sem leikur í
sama stíl og hinir heims-
kunnu Beatles, en þær
skipta hundruðum í Eng-
landi, sem allar hafa nóg að
gera vegna þess að músilk sú
sem Beatles hafa einskorð-
að sig við þykir alls staðax
góð og gild vara síðustu
mánuðina.
Fyrra lagið á þessari plötu
er nokkuð sérkennilegt og
minnir að mörgu leyti á iag-
ið „Sun arise“, sem Rolf
Harris gerði frægt fyrir ári
eða svo. Dave Clarke og
menn hans syngja ekki sér-
lega vel, en það er allt á
fullu, hver einasti takki á
rafmagnsgíturunum stilltur
á fullt og trommuleikarinn
lætur ekki sitt eftir liggja,
sem er reyndar Dave Clarke
sjálfur.
Síðara lagið er ekki upp
• á marga fiska, en líklega
er ég ansi hræddur um að all
ar lítt þekktu hljómsveitirn
ar, sem nú eru í gangi í Eng
landi verði atvinnuiausar, þó
vera megi að Beatles haldi
vinsældum, það er erfitt að
ganga fram hjá því, að
heimsfrægir eru þeir — og
þeir sem heimstfrægð nó
þurfa meira en eitt eða tvö
ár til að gleymastf aftur.
íellur það eins og hið fyrra,
í smekk unga fólksins, þvi
ihávaða rokkmúsilk er það
sem blífur þessa mánuðina,
svo verður það eitthvað ann
að eftir ár eða svo og þá
Hver er
uppáhaldsmatur
eiginmannsins
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
9. tödublað 1964