Lesbók Morgunblaðsins - 28.11.1965, Blaðsíða 15

— einnig til mín. Og mér varð undar-
lega við, eitthvað snerti mig, ég var
ekki samur á eftir. Þegar ég kom á
skrifstofuna mína, fannst mér hún svo
ömurleg að það fór um mig kuldahroll-
ur. Ég hristi þetta af mér þá. En ég fór
að venja komur mínar í Hallargarðinn,
og alltaf hafði bros hennar sömu áhrif
á mig. Loks tók ég hana tali, og spurði
bvort hún vildi hitta mig um kvöldið,
fara með mér á veitingahús. Hún þakk-
aði boðið og við urðum mjög samrýmd.
Eg sagði henni frá fyrirætlunum mínum,
aö ég ætlaði mér að verða ríkur og
frægur, og hún virtist hafa mikinn áhuga
fyrir starfi mínu og lifnaðarháttum. Við
satum oft saman hérna við tjörnina, og
ég talaði og talaði, en hún lagði fátt
til mála. Ég tók naumast eftir því að
hún varð allajafna mjög alvarleg á
svipinn undir þessum einræðum mín-
um, ég var svo hrifinn af því hvað hún
hiustaði með mikilli eftirtekt. — Svo
spurði ég hana hvort hún vildi verða
konan mín.
E g hafði búizt við að hún myndi
taka mér feginsamlega. Hún var blá-
fátæk stúlka, og satt að segja fannst
mér að ég tæki allmikið niður fyrir mig,
eí ég giftist henni. En brosið hennar var
orðið mér svo kært að ég gat ekki án
þess verið, og auk þess var hún mjög
lagleg.“
Maðurinn með hjólbörurnar þagði
lengi og starði út á tjörnina. Loks laut
hann höfði. „Hún leiddi mig í allan
sannleika. Hún útskýrði fyrir mér hve
tómt og tilgangslaust líf mitt var. Og
hún sagðist aldrei geta orðið hamingju-
söm með manni eins og mér.
Ég reiddist henni og gekk þegjandi
burtu. En allan þann dag lokaði ég mig
inni á skrifstofunni minni og hugleiddi
orð hennar. Nóttina næstu á eftir gat
ég ekki sofið, og um morguninn tók
ég þá ákvörðun að fara til hennar, biðja
hana afsökunar á framferði mínu, og
segja henni að ég skyldi géra allt sem
hún vildi, jafnvel gjörbreyta lifnaðar-
háttum mínum og fyrirætlunum, ef hún
vildi giftast mér. Svo flýtti ég mér upp
í Hallargarðinn.“
Maðurinn með hjólbörurnar leit á
mig; augnaráð hans var kyrrt og milt.
„Hún kom þangað aldrei aftur,“ sagði
hann hljóðlega. „Ég leitaði hennar lengi,
en enginn gat sagt mér nein deili á
henni. Nú veit ég að hún var send til
þess að forða mér frá einskisverðu lífi,
og vísá mér á leiðina til hámingjunnar.
— Þégar rhér varð það loksins lj.óst,
lokaði ég skrifstofu minni og keypti mér
þessar hjólbörur.“
S'imaviðial
Framhald af bls. 7.
ekkert“. Margir héldu og að
rafmagnið hefði verið tekið af
borginni til þess að kanna við-
brögð almennings. Hefði svo
verið, er óhætt að segja, að
viðbrögð fólks voru mjög góð.
Það var ótrúlegt, hvað fólkið
tók þessu vel og reyndi að
bjarga sér sem bezt það gat,
*transistor“-tæki og fengu frétt
svo mjög sem það er háð raf-
rafmagni.
Stórborgin er svo gersamlega
háð rafmagninu, að hún lam-
aðist alveg, eins og hún hefði
fengið mænustungu. Fólkið
gat bókstaflega ekkert gert; það
var fast, þar sem það var
komið. Þess má geta, að aldrei
slokknaði á kyndli frelsisgyðj-
unnar, en styttan mikla af
„Lady Liberty" mun hafa eigið
rafmagnskerfi. Öryggis- og
varnarstöðvar almannavarna og
hersins stóðust raunina með
prýði. Þar slokknaði aldrei ljós.
— Biðu margir bana af völd
um myrkvunarinnar?
— Menn trúa því varla, en
ekki var hægt að rekja nema
tvö dauðsföll til bilunarinnar.
Maður féll niður stiga og höf-
uðkúpubrotnaði, og annar dó
af hjartaslagi, eftir að hafa
hraðað sér upp tíu stiga.
Árekstrar voru fleiri en venju-
lega, en í myrkrinu urðu engin
stórslys, eins og allir bjuggust
við, og glæpastarfsemi var ó-
veruleg.
— Jæja, eigum við ekki að
venda okkar kvæði í kross?
Syngið þér ekki alltaf með
Pólýfónkórnum, og hvað er að
frétta af starfsemi hans?
— Jú, ég syng í kórnum, og
nú erum við að æfa Jólaóratór-
íum Bachs, sem á að flytja á
jólunum. Við syngjum þrjá
fyrstu kaflana. í kórnum eru
rúmlega 40 söngvarar, en auk
þess eru einsöngvarar, t.d.
kemur Sigurður Björnsson frá
Þýzkalandi tii þess að syngja
tenórhlutverkið. Söngstjóri er
Ingólfur Guðbrandsson, og
kammenhljómsveitin, sem leik-
ur með, er skipuð mönnum úr
symfóníuhljómsveitinni. Verk-
ið verður flutt í Kristskirkju
á Landakotshæð, og við erum
að hugsa um að syngja þar á
annan, þriðja og fjórða í jólum,
en ekki er það ákveðið enn.
39. tbl. 1955
-LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 15