Lesbók Morgunblaðsins - 29.05.1966, Síða 1

Lesbók Morgunblaðsins - 29.05.1966, Síða 1
á fsetur og takum til vi'ð að leika alls kyns skrípaiæti, hlupum eftir trjágöng- unum í leikfimibuxum, kiifruðum í rám og rifumst um, hvernig sunnudeg- inum yrði bezt varið. Við höfum sjálfsagt verið harla ein- kennileg sjón að sjá. Fullorðnir karl- menn og konur komin vel á fertugsald- ur, háifnakin eins og á baðströnd. Við lögðum okkur af nærgætni í líma við að sjá ekki meira eða minna skoplegt útlit hvers annars: innfallin brjóst og ístruvotta karlmannanna, loðna leggi og mittisleysi kvennanna. Við höfðum öil þekkzt lengi. Nú sátum við fastlímd við stól- ana, sem sýndust afkáralegir á gras- flötinni, og ræddum um hin stórkost- „ÞETTA ER MOSKVA ........ EFTIR JÚLÍ DANÍEL . essi saga var einn helzti ásteytingarsteinn ákæruvaldsins í Sovétríkjunum í „málaferlum“ þess gegn rithöfundunum Siní- javskí og Daníel. Höfundur hennar er Júlí Daníel, sem fyr- ir nokkru var dæmdur til 5 ára fangelsisvistar, er skuli afplán- uð í „ströngum betrunarvinnu- húðum“. Hann hafði sent söguna franskri bókaútgáfu undir nafninu Nikolaí Arzjak. Geta menn nú sjálfir dæmt um, hvort hún er þjóðfélagsádeila, háðrit eða — eins og sovézk yf- irvöld halda fram — illgirnisleg- ur rógur. W' ulur Moskvuútvarpsins hefur lesið upp tilskipun, er boðar opinberan morðdag. Á þessum degi mega allir myrða alla — með á- kveðnum, nákvæmlega tilteknum undantekningum. Tilskipunin er endurtekin og nánar staðfest í rit- Btjórnargrein dagblaðsins Izvestia. Er nser dregur M-deginum, verður sögumaður var sívaxandi óróa hjá íólki, sem hann hittir. Jafnvel vin- irnir eru ekki þeir sömu og áður velt að koma skipulagi á hughrif min, fá samhengi í það, sem ég man, og færa í letur allt, sem ég sá, heyrði og skynj- aði; en dagurinn, sem það byrjaði, stendur mér rótfastur í minni, jafnvel í minnstu og ómerkiiegustu smáatrið- um. legu íþróttaafrek okkar. Allt í einu birtist Lilka úti á veröndinni. „Krakk- ar“, hrópaði hún, „ég skil ekkert í þessu“. „Uss, til hvers þarftu yfirleitt að skilja? Komdu hingað og setztu“. „Ég skil ekki aukatekið orð“, end- Frá „réttarhöldunum“ yfir rithöfundun um í Moskvu. Júlí Daníel (til vinstri) og Siníjavskí (með skegg) á sakbornin gabekk. Við sátum í garðinum í Datsja. Við höfðum komið daginn áður í afmælið til ígors, drukkið og verið hávær mjög, og höfðum að lokum farið að hátta staðráðin í því að sofa lengi fram eftir, en kyrrðin í Datsja vakti okkur þegar klukkan sjö um morguninn. Við fórum urtók hún og brosti hikandi. „Útvarp- ið . . . . það var einhver undarleg auka- tilkynning.... ég heyrði aðeins niður lagið.... henni verður útvarpað aftur eftir tíu mínútur". „Ætli það sé ekki þetta venjulega“, sagði Volodjka og hermdi eftir rödd J»ETTA ER MOSKVA Þ egar ég nú reyni að rifja upp fyrir mér í huganum atburði frá liðnu ffunui, veitist mér það óendaniega tor- — Sagan sem vorð til Jbess, oð höfund urinn var „dæmdur" til Síberiuvistar Höfundur sögunnar. þularins: „tuttugasta og fyrsta verð- lækkun á skrúfum og róm ....“. „Komið heldur inn og hlustið“, sagði Lilka, „verið þið væn og komið". Við ruddumst inn í herbergið. Plast- hátalari hékk á nagla. Við spurðum Lilku um fréttatilkynninguna, en hún svaraði andvörpum einum. „Hún stynur eins og eimlest", sagði Volodjka. „Lilka, vertu ekki að hafa okkur að fiflum“, byrjaði Igor, „ég veit ósköp vel, að þér leiðist að þvo upp ....“. í sömu andrá heyrðist í hátalaranum: „Þetta er Moskva — þetta er Moskva. Nú verður lesin tilskipun, * dagsett sextánda júlí nítjánhundruð og sextíu, frá Æðsta ráði Sovétríkj- anna. í sambandi við síaukna vel- megun..........“ E g leit í kringum mig. Allir stóðu hreyfingarlausir og einbeittu at- hyglinni að hljómmikilli bai-yton-rödd þularins. Lilka ein bærði á sér, hún sneri að hátalaranum. „f samrœmi við óskir hinna vinn- andi stétta........“ „Viltu kveikja í fyrir mig, Volodjka“, sagði Soja. Einhver þaggaði niður í henni. Hún yppti öxlum, lét eldlausan vindlinginn renna inn í lófann og sneri sér út að glugganum. „. . . . að skipa sunnudaginn þann tíunda ágúst nítján hundruð og sex- tíu“ „Nú kemur það“, hrópaði Lilka. >}•••• sem dag morðsins. Á þess- um degi hafa allir þegnar Sovétríkj- anna, sem náð hafa sextán ára aldri, rétt til að drepa sérhvern annan þegn, að undanskildum þeim aðilum, sem taldir eru undir lið eitt í viðauka þessarar tilskipunar. Tilskipunin gengur í gildi tíunda ágúst nítján hundruð og sextíu, klukkan sex að morgni, og rennur út sama dag klukk an tuttugu og fjögur. Viðauki, liður* eitt: morð á eftirtöldum aðilum er bannað a) börnum undir sextán íra aldri, b) yfirmönnum hersins og Her- mönnum í einkennisbúningi, c) starfs mönnum op inberra samgöngutœkja, séu beir að gegna skyldustörfum sín- Framhald á bls. 3.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.