Lesbók Morgunblaðsins - 18.09.1966, Qupperneq 15

MANSÖNGUR FYRIR RlMU
Móðir mín. húsfrú Guðrún Jóns-
dóltir í Æðey, lét skrifa kvæði betta
inn í vísnabók sina ásamt nokkrum
öðrum kvæðum ýmissa höfunda. Ég
lærði þetta kvæði barn að aldri og
hef stundum lofað kunningjum mín-
um að heyra það og sumum gefið
það uppskrifað. En nú er svo komið,
að margir hafa beðið mig um það og
þvi set ég það fyrir almennings
sjónir hér í Lesbókinni. Ég veit ekki
um höfund, því að undir kvæðinu
stendur aðeins Mansöngur fyrir rímu.
Ásgeir Guðmundsson frá Æffey.
Fleira þarf en fóstra börnin, fæða og
klæða;
það er meira þau uppfræða
þeirra til andlegu gæða.
2.
Ungra manna út skal byggja
óhlýðninni,
hirtingin ei meiri og minni
mótuð eftir þeirra sinni.
3.
Orga sum og óþægð mina ekki spara;
fullum hálsi hinum svara;
hvað um það sem er ljótara?
4.
Því án baga þá skal aga þau sem
snöggvast;
verst það hagar veit ég g’/öggvast
við þau jagast og munnhöggvast.
5.
Það uppbætir þeirra geð og þrjózku
veldur
svo þau ekki hlýða heldur,
háttur sá er ógeðfelldur.
6.
Nokkrir í sig hleypa heift með
heimsku ljóta,
hinum ungu hrinda og blóta,
hnefaslögin láta þjóta.
Þessir um ei hirða hót, hvar höggin
lenda,
til og frá með tánum senda,
tusku eins og væri að henda.
8.
Slíkt er heimska hættuleg, það hlýt
ég sverja,
kúlur út í bræði berja
börnum á og holdið merja.
9.
Allir þeir serj yfir börnum eiga
að
illa varizt aðferð tjáða
og sitt stilli skapið bráða.
10.
Venja skal á ótta og elsku
unglingana,
fyrst við guð og foreldrana,
og fengna yfirboðarana.
11.
Þá og lengi athöfn enginn undan
dragi
verður fengið flest með lagi,
forðist mengi að beita jagi.
12.
Börn fullorðin sín að sið seint mun
vera,
mun ótamda þrjózkan þvera
þar af lítinn ávöxt bera.
13.
Á því ríður allra mest sem yngst að
venja
t/irnin af að breka og grenja
og brúka þarflega kenja
14.
Hirting barna ýmsir eftir öðrum
taka,
aumkva þau og sig ásaka,
sorg þeim hafi gert að baka.
15.
Það er oftast þá unglingar þetta
heyra
hrína fara miklu meira,
meiddir tjást og annað fleira.
16.
Strax þá hinna kemur kjass og
klappið mjúka
að hugga krakka harma sjúka,
hér til þarf svo margt að brúka.
17.
Til er unnið eftir þeim nú allt að
láta
og sem bezt í allan máta
að þeim keypt að hætta að gráta.
18.
Börn sér nota þetta þá með þverúð
stranga,
oft um tíð, já, undra langa,
eftir sér þau láta ganga.
19.
Öll er hirting ónýt gjörð við aðferð
talda
og verri en engin vil ég halda,
víst þess börnin seinna gjalda.
20.
Þau svo eftir æsku sinnar eðlisfari
ana fram því óhræddari
orðin reglu vön þessari.
21.
Sínum börnum, svo þau heyra, sumir
hrósa,
um það mjög við aðra glósa,
eins og bezt þau vilja kjósa.
22.
Yfirsjón það er sem títt þann ávöxt
færir,
dramb hjá þeim og þótta nærir,
þar af heimsku oft sig stærir.
23.
Fémætast sem fást kann eftir
foreldrana,
ég tel fyrir erfingjana
arf hinn bezta, góðan vana.
18. september 1966
IÆSBÓK MORGUNBLAÐSINS 15