Lesbók Morgunblaðsins - 16.10.1966, Blaðsíða 4

<
lngjunni, sem hesturinn okkar hefur
skapað á meginlandi Evrópu.
Haustið 1958 fór ég til Þýzkalands
til að stofna eigendafélag íslenzkra
hesta, og voru stofnendurnir tæplega
100. Árið 1964 sýndi meðlimaskráin, að
félagarnir voru orðnir 815, og Pony-
var kenndur bæði við Þýzkaland, Sviss
og Austurríki. Nú á þessu ári eru fé-
lagar í Pony-klúbbnum orðnir á 2. þús-
und. Sama haustið og klúbburinn var
stofnaður, hófst ganga fræðsluritsins
Pony-Fost, og hefur það komið út stöð-
ugt síðan í 8 ár.
Alls höfum við flutt út um 3000 reið-
hesta eða efni í slíka síðan 1954, og
öruggt má telja, að erlendis hafi fæðzt
um 1500, svo að nú munu vera 4-5
þúsundir íslenzkra hesta á meginland-
inu. Hollendingar hafa keypt nokkur
hundruð íslenzkar hryssur af misjöfn-
um gæðum og hafa stofnað ræktunar-
félagið „Stamboek vor islandsje pon-
ys“. Þeir rækta íslenzku hestana eftir
eigin fræðum og flytja þá út til Þýzka-
lands og artnarra landa. Það verða tæp-
ast íslenzkir reiðhestar, og þurfum við
ekki að óttast samkeppni frá þess Si
starfsemi Hollendinga. íslenzki hestur-
inn á aðeins framtíð sem íslenzkur reið-
hestur, riðið samkvæmt hinum íslenzka
reiðskóla, töltgengur og flugvakur.
Hestauppeldi er dýrt, og fram-
leiðsla á reiðhestum er mjög vanda-
söm ræktun. Reiðhestaþörfin er orðin
mikil hér innan lands, svo að við höf-
um lítið til aflögu fyrir hinn erlenda
markað, en þar er okkur mikil nauð-
syn á að stunda ýtarlega vöruvöndun.
Það eru varla til nema 100-200 út-
flutningshæfir reiðhestar árlega hér,
eins og málin standa. Mikilvægt væri
að flytja út valin reiðhestaefni, ótam-
Framhald á bls. 7
Það er stormur og frelsi í faxins hvin,
sem fellir af brjóstinu dægursins ok.
— E. Ben.
(Myndirnar úr WOHIN).
DAGUR HESTSINS
Framihald af bls. 1.
sölu að ræða, nema til filmtökufélags-
ins og til hins fyrsta útreiðahótels í
Bæjarlandi, sem stofnsett var vorið
1957. Við gáfum hesta í kynningarskyni,
m.a. mikinn, jarpan graðhest frá Pétri
Ottesen á Ytra-Hólmi. Gjaldeyrisverzl-
unin var þá með þess háttar endemum,
að fyrir hvert þýzkt mark, sem landið
þénaði í andvirði hests eða reiðtygis,
fengust um kr. 3,90, en væri það greiðsla
fyrir ýsu, þá fengust rúmar kr. 7,00
fyrir markið. Man ég, að stjórnarvöld
vildu ekki leyfa mér að selja úr landi
50 hesta á ári í tilraunaskyni með ýsu-
verði á hesta mörkum.
Þetta taldi ég nauðsynlegt meðan ég
var að reyna að búa til þennan mark-
að.
F yrsta hestaverzlunin fór eigin-
lega fram árið 1958, og voru þá seld
úr landi um 600 hross. Einkennilegt
var það, að meðan ég var að réyna
fyrir mér með þessi nýju viðskipti,
voru flestir landsmenn tilrauninni vin-
samlegir og margir mjög hjálplegir.
Fyrsta árið, sem raunveruleg verzlun
fór að komast á, komu ýmsir aðilar
fram í dagsljósið til að leggja steina
í götu útflutningsins, og sl. 8 ár hefur
verið vandalaust að selja íslenzka reið-
hesta erlendis, en hins vegar hefur
málið mætt margvíslegum örðugleik-
um frá íslenzkum aðilum. Einna örð-
ugast hefur verið að kljást við ís-
lenzka dýravini, Hér skal ekki rekja
frekar hrakfallasögu útflutningsins, sem
oft hefur verið svo bágleg, að menn
vilja helzt ekki koma nærri hestaút-
flutningi, heldur ætla ég að segja frá
björtu hliðinni, gleðinni og lífsham-
4 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
16. október 1966