Lesbók Morgunblaðsins - 10.09.1967, Blaðsíða 10

Iljarta bæjarins slær viö Kaupvangstorg og þar trónar Matthíasarkirkjan yfir hin-
um ýmsu fyrirtækjum KEA.
Ennþá er stíll yfir staðnum — framhald af bls. 9
ÍCannske er þessi mynd máluð í
full fjörlegum litum hjá Örlygi, en mál-
arar verða að hafa leyfi til þess. Þetta
hlýtur allt að vera mikið breytt frá
því sem áður var. Akureyri virðist ekki
vera undir dönskum áhrifum lengur,
en kannske hefur bærinn fengið snyrti-
mennskuna í arf frá þessum tíma og
ennþá er stíll yfir staðnum.
Þegar maður gengur um götur og
garða Akureyrar og tekur bláókunnuga
menn tali og spyr þá spjörunum úr um
fcæinn og íbúana, þá fer það varla fram-
hjá neinum, að Akureyringar eru geð-
þekkir menn í framkomu, frjálslegir og
vingjarnlegir. Mér virtist menn á þeirri
skoðun, að tilveran á Akureyri sé au’ð-
veldari en syðra og lífsbaráttan ekki
eins hörð. Mér skildist, að lífið gengi
sinn yndislega vanagang á þann hátt,
að engan langaði í burtu. Á vetrum
væru menn að dunda með krökkunum
sinum á skíðum og svo fer sumarið í
að hirða garðinn. Enginn ærusta eða
hamagangur. Að vísu hefur eitthvað
borið á því, að aðfluttu fólki fyndist
það vera líkt og útlendingar; það væri
þetta geðþekka og góða viðmót, hvert
sem farið væri, en engum hægt að kynn-
ast náið. Ein innfædd Akureyrarfrú
sagði mér, þegar þetta bar á góma:
„Ef einhverjum finnst hann útilokaður
og einangraður hér, þá er það honum
sjálfum að kenna. Margir koma hingað
með þá fordóma, að fólk sé eitthvað
óaðgengilegra en annarsstaðar. Það er
mikill misskilningur. Ég álít, að hver
sem er geti eignast hér góða vini og
kunningja ef hann einungis óskar þess
sjálfur."
Ofan af brekkunum hlusta ég á hljóð-
in sem einkenna annir dagsins; glaumur
í mjólkurbrúsum úr gilinu, hamarshögg
og þungar drunur vörubíla sem erfiða
upp brekkurnar. Úti á Pollinum fleytir
hraðbátur kerlingar og gárarnir frá hon-
um misþyrma spegilmyndinni af Hall-
andi, þar sem Bólu-Hjálmar fæddist.
Svo hljóðnar þetta allt og grasið verður
löðrandi af áfallinu. Norðan úr Dumbs-
hafi veitir mildri birtu inn fjörðinn;
bann er vafinn mjúklátri kyrrð undir
nóttina.
Karl Jörundsson og glugginn sem á að minna á Spán.
Myndir
af sólríkum
ströndum
til að freisfa Akureyringa
í einum glugga eru feiknarlega lit-
rík plaköt, líkan af sólinni og undir
henni stendur: „Komið inn og leitið
ráða. Við gefum ykkur allar upplýs-
ingar um Spánarferðir." Og undir þessu
öilu stendur: Spánn — sól og sumar.
Hér er eins og allir sjá unnið að því
að koma Akureyringum til Spánar sem
sjálfsagt er hið gagnlegasta verk; glugg-
inn heyrir til útibúi Ferðaskrifstofunnar
Sögu. Þar er Akureyringa óspart
freistað með myndum af sólríkum
ströndum. Þarna ræður ríkjum Karl Jör-
undsson, en auk hans eru nokkrir fleiri
aðilar, sem leggja fer’ðagildrur fyrir Ak-
ureyringa: Lónd og Leiðir eru með úti-
bú, Útsýn með söluumboð, en auk þess
rekur Jón Egilsson ferðaskrifstofu. Og
hvernig gengur svo að reka ferðaskrif-
stofu á Akureyri?
— Það hefur verið geysileg aukning
á ferðalögum Akureyringa síðastliðin
tvö ár, segir Karl.
— Áttu ekki við það að stríða, a'ð
fólk fari fremur suður til Reykjavíkur
og leiti fremur fyrir sér um ferðalög
hjá ferðaskrifstofum þar?
— Jú, það er ekki því að neita, að
þeir sem ætla sér að fara í hópferðir
fara fremur suður og leita fyrir sér
þar, en þegar um einstaklingsferðir er
að ræða, hygg ég, að mest sé haft sam-
band við okkur beint.
— Ertu með öll þau réttindi sem til
þarf?
— Já, við höfum þetta YATA-umboð,
sem nauðsynlegt er fyrir fullkominn
ferðaskrifstofurekstur. Núna upp á síð-
kastið hefur mjög verið að vakna skiln-
ingur á því, að betra sé að leita til
ferðaskrifstofanna en að annast sjálfur
alla fyrirgreiðslu. Við höfum selt tals-
vert mikið af svokölluðum IT-feröum
til útlanda, en auk þess hef ég verið
með IT-ferðir á milli Akureyrar og
Reykjavíkur. Verzlunarmenn nota þær
mikið.
— En þú hefur ekki efnt til hóp-
ferða?
—Það hefur aðeins verið efnt til hóp-
ferða fyrir félagasamtök eða skóla.
Fimmti-bekkur menntaskólans fór til
dæmis í 6 daga ferð til írlands og gagn-
fræðingar fóru til Skotlands. 1 sumar
fór slysavarnadeild Kvenna, samtals 80
manns, til Noregs og Danmerkur.
— En annizt þið líka móttöku á ferða-
fólki?
— Aðeins gerum vi'ð það. Við höfum
annazt fyrirgreiðslu fyrir Ferðaskrif-
stofuna Zöega. Við höfum líka sérleyf-
isafgreiðslu fyrir Norðurleiðir og einnig
fyrir leiðina austur til Húsavíkur og
Raufarhafnar, og til Dalvikur og Siglu-
fjarðar. Þessi afgreiðsla var megin
grundvöllurinn undir rekstrinum en það
er að breytast smátt og smátt.
— Og þetta gengur vel nú orðið?
— Róðurinn er að vísu erfiður, en
þáð var þó enn erfiðara. Viðskiptin
hafa aukizt mikið og þetta hefur allt
batnað á síðustu árum.
— Það er líklega ekki mikið um
það, að fólk komi hér úr nærsveitunum
og panti far til útlanda?
— Nei það er tæpast hægt að segja að
það þekkist enn; þó hef ég von um að
einhver breyting kunni að verða á því.
Það er miklu frekar að eitthvað komi
úr bæjunum. Við efndum til dæmis til
hópferðar fyrir Rotaryklúbb Ólafsfjarð-
ar á Edinborgarhátíðina.
Rœtt við
þr\á
Akureyringa
á förnum
vegi
— Nú varst þú um tíma starfsmað-
ur hjá Sambandinu og búsettur í
Reykjavík. Fellur þér betur að búa á
Akureyri?
— Já, mér fellur það betur, en það
er kannski vegna þess að ég er héðan.
Ég kann betur við fámennið og svo er
mjög stutt að fara, ef maður vill fara
út fyrir bæinn.
— Hefur þú byggt yfir þig hér
nyrðra?
— Ég byggði einbýlishús, sem við
fluttum í fyrir 3 árum. En ég er nú
fyrst að ljúka við það nú í sumar. Eg
tel að það sé ódýrara að byggja hér en
í Reykjavík og alveg vonlaust, að ég
hefði komið þessu húsi upp í Reykjavík
íyrir það verð, sem það kostaði hér.
10 V-ESBOK morgunblaðsins
10. september 1967