Lesbók Morgunblaðsins - 21.07.1968, Blaðsíða 15

SMÁSACAN
Framhald af bls. 13
Hann anidar að sér sjávarlykt. Sólin
er sezt, og hann veit af því. Kvöldset-
nrsroði er á bláu skýjamistri út við
sjóndeildarhringiinn. Ekki ósvipað og á
breiðtjaldskvikmynd nema litirnir nálg-
ast og fjarlægjast. Það er dýpt. Hafið er
ólgandi litir. Hljómur þagnarinnar.
Hann finnur til tómlieika.
Hann gengur heim á leið. Það kem-
ur stelpa á móti honum. Hún er falleg.
Hún kemur nær. Hann lítur á hana.
Hann er giftur, ekki dauður. Hann sér
af því að hann athugar það, þótt hanin
láti ekki á því bera, að hún er vör um
sig: hreyfingar hennar eru þvingaðri,
hún er niðurlútari. Nú lítur hún upp.
Augu þeirra mætast. Það er eins og
komið sé við auman blett. Hún hefur
græon augu. Hún er frumstæð á svipinn,
ögrandi en einnig biðjandi. Það fer
hlýja um hann, hann stærist, fellir and-
litið í skorður. Hún er farin hjá. Konan
hefur græin augu. Eða grágræn. Augu
hennar eru breytileg á litin. Það er
skömm að þvi að vita ekki almennilega,
hvernig augu hennar eru lit. En hún
notar augnsfougga, og þeir veita augn-
svipnum mismuinandi dýpt. Það er ekki
hægt að vera klár á því öllu saman.
Honum þykir vænt um hana. Það er að-
alaíriðið. Það er svo yfirgripsmikið, að
hann svimar af því að hugsa um það.
Það kemur fyrir að þau rífast. Hvern-
ig getur annað verið. Það er aðlögunar-
tímabil í lífi þeirra. Maður reynir og
reynir. Hún skilur ekki fjármál. Enda
er slí'kt ókvenlegt. Það er samt sem áður
ekkert, sem skyldar það til að halda
sér frá fjármálum. Það er sjálfsagt að
það reyni að setja sig in.n í þau, ef það
vill. En þær eru einhvern veginn þann-
ig innréttaðar, að þær geta það sár-
sjaldan. Hún sagði: „Já, já“ og „ég er
nú svo vitlaus í þessum málum.“ Það
hripaði alit niður úr henni jafnóðum.
Hún fær heimilispeninga neglulega og
sér um smærri innkaup. Hún er frerniur
hömlulaus gagnivart peningum, en heim-
ilisfriðurinn verður ekki seldur fyrir
smáar fjárupphæðir. Það þýðir ekki ann
að en standa sig, bæði heima og út á
við. Það verður að vinna sig upp. Það
þýðir eikki að leka niður á skrifstofu-
stól og varða eins og flaska í laginu.
Eins og margir láta sér nægja. Það verð-
ur að brjótast áfram og komast í há-
tekjustöðu. Til þess verður að þekkja
alla þræðina og kunna að hagræða
þeim. Skipulagið á að sjá fyrir því, að
maður geti það ekki öðru vísi anleggja
hæfilega af mörkum til samfélagsins.
Þeir, sem láta umhverfið að öllustjórna
sér, mega skammast sín. Hinir, sem
neyna að vinna sig upp, geta etoki verið
með sífeHidan móral, þótt baggar
annarra kynnu að þyngjast eitthvað við
það. Btoki ef fylgt er öllum reglum. Eða
flestum. Það eru ekki nema þessir stóru
karlar, sem ekki þurfa að draga undan
en gera það af einskærri úrkynjun,
þeir eru hinir óheiðarlegu. Hinir, sem
eru bláskínandi fátækir, en ætla að
settu marki, til dæmis einbýlishúsi og
völdum bíi, nema svo staðar og njóta
efnahagslegs sjálfstæðis, þeir eru heið-
arlegir. Og maður verður að kunina að
þola stressið. Maður verður að vinna
ur svef.ninum oig í hann.
Hann er kominn heim undir blokk-
ina. Hanm mætir stelpu. Hún er á svip-
inn eins og ambátt, sem verið er að
bjóða upp á persnesku markaðstorgi.
Það rennur upp fyrir honum, að gremj-
an, sem grenj í krakika u«n hánótt
vekur, konan upplituð að mongni og
■sunduryrði þeirra, leysa úr læðingi orku
innra með honum. Og þá orku hlýtur
að mega beizla, eins og aðra orku. Hana
mætti einnig nýta til að opna sér leið-
ir með. Hann er ekki eiinn í sókn sinni,
hann hefur konima, og skilningur hvors
fýrir sig hlýtur að verða hinu til glöggv
unar. Já, þau eiga sameiginlegan morg-
undag.
S E a K
Skák þeirra Freysteins Þofbergsson-
ar og Guðmundar Sigurjónssonar í
Fiske-mótinu var mjög skemmtileg, en
fékk óvæntan endi.
Guðmundur
Sott.
* b c d e f g h
Þannig var staðan eftir 28. leik hvíts
Svartur lék nú 28. — Rd3 (Svartur
finnur ekki góða reiti fyrir R og reyn-
ir því að fiska í gruggugu vatni). 29.
Rd4 Hxd4 30. Hxd4 Rel 31. Bxh6f Kh7
(Ef 31. — Kxh6, þá 32. Dd2f og næst
DxRel) 32. Dcl Rxg2 33. Bf8 (Hótar
máti í 2. leik) 33. — Dxe5 34. Hd8??
(Hvítur, sem var hér í miklu tímahraki,
ruglar nú leikjum. Eftir 34. Dh6f Kg8
35. Hd8! er sv. óverjandi mát„ eða miss-
ir lið. T.d. 35. Delf 36. Kh2 De5f 37.
f4!) 34. - Rf4. 35. De3 Dg5 36. Kfl Db5
37. Kgl Dg5 38. Kfl Bg2 39. gefið.
f skák þeirra Szabo og Guðmundar
Sigurjónssonar kom upp eftirfarandi
staða eftir 21. leik hvíts.
• b e d • lch
Svartur lék í þessari stöðu 21. —c5!
(Fórnar peði til að opna línu fyrir
drottningarbiskupinn). 22. Rxc5 Hxc5!
(Nú fórnar sv. skiptamun). 23. bxc5 Rf3
(Glæsileg mannsfórn. Ef hv. leikur nú
24. gxf3 fylgir Dh3 og hv. er óverjandi
mát, því ef hann lokar fyrir B á b8
opnar hann um leið línu fyrir B á b7
og sv. mátar á g2). 24. Bxf3 Bxf3 25.
Re2 (Ef hv. tæki nú B leikur sv. enn
sem fyrr Dh3 og eftir f4 kemur nýr mað
ur til skjalanna, nefnilega Rg4 og hv.
verður mát á h2). 25. — Re4 (Svartur
fylgir fast eftir) 26. Rg3 Rxd2 27. gxf3
Rxf3 28. Kg2 Dc6 29. e4 Rxel 30. Hxel
Bxg3 31. hxg3 He5 32. Hdl (Hv.
fær ekki valdað bæði peðin). 32. — Hxc5
33. Hd8 Kh7 34. De2 f5 35. Hd4 Hc4
36. Hxc4 Dxe4 37. Dxc4 bxc4 38. Kf3
g5 39. exf5 h5 40. Ke4 c3! og hv gafst
upp.
Um haust við sjó
Senn haustar að; brátt fölnar fegurð valla,
og fer að þrjóta sumars gróðurmátt.
Mér heyrist alltaf einhver vera’ að kalla
um auðn og visnun, skuggahelið grátt.
Já, íssins vetur yfir jörð mun falla,
og allt skal hljóðna’, er fyr var djarft og kátt,
og engin lengur gleðihrópin gjalla,
hvert gunnreift heróp þagna’ í dauðans sátt. —
Á klettum brýtur, kvöldi fer að halla,
og kulið blæs úr loftsins opnu gátt.
Nú leggur rökkur reyk um tinda alla
frá rauðum sólarkyndli’ í vesturátt. —
Á öðrum ströndum, handan hafs og fjalla,
í heiði sólin skín um loftið blátt.
(Úr „Handan storms og strauma).
Det lakker imod höst, og marken fAlmer,
og sommergrödens magt nú stár for fald.
Jeg hörer stemmer synge triste salmer
om visnen her i dödens skygge-hal.
Ja, isens vinter over jord skal falde,
og stilnes alt, som för var djærvt og glad,
og længer ingen glædes-ráb skal gjalde, —
og ethvert krigsráb tystne i dödens stad.
Mod klipper bryder söen. Dagen svinder.
En bride ud af luftens ábne vrá.
Nu stár der skumrings-rög om alle tinder
fra solens röde fakkel vesterpá. —
Pá anden strand bag havet solen skinner
i skyfri glans fra himlens dybe blá.
(Oversat af Jakob Jóh. Smári).
JÓN SVEINSSON
Framhald af bls. 10
— Já, þú 'hefur víst rótt fyrir þér
í því.
— Má ég spyrja, ætlið þéir, faðir
að taka iþátt í þessum kettnnarafundi?
— Já, vissulega. En álitið á þér
er það, að þú hafir takið miklum
breytinigum til hins verra. Qg að
hafa þdg ganigandi um hér sem dýrl-
ing — það getum við ekki.
— Eg igæti þá í verSta tilfelli
byrjað að ejmdiga svolítið aftur.
— Þú ert víst nógu mikiil synda-
selur fyrir, svo að þú þarft víst
ekki að gera þér sérstakt ómak iþess-
vegina, sagði séra Jón.
— En viljið þér ekki neifna þetta
mieð eiinikunnirnar á fundinium.
Hainn tof aði því.
Næöta dag kaillaði hann á mig er
við lékum fótbolta í löngu frímínút-
unum:
— Nú erum við búnir að halda
'fundinn.
Hana nú! hugsaði ég.
— Séra Holzapflel var mjög and-
vígur þér. Ein hann hefur nú ekki
svo mikið áhrifavald eftir að hamn
reyndi að taka magi'stergráðuna við
háskólann og kolféll! Þú þarft ekki
að vera hræddur. Við höfum ákveð-
ið að taka vægilega á þér.
— Sögðuð þér þá 'þetta um að ég
m/undi fá fyrstu einkunn?
Séra Jón brositi ísmeygilega.
— Já, ég gerði það, hvíslaði hanin.
Fulilkommin idíót, leins og þú sagðir
við Seppelin, er ég nú samt sem
áður ekki. En það er svo fátt, sem
er fullkomið í þessum heimi. Við
verðum að lifa í voninni um þann
næsta.
Hjörtur Halldórsson þýddi
21. júlí 1968
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 15