Lesbók Morgunblaðsins - 15.09.1968, Blaðsíða 8
LITAST UM I
SKALLAGRÍMS
LANDNAMI
Texti og teikningar: Císli Sigurðsson
Um nóttina hafði snjóað á
Hafnarfjall. Það var fyrsti
snjór hausitsins, eða öllu held-
ur snjór síðsumarsins og því
fylgdi líkt og venjulega þessi
sérstaka kennd, sem segir
manni, að nú sé stuttu sumri
senn lokið. Það grilLti í fölið í
efstu eggjum, þegar stálgráar
þokuflyksurnar tsettust til og
frá og hjúpuðu snarbrattar skrið
ur. Þetta var íshafsþoka, kom-
in að norðan, og blær lofts-
ins sem hún bar með sér var
samkvæmt því. Þannig er sum-
ar á íslandi, fyrst er að bíða
þess að vorharðindunum 'ljúki
og nálin nái sér upp fyrir næt-
urfrostinu. Bíða þess að kal-
sárin grói og vegirnir verði
færir eftir holklakann. Síðan
þessar fáu vikur með tíu stiga
meðalhita og kannski regni á
sunnan. Og síðan húmið í ágúst.
Einn morgunn vöknum við og
sjáum föl á fjöllum, hrím eftir
ískalda þoku eða þá að kastað
hefur úr fyrsta éli haustsins.
Síðan líða níu mánuðir, heill
meðgöngutími, þar til blágresi
sést í hvammi og fífill í varpa.
Já, það gefst góður tími að bíða
vorsins og kveða um það ang-
urværar stökur og vorijóð. Og
kannski kemur það ekki.
Þannig hefur það verið að
undanförnu. Börnin ganga með
fónana sína um bæinn á sumar-
daginn fyrsta, dúðuð í úlpur og
hlaupararnir í víðavangshlaup-
inu koma í mark og hafa varla
hlaupið sér til hita. Svo frétt-
ist að sauðburður sé hafinn og
enn er varla farið að næla í
varpa hvað þá komið sé sauð-
skropp í úthaga. En þebta er
víst ekki nýtt og margur hefur
þreyzt á þessari bið. Enn geta
menn heils hugar tekið undir
með Stefáni frá Hvítadal:
Ég þráði vorið ljóst og leynt
og langa biðin þungt mér sveið:
Ó, vor, mér fannst þú vikaseint
og víða töf á þinni leið.
Þetta sumar hefur ekki ver-
ið langt fremux en endranær.
En það hefur mátt heita
h'lýtt. Á leiðinni upp í Borgar-
fjörð horfði ég á það breyt-
ast; allt í einu tók nor'ðanábt-
in völdin og með henni kuld-
inn. Hvalfjörðurinn varð stál-
grár og dimmur. Þannig endur-
speglar landið birtuna og veðr-
ið. Þeir át'tu mikið úti í Kjós-
inni. Ekki fá þeir töðugjöldin í
bráð. Ef þeir eru þá ekki hætt-
ir að fá töðugjöld. Sumir stigu
ofan af vélunum og börðu sér.
Það er erfitt a'ð vinna sér til
hita á vélum, það man ég enn.
Og hvimleitt að fást við þurr-
hey í roki. En um slíkt er ekki
spurt.
Morguninn eftir var norð-
austanáttin enn í algleymingi.
Það voru ekki margir úti við í
Borgarnesi, sviptivindar þyrl-
guðu upp mold og sandi á hlað-
inu framan við hótelið. Og inn-
an dyra var heldur mannfátt.
Sumir virtust þó vera að koma
á jeppum sínum úr laxveiðum
og nokkrir Fransmenn komu á
Peugeot og Renault; þeim var
auðsjáanlega kalt. En hótelið
er gott. Engum er vorkunn að
gista þar. Geir Björnsson er
hótelstjóri núna, ungur maður,
sonur Björns í Bæ í Skagafirði.
Fyrr í sumar gisti ég í Borg-
arnesi, en hótelið var fullt og
Geir útvegaði herbergi í gömlu
húsi. Þar var állt svo snyrti-
legt og vel um gengið, að ó-
venjulegt er að sjá. Að minnsta
kosti er það óvenjulegt á fs-
landi. Þá kom sólin upp klukk-
an fimm eða sex og maður
kaupfélagsins.
8 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
15. sept. 1968