Lesbók Morgunblaðsins - 13.10.1968, Blaðsíða 7

Tiann rrægur maOur I notanum fyrir
vísur sínar misfagrar, en margar ágæt-
ar, og sögur sínar missannar en marg-
ar snjallar. Ég man ekki eftir öðru
frægara togaraskáldi, hvorki í bundnu
né óbundnu máli en honum. Vísur sín-
ar hirti hann lítt um að geyma, heldur
lét þeim rigna útúr koju sinni og útyf-
ir lúkarinn eða berast með vindinum og
ágjöfinni útyfir dekkið. Hann hefur ort
langan jólasálm í trolldúr. Mér er sagt
að hann eigi syrpu ágætra ljóða í fórum
sínum.
Ég svaf vært frá Reykjanesi til Vest-
mannaeyja. Við komum þangað snemma
morguns og fórum áður en Bákkus opn-
aði. Ég átti ekki erindi í land. Mér
finnst, sem áður segir, þægilegra að
horfa á fjöll en klifra þau. Þess vegna
valdi ég sjóleiðina umhverfis landið.
Það var austan-suðaustan bræla, þeg-
ar Esjan fór frá Vestmannaeyjum.
Skammt frá Eyjum fórum við framhjá
togbáti, sem var að innbyrða vörpu
sína. Þetta var sextíu-sjötíu tonnabát-
ur. — Hann lá flatur fyrir bárunni,
ems og jafnan er þegar varpan er tek-
in.
Þegar hann valt ofaní það borðið,
stjórnborða, sem varpan var horfði
dekkið við okkur eins og þil.
— Guð almáttugur, sagði konan mín,
bátnum er að hvolfa.
En honum var sko ekki aldeilis að
hvolfa, og sjómennirnir, alhlífaðir
héldu áfram við vinnu sína og stóðu
kyrrir í sömu sporum af sér veltuna
með því að halla sér á móti henni, þar
til því var líkast tilsýndar, sem þeir
stæðu upp við þil, hallinn á dekkinu
og þeim sjálfum á móti því var það
mikill. Það þarf langa æfingu til að
standa af sér veltuna á kvikum báti,
en það verður hverjum að list sem
hann leikur. Margir sjómenn eru út-
skeifir og göngulag þeirra vaggandi og
er þetta göngulag kallað að stíga af
sér ölduna.
GÓÐUR MAÐUR SIGURÐUR EGGERZ,
EF HANN HEFÐI EKKI FARIÐ AÐ
YRKJA —
Nú er að segja frá því, að skömmu
aður en ég fór með Esjunni, hafði
kona nokkur skrifað ég held bara í öll
dagblöðin pistla um ferð sína með Esj-
unni til Vestmannaeyja og hafði ferð-
ir. ver:ð farin á vegum Framsóknar-
manna. Ég sá þennan pistil í Morgun-
blaðinu, í dálkum Velvakanda, en mér
er sagt að hann muni hafa birzt í fleiri
blöðum, svo að meining konunnar hef-
ur verið sú, að þetta skrif hennar hrifi.
Ekki veit ég hvort hún hefur haft er-
indi sem erfiði, líkast til er það nú
ekki, að minnsta kosti verkuðu þessi
skrif ékki á mig.
Frúin kvartaði undan þrengslum í
klefa sínum loftleysi og ódaun, skorti
á spýjubökkum, vaskar voru stíflaðir
og að síðustu klykkti frúin út með það,
að um borð í Esjunni væri allt verra
en um borð í Brandi IV hinum norska,
en Brandarnir eru mjög hliðstæð skip
og alls ekki nýtízkulegri en Esjan,
enda hafa Norðmenn einmitt falað Esj-
una til Miðjarðarhafssiglinga. Frúin
fékk karlmann til að mæla upp loft-
rýmið í klefa sínum sem var fyrir fjóra
og taldi hann það ónóg, fyrir tvo. Nú
gilda að sjálfsögðu allt aðrar reglur um
loftrými í klefum skipa, en í íbúðar-
húsum og kann ég ekki slcil á því atriði,
en ég hafði nóg loft og ekkert af því,
sem frúin nefnir, varð mér til ama og
mafgir hafa orðið til að mótmæla þess-
um skrifum og fundist þau óréttmæt.
Skrif af þessu tagi í fjöllesnum blöð-
um geta að sjálfsögðu haft hinar alvar-
legustu afleiðingar og við þeim eru
þung viðurlög, ef þau ásannast ekki.
Ferðaþjónusta er mjög viðkvæmur „busi
Garðar stýrimaður. — Er hann að hugsa um stjórn skipsins eða konuna í landi.
Skáldið og bátsmaðurinn.
ness“, og því enginn þokki fyrir þá
sem hlut eiga að máli að fá á sig slík-
an vitnisburð.
Ég átti tal við marga farþega í þess-
ari ferð, flestir höfðu séð þennan pist-
il frúarinnar, sem vonlegt er, ef hún hef-
ur birt hann í öllum blöðunum, en eng-
an hitti ég, sem var henni sammála,
heldur lofuðu allir þarna gó'ðan viður-
gerning og aðbúnað. Ég hafði mér það
nú til dundurs á þeirri leiðinda siglingu
sem er frá Vestmannaeyjum til Djúpa-
vogs í brælu að yrkja brag um frúna
og ferð hennar með Framsóknarmönn-
um til Eyja. Ég vona að þeir Framsókn-
armenn, sem eru vinir mínir og ég vil
ekki móðga, skilji það, að það er ekki
nema eðlilegt, að ég sem Sjálfstæðismað-
ur skildi undireins hinum rétta skiln-
ingi af hverju óþefurinn sem frúin
kvartar um, stafaði.
Ég vona svo að frúin hafi eilítið gam-
an af bragnum líka. Það er gamall og
góður íslenzkur siður að yrkja til
kvenna og hafa konur jafnan kunnað
að meta kveðskapinn að verðleikum og
veitt mönnum margvísleg kvæðalaun.
Vonglöð til Vestmannaeyja
virðuleg sigldi frú.
— Þar hefur mörg ein meyja
misst sitt í góðri trú —
Postulinn sæli sagði:
sannlega er heimslán valt.
Fýluna af Framsókn lagði
ferlega um skipið allt.
„Þröngum í klefa kvalin
köfnuð nærri ég lá
og mínum föður falin
framá minn dauða sá.
Svo mátti sál mín þrúgast
— sá hvergi gubbuask.
Kona ein tók að kúgast
— kastaði uppí vask.
Mældi einn mætur herra
mig fyrst en klefann svo.
— Gat ekki verið verra
varla nóg fyrir tvo —
Veður nú gerðust válig
veltist skipið og hjó.
Loftþyngslin lögðust á mig
líkt og draugur úr sjó.
Betra var allt á Brandi
— brennivín nóg og kók —
— Þó lagðist Esjan að landi
og lifandi burt ég ók. —
Lungun af lofti þandi,
sem lífsorku mína jók.
Blessaður Velvakandi
við mér af blíðu tók.
LISTIR
Framh. af bls. 3
unga listamanns er ekki einskorðað við
sveitina. Iðulega ekur hann í svörtum
sportbíl til New York þar sem hann
heimsækir ættingja og umgengst aðra
listamenn, þó ekki álltaf árekstralaust.
„Ég hef séð svo mikið af þessu", seg-
ir Jamie. „Ungir málarar í New York,
sem vaka alla nóttina talandi um það,
sem þeir eru að gera og það, sem þeir
ætla að gera og hafa engan kraft til
þess að koma neinu í verk daginn eft-
ir“.
Jamie, sem segir, að sér líði alltaf -
bezt, þegar hann er að vinna, veit það
vel, að margar dyr standa honum opn-
ar vegna Wyeth nafnsins. Hann hefur
fengið leyfi til að dvelja dögum saman
í líkhúsum New York sjúkrahúsanna,
kryfjandi 'líkin til þess að afla sér
beinnar líffræðilegrar þekkingar. Hann
hefur málað myndir af hefðarfrúm,
landstjórum, leikurum, hermönnum. Þeg
ar hann var tvítugur hélt hann sýn-
ingu — ekki alls kostar þægileg
reynsla. Blaðaskrif Um sýninguna voru
ýmist niðrandi, kærkomin skipuleg
gagnrýni, eða þá að hann hlaut viður-
kenningu sem hæfur listamaður með
mjög takmarkað svigrúm. Sýningin
vakti almennar vinsældir og hvert ein-
asta verk — 42 alls — sem ekki var
þegar í einkaeign seldist.
Meðal þeirra verka, sem mesta at-
hygli vöktu var vatnslitamynd, sem hét
„Corn Crib“ þar sem einstaklega ná-
kvæm þráðasamsetning var áþekk ab-
trait of Lester", olíumynd af fávita, sem
minnti gagnrýnendur á verk flæmsk
meistara. Sjálfsagt er frægasta verk
Lstamannsins „Draft Age“, mynd af
mótorhjólsmanni, valdsmannslegum með
sólgleraugu, í svörtum leðurjakka opn-
um í hálsinn.
Fyrir nokkrum árum var Jamie beð-
inn að mála mynd af Kennedy forseta,
en hann færðist undan. Vegna áhuga
síns á verkefninu bauðst hann þó til
þess að reyna það með því skilyrði, að
hann fengi að eyðileggja verkið, ef
honum geðjaðist ekki að því. Kennedy-
fjölskyldan gaf einróma samþykki og
hann fékk aðgang að fjölskyldumynd-
um og bréfum, hlustaði á upptökur á
ræðum forsetans, talaði við bandamenn
hans, las ævisögur og reyndi „að lifa og
hrærast eins og Kennedy" eins og hann
orðaði það.
Hann gerði ótal frumdrög að hinum
látna öldungadeildarþingmanni Robert
Kennedy og þingmanninum Edward
Kennedy og fór seinna 1 kosningaferða-
iag með þeim síðarnefnda, sem er tals-
vert líkur hinum látna forseta. Að lokn
um mjög erfiðum og þreytandi degi
náði Jamie tökum á þeirri svipmynd,
sem hann hafði unnið að: fjarrænn
svipur manns, sem horfir fram móti nýj
um baráttumálum.
Jamie eyðilagði hina drungalegu
stóru Kennedymynd, sem hann hafði
verið að vinna við og byrjaði á ný.
Árangurinn, gerólíkur öðrum myndum
af hinum látna forseta, hefur ekki hlot-
Framh. á bls. 15
Útgefandi: H.f. Árvakur, Reykjavik.
Framkv.stj.: Haraldur Sveinsson.
Hitstjórar: Sigurður Bjarnascn frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
•Ritstj.fltr.: iGísli Sigurðsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Krijtinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6. Sími 10100.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 7
13. október 1968