Lesbók Morgunblaðsins - 13.10.1968, Blaðsíða 16

■ ¥ I U ■flKv»í« Ufl ÖR. flMWfl VKT- riR r~ s-#L iei9- Pi R- F/fRIS tf' 3$>T- 1(2 UPl ?ÚK- UKI
C'.jj «■ Q ■<S jgS <<r fV <1 •1 W'? V > K R 'n
3L- ■o Mi
m. OfíC, RM- U
áþí AiÉ% ‘F£- Lfík 5 fl po - Hur- K» (LTL- RR.
FoV-' Ck LIND L|rO ITAr- •4 R - OkR /£RKUH i'óUS VMK- flOUR FI5KVR
\íohfl- s'eíz. 40- «P IKL 1 ILMfiLl M/\ÐUH KTUnt) V DqRflR
✓ HlT.
H8LL- MÆL- |R i Ulí- LU W Ft* ÍÍIFMT MflflNJ- Nfl FN
FR- E K- fí R SRuiö 1=101 Pv'RlN
1 ife \0*
ifft. int TiriLL FÆÐI
'oHuir- Wl-rtR HÆf> kuen- NfifN
Stokk- FlflLL
ÚR- . KOMU ju-í r
H-0 i / 1 © KF) TILHH' f irt ..
ERF- IÐflR ■ FoR- SET(J' IHt iL/ÍUTli- LRHO IÐ ÍKFLF.
DYR OKV/ERÍ FliK- F)R
HCR- Fullt TUfJC,'
BRflJlc ÍKor- Tuk \TftfUR
F1 5 KT- ÍK.IT.
iDFr. TEI,- UNO i CiLflrfl RUR
iKf !-£>• F? R CiflN
FLt- kt- n ST flWL np mv*- STfl’ IAN)
<ÓF- IN
vfRKirf Fofiw*- rn Fo R- t* R Fti
LOFfí FiSKum V HLTof)
L’triL
KollA * tión > ► VflXf) Kuik
HOPP 4- IðEfUri) ► TLUL- FEL-
SKfL- LlR TEL. EKKI EFTlR
Lausn á síÖusfu krossgátu
1 Jk"Z I o cccv Li CJ & • O T oc 33 Id X 0í z 3 64 5 s: .< (Z — í <J -J
I -ö 1 tz. < -z. vA a •*> U.-»3 a '< u. cc <r 3 c*l & X 2 .cc K- < a < V—
sír t3 r> -j c. :z: <=) O 'Z. U 3 (Z 2 k fj ■i s* X K — u> X X X c 3> co
17p O" 1 2 W 3 & Œ i S £ »: U U) X ÍÉií r~> X tti X cp) 'O lc tc tu — a =r s: t
|% j Tl c 3 <J <3 X 5; £ az þ- cn < X |-5 U. u. X p U i — Vj =5
•Z. rs s; £ 7? 3 .j H Ll % t| <C m '< -J a> X ar s; !B? X 'X A
r IU cc J X U- t- 'cr LJ ~l X w U < 2. X 2 k X X o b 3 -J -J 3 s; y<r rr i~> ct X ar
l-Ó Œ < co < h- <X Fiv. 5 $5 X — h* cr X > £ £ i: -J X 2 CK — i-
T I.N c£ -O a a>- < sl) 8 k: — X SíS Ll1 UJ tu Uj -A
— vu cJ. — X 55 fc .j 3 t Uj k: - € CK X f£) PO X
-J -J CT Ij G) CE X. a cr ' i 1' X l£> Uj -J X t: 3 •J OL
o\° * r -< c£> iQ < <=) — X — -j-T m vd <Y < X S ut =o -X 'x 0£
Eíi t oci? OPK >CLU.«> CK <ij !!* > cr C3 X 11 < X (=> >- crr (V X 3
lliiilil 11 <5 % 45 ui X § ^ XX X T 3 1 'l x CÍS w %. I % l’IÍ

ra
Andlegt og líkamlegt atgjörfi
hefur löngum verið talið eftirsókn-
arvert og aðdáun hins rétta og slétta
meðalmanns, hefur í sögum og sögn
um beinzt að þeim hetjum, sem for-
sjónin skammtaði ríkulega af þess-
um náðargáfum. En matið breytist,
jafnvel frá kynslóð til kynslóðar.
Við höfum lesið um það í Njálu,
að Gunnar hjó svo títt með sverði,
að þrjú þóttu á lofti sjást. Hann
stökk hœð sína í herklœðum og
Kári Sölmundarson og fleiri hetjur
tóku spjótin á lofti og sendu aftur.
Þarna situr vopnfimin, hraðinn og
snerpan í fyrirrúmi; veigamiklir
eiginleikar fyrir þá sem standa í
fólkorrustum
og mannvíg-
um þess tíma.
Tökum mál-
■ ið upp að
■ nýju í lok
ÍglS ■ síðustu aldar.
Sú kynslóð,
M sem þá var
| ■ I ung, dáðist að
kraftamönn-
um. Ekki
þeim, sem fim
ir voru eða snarpir, heldur jötun-
efldum „burðamönnum“, sem aldrei
varð aflfátt. Ég hef heyrt aldamóta
mennina svonefndu lýsa því með
andakt, þegar einhver heljarmenni
tóku léttilega upp niðþunga steina,
sem marga meðalmenn þurfti til
að hreyfa; samanber Fullsterk vest-
ur í Dritvík. Stirðbusinn, sem gat
bifað þyngstum steini, hafði hlotið
i vöggugjöf þann eiginleika, sem
mikil virðing var borin fyrir.
Á vorum dögum fara litlar sögur
af framúrskarandi líkamskröftum,
utan þeim sem leiða af sér góð af-
rek í kúluvarpi og lyftingum og
verða til þess, að garparnir eru
sendir á Olympíuleika. En kraft-
ar og snerpa eru síður en svo nokk-
urt almennt aðdáunarefni.
Nú hafa gáfurnar komið í stað-
inn. Það er sagt, að íslendingar
brjóti meira með sér en aðrar þjóð-
ir, hvort menn séu stórgáfaðir, gáf-
aðir, prýðilega greindir eða bara
greindir, undirmálsmenn eða varla
með gripsvit. Mœlikvarðinn, sem
þarna er lagður til grundvallar, er
oft harla barnalegur, ef ekki fárán-
legur og minnir um sumt á aðdáun
aldamótamannanna á steinatökum.
Gáfaður er sá maður oft talinn,
sem man það, er hann les og heyr-
ir og getur rutt úr sér býsnum af
hinum og þessum fróðleik; ég tala
nú ekki um, ef hann hefur á hrað-
bergi tilvitnanir í skáld og kryddar
rœður sínar með ummœlum spek-
inga og lœrðra manna. Þar með er
ekki sagt, að hann þurfi að botna
mikið í því, sem hann ryður úr sér.
Því minna, sem skriffinnur eða
rœðumaður hefur frá sjálfum sér og
þeim mun meir sem hann man af
orðræðum og snjallyrðum annarra,
þeim mun gáfaðri er hann. Aftur á
móti er ekki jafngott að muna alla
hluti; Að kunna slangur í Einari
Ben. er örugglega meira gáfumerki
en að kunna utanað fjármörk í þrem
sýslum eins og Marka-Leifi gerði.
Gáfnahugtak íslendinga liggur á
afskaplega takmörkuðu sviði, en
innan þessa þrönga ramma er snobb
ið óendanlegt. Og það sem verra er:
Að vera gáfaður er oft sama og
vera leiðinlegur, eða verður helzt
að vera það. Gáfaður höfundur skrif
ar gjarnan eitthvað, sem flestum
reynist í senn óskiljanlegt og leiðin-
legt. Nýlega var talað um, að Jón
Stefánsson hafi verið mjög gáfaður
málari. Líklega til afsökunar vegna
þess að hann hefur ekki notið sömu
hylli og hinir brautryðjendurnir í
myndlistinni. Gáfur og mikil alvara
virðast hérumbil eitt og það sama;
húmor ber að varast vilji maður
vera gáfaður. Yfirleitt má segja, að
gáfnahugtakið liggi mjög nœrri
bókmenntasviðinu og vafasamt, að
þeir geti verið stórgáfaðir, sem
hvergi koma þar nœrri.
Aflakóngur, sem vertíð eftir ver-
tíð er hæstur yfir flotann; hann er
víst ekkert gáfaður, hann kann
bara að lesa á asdikið. Menn sem
hefjast af sjálfum sér og verða mátt
arstólpar í atvinnulífinu; ekki eru
þeir víst mjög gáfaðir. Og sama er
að segja um hverskonar tækni-
menn, sem hafa alla þessa sérhœfðu
og flóknu mekanik á valdi sínu.
Það er víst alltsaman eitthvað, sem
menn geta án þess að vera gáfaðir.
Það er merkilegt, hvað þessi gáf-
aða þjóð getur látið sér detta í hug.
Gísli Sigurðsson.
Það vakti mi'kla athygli í Olympíu-
mótimu í bridge, sem fram fór í Frakk-
lamdi þegar það fréttist að Chile hefði
sigrað Italra með 45 stigum gegn 28.
Hér fer á eftir spil frá þessum leik.
Norður
A 8
¥ 7
<¥ Á-K-G-10-9-8-7-3
Vestur
*
A G-7-S-3
¥ Á-G-10-6-5
♦4
* A-6-5
G-10-8
Austur
A Á-D-10-4
¥ 9-8-4
+ 5-2
* 7-4-3-2
Suður
A K-9-6-2
V K-D-3-2
4 D-6
* K-D-9
Þar sem ítölsku spilararmir D’Alelio
og Pabis Ticci sátu N,—S. gengu sagru-
ir þamnig:
Suður Vestur Norður Austur
1 Lauf 1 Hjarta 3 Tíglar Pass
3 Grönd Pass 4 Grönd Pass
5 Lauf Pass 5 Grönd Pass
6 Lauf Pass 6 Tíglar A'liir Pass
Þegaæ Suður segir 5 lauf á eftir spum
aTSÖgn Norðurs, segist hann arnnað hvort
emgan ás hafa eða þrjá ása. Félagi
hams taldi víst að ásarnir væru þrír
og sagði því slemmu. Spilið varð aðeiins
einn niður, því andstæðingarnir tóku
aðeins slagi á 2 ása.
Á hinu bcxrðinu varð lokasögnin
5 tíglar og þar varð spilið eininig eimn
niðux.