Lesbók Morgunblaðsins - 23.02.1969, Blaðsíða 16

|!6°í>-
PRMflRj
DK-Cr
ua

<-R MD
i>«.éí»uíi
Haagi
!*'
(ff
4 M

IR
Í?EIÐ-
m M
rf*í
TUb"Í~
u R
Hjrl?
c?66L-
flHWq
/Jflffí
Lirup.
fVKTfl
MpRK
fW
R»Ð
Þ’flTT-
Tflk-fl
UH6
vi-M
5tf6«-
OVR
HiMf)
/kÍ*b
k'oHi-
ftST
flRfl-
fJÖLDi
MHCiL-
BHfl
IjKofJ-
Dv'gUM
IVÆLfl
t>Rflí-
ÖR-
Virfl
«e *>
C>RlF
+ EvtfrU
MR Rk
Eiwm
t-
KÚ6MN
£ L£>
irtfl

i-flr/fW
TofJW
-V-
VILWPI
0r

v'eR©
mhm
HLiAT
H£Ð-
IM
FHÐT
n M i
U'lfy.
H'ot'
YEIKQR
IU M«-
LLIN

FRUM
g FM I
SflrtHU.
í»VN(iD-
RRE/M
íKflTr-
UR/HM
foR5.
‘iLtL
KJflMHS'
MflFN

í.t?Fr-
T£<t4MI>
rf?H4i
iLlTfí
6uf>
MH6R-
HR
KVeK-
MflfM
JflMBdJ.
Fiw-L
Nl€>l
KV/EH
IS
RFL
ÍÍU
H'flSfl
H6iS-
Q»R

Dý'RT
FflTfl-
EFN/
L/fl-
ICOKIU
JiVli
S xeni
l£>
1
IfO-
Ml
iT
LöU(i
TuRT
fíLfíí,
EM 0-
JM4
HÆÐ
OPlt)
Sr X*iT-
Þrif-
1Ð
lyvtr
Íl'atið
SflM)-
Hur.
5PIE
ID
FltötiR
V
5Ö/ÁN
Lausn á síðusfu krossgátu
1 í 1» Hfl ? r — ~c I “pl WM IP -O r 1 1
h U r- fl 3Ö H — X p Kss rn r 1 II 30 2 5 -70.1 íuM P|
— J7 75 ~ 70 V gg X. cn m t o rn ■n -Í5? 2 2 73 m <r-
l/\ — ýr 73 X sf -i r r c í > —: 1 o 1 70 1 70 3)' i> 2 4—
- — r <n. 3 - H | l’ö’ r — U 1 I 2 r
x —V— ~ 33 11 r - 01 70 X> 7 Ö r- H C 70 c? n\ tf! i 2: »5 73 G / • %.
H On nr zr* ^ r- v, r -«t T) D X 70 XI 2 3 r. — 70 — i <y> sz 3D r C 70 O' r- £57
r u <r?t> <1/ — O W OD r Pl| B 70 Lje \j Z> 2. OÞ' r s r r c ft/ -70 O.* r
I TO H -po X> Xi r x r f\j I c 2 ~ r r 30 r -jS
rn r -30 c r S |n' 70 £ : t~ •3 r — ?á X 12 sj i r r r*» '75 . =?
TJ T> 1 jr 2 m ín X X -2 X r~ r- X 2 1 1 — E 7 X 7775— 7> 0% * 70 — — tn -i. 2- F-o
% ~i jr O r O' I? 1 70 JD F s 70 3D 2 ll JD <t> c 2 -rn 3 F!
7ð — o' ** 70 c o' E2 - 0 30 70 C r v_r» ’xr on 5 31 s 3 •C r 0”
J0 A> 30 ~ 70 || u> 7V ö -) T0 X 3 * -< 3" r Jo Oy ;X> 2 2 jo' Lr> X5 rt|
HIN mikla velmegun sem veriö
hejur hérlendis síðustu árin hejur
öðru jremur orðið til þess að mik-
ill jjörkippur varð i byggingu
íbúðarhúsnœðis. Státum við ojt aj
því að hér búi tiltölulega jleiri i
eigin húsnœði en í nokkru öðru
landi, og mun mikið vera til í því.
Ótaldir einstáklingar haja jórnað
miklu og lagt á sig mikið erjiði til
þess að svo mætti verða. Má segja,
að húsbyggingar haji verid aðal
tómstundavinna margra manna,
sem haja þá ojt lagt nótt við dag.
Það má vitanlega lengi deila um
hvort slíkt sé réttlætanlegt, en það
er orðin þjóðartízka á íslandi að
menn búi sér jalleg og viðamikil
heimili og er ekki hœgt að lá nein-
um þótt hann reyni að tolla í henni.
Því hejur löngum verið haldið
jram, að smáar rekstrareiningar
byggingariðnaðarins haji verið or-
sákaváldur hins háa byggingar-
kostnaður sem hér hejur óneitan-
lega verið. Má með sanni segja að
byggingarverktákarnir séu jajn-
margir og íbúðirnar, eða jajnvel
jleiri. Ekkert byggingarjyrirtœki
hejur náð að þróast í þá stœrð sem
œskilega má telja, en hins vegar
haja nokkur hajt allmikil umsvij
og einstöku þeirra jallið með mikl-
um skelli.
Með hinu svokallaða júní-sam-
komulagi ríkisstjórnarinnar og
verkálýðsjélaganna 1965, var ákveð
ið að jara inn á nýjar brautir í
byggingarstarjseminni. Hið opin-
bera, borg og ríki, tók að sér að
byggja 1250 íbúðir í Brei&holts-
hverjinu í Reykjavík, sem síðan
skyldu seldar láglaunajólki með
hagstœðari kjörum en áður haja
tíðkazt hérlendis. Til þess að sjá um
þessar jramkvæmdir var skipuð
nejnd, Framkvœmdanejnd bygg-
ingaáœtlunar. Töluveröur styr hejur
staðið um störj þessarar nejndar,
enda má segja að þegar á heildina
er litið haji hún engan veginn náð
þeim jákvœða árangri sem við var
búizt. Skilyrði hennar voru þó hag-
stœð í jlestu — rekstrareiningin
nœgilega stór og séð var jyrir jjár-
magni.
Það er margra álit, að nejndin
hejöi getað náð betri árangri með
því að bjóða jramkvœmdirnar út
sem heild til þeirra aðila sem við
byggingarstarjsemi jást í staö þess
að annast þœr sjálj. Einstakir hús-
RABB
hlutar voru reyndar boðnir út og
haja nú nýlega risið málajerli út aj
slíkum samningi sem koma manni
kynlega jyrir sjónir. Nejndin
samdi við aðila um kaup á ejni, sem
síðan samdi svo við þriðja aðilann
um útvegun á því.
En spurningin er ekki einvörð-
ungu um hvort starj jramkvœmda-
nejndarinnar hafi heppnazt sem
skyldi, heldur einnig, og ekki síð-
ur, hvort grundvöllur sé yjirleitt
jyrir slíkri byggingarstarfsemi og
íbúðasölu. Það ber að viðurkenna
að frá því að umrætt samkomulag
var gert haja orðið mjög miklar
efnahagslegar breytingar á Islandi
og sá þær vitanlega enginn fyrir.
Það er einnig sjáljsögð skylda hins
opinbera að aðstoða láglaunajólk
við að eignast íbúðir, en ef sá grund
völlur, sem lagður var með Breið-
holtsjramkvæmdunum reynist ekki
réttur, er of dýrt að halda áfram á
sömu braut að sinni. Það er a.m.k.
engum til hagsbóta, og þá sízt þeim
sem fá eignarhald á íbúðunum.
í viðtali við Otto Schopka jram-
kvœmdastjóra, er birtist í Morgun-
blaðinu, bendir hann á, og jœrir rök
fyrir, hversu hœpið það er fyrir
fólk að leggja út í íbúöarkaup með
tvœr hendur álgjörlega tómar. Slíkt
getur heppnast ágætlega á beztu
velgengnis tímum, en möguleikarn-
ir eru litlir þegar verr árar. Otto
bendir á í umrœddu viðtáli, að
nauðsynlegt sé aö jinna annan
grundvöll fyrir slíkri aðstoð hins
opinbera og kemur jram með kenn-
ingu, sem vissulega er þess virði að
henni sé gaumur gejinn. Leggur
hann til að launajólki verði gejinn
kostur á að kaupa verðtryggð
skuldabréf jyrir ákveðinn hluta
tekna sinna í ákveðinn tíma, og það
eigi síðan jorkaupsrétt í íbúðum er
ríkið lœtur reisa. Með sliku fyrir-
komulagi yrði tryggt að viðkom-
andi hefði nokkuð eigið fé að leggja
fram í upphafi og hefði þannig
miklu meiri möguleika til að halda
því húsnœði, sem hann eignast, og
auk þess mundi slíkt fyrirkomulag
styrkja Byggingasjóð ríkisins veru-
lega. En með Breiðholtsfram-
kvœmdunum eins og þœr eru rekn-
ar núna, hefur of stór hluti aj fjár-
magni sjóðsins runnið til þeirra, og
þar með hejur ajgreiðsla hinna al-
mennu Húsnœðismálastjórnarlána
gengið mun hœgar en ella.
Steinar J. Lúðvíksson.
4