Lesbók Morgunblaðsins - 22.06.1969, Blaðsíða 6

Halldór, Olafur og Helgi undir eilifðarhjóltnu, sem á að minna þá á hjartavernd. I baksýn er lista-
verk tríósins „Frjáls túlkun“.
KVOLDSTUND
ME-Ð
RÍÓ TRÍOI
Þeir eru snyrtilegir, ungir menn,
vel greiddir, segjast vera
hógvœrir og dagfarsprúðir og œtla
að halda áfram að syngja saman
Eftir Hönnu Kristjónsdóttur
HÚSIÐ lætur lítið yfir sér, hvar það kúrir í hlýlegum hvammi,
lengst inni á Kópavogshálsi, og útsýnið er ekki slorlegt; grænair
grundir og skreiðartrönur hinum megin lækjar. Það kom í ljós,
að ég var á réttri leið, í æfingabækistöðvar RlÖ-tríósins. Þegar
inn kemur blasir við mikil dýrð — fyrir utan tríóið sjálft og
hljóðfæri þeirra — hugmyndaflugið hefur bersýnilega fengið að
leika lausum liala; þéttriðin net með veggjum, glermyndin Nátt-
vísa, horn, sagt komið frá Saxlandi, geitarhausinn Lúðvík og vinur
hans Stalín, sem er feiminn að eðlisfari. Yfir dyrum digrari kaðl-
ar en ég hef áður augum litið, rósapúðar á bekkjum og yfirlýs-
ingar af ýmsu tagi á veggjunum. A kringlóttu borði er stytta
af hermanni með alvæpni, hún var skírð „Karl Sighvatsson legg-
ur til atlögu“ meðan ég staldraði við. Inn af stofunni er barinn
Þurriður. Þar reka gestir væníanlega fyrst augun i listaverkið
„Frjáls túlkun" sem þeir félagar máluðu í myrkri og féllu í stafi
þegar birti og þeir sáu hvað þama hafði verið skapað. I loftinu er
eilifðarhjólið, það stendur kyrrt. Ofnarnir eru málaðir skærgulir,
vegna þess að upphitunin er biluð og gult er svo hlýr litur.
Þeir hcita Helgi Pétursson, Halldór Fannar og Ölafur Þórð-
arsson og eru allir um tvítugt. Þeir hafa sungið og spilað saman
í fjögur ár og segja, að tríóið hafi orðið til, þegar þeir voru í
gagnfræðaskólanum í Kópavogi og datt í hug að æfa skemmti-
atriði fyrir árshátiðina. Síöan fóru þeir að koma fram víðar, í
Glaumbæ, á Sögu, og þannig hlóð þetta smám saman utan á sig
og nú láia þeir sig ekki muna um að þeytast landshornanna á
milli og syngja.
— Hvernig lög voruð þið með
fyrst?
Ólafur: Bandarísk þjóðlög —
í svipuðum dúr og allir slíkir
hópar spreyta sig á í byrjun.
— En niúma?
Halldór: Við erum komnir
nær eingöngu út í gamanvís-
ur. Þær falla í góðan jarðveg.
— Iðulega syngið þið á
skemmtistöðum, þar sem gestir
eru meira eða minna hýrir af
víni. Hefur það truflandi áhrif
á flutning ykkar?
Helgi: Það fer stundum í
taugarnar á okkur, ef það er
slæmt. Við erum hættir að koma
fram á stöðum, þar sem áhorf-
endur eru mjög skæðiir.
Halldór: Það vantar ekki
fagnaðarlætin, þegar við erum
kynmitiir. Þau eru jafnvel enm
meiri, þegar við förum.
Helgi: Okkur líkar einna bezt
að skemmta í unghjónaklúbb-
um eða þar, sem fólkið er á
aldrinum 25—35 ára og hefur
ekki komið á staðinn með það
eitt fyrir augum að drekka sig
fullt.
— Þið hafið vakið eftirtekt
fyrir að vera snyrtilega til fara
og vel greiddir. Hefur ykkur
aldrei langað að safna hári og
kllæðasit rósajökikunn?
Ólafur: Nei. Við erum svo
penir.
Halldór: Þó var ég með skegg
í fyrra.
Helgi: ÁS'tæður eru fyrir
því eins og öðru. Fjárhagslega
séð er þetta betra en glamra
beat í 3—4 tíma. Auk þess er
sköpunarþörfinni veitt meira
svigrúm. Við útsetjum sjálfir,
kóperum ekki eftir erlendum
plötum. Við ferðumst meira en
við gerðum ella, kynnumst öllu
mögulegu fólki. Og hættan á
sitöðnium eir e.t.v. eklkii eiins
mikiil, iþví aið vi!ð þumftum að
vera í sífelldri endurnýjun.
— Þið sögðuð gamanvísur?
Hafa íslenzkir hlustendur húm
or?
Halldór: Ja, eiinis og ailiir vi'ta
hefur íslenzkur húmor löngum
verið þekktur fyrir klámkennt
ívaf. Við getum ekki gengið
framhjá því.
— Var ekki talað um, þegar
þið byrjuðuð, að þið hefðuð
gengið í smiðju til Savanna-
tríósins?
Ólafur: Jú og ka'nmski eðlá-
legt, þar sem hljóðfæraskipun
okkar er sú sama og var hjá
þeim. Og við -eiruim Mkia penir
eins og þeir. Framlag Savanna
tríósins var mjög gott, en laga-
val þeirra og flutningur var
raunar allt öðruvísi. Um það
leyti, sem þeir hættu var þjóð-
liaigaimairkiaðiuir tæimidiur að siirani.
— Eruð þið taugaóstyrkir,
þegar þið komið fram?
Halldór: Jú, því er ekki að
neita.
Ólafur: Hjá mér lýsiir það sér
þannig, að ég missi matarlyst-
ina nokkrum klukkustundum áð-
ur. Auk þess verð ég ákaflega
syfjaður.
Helgi: Það eir bótin, að oik.k-
ur tekst venjulega að vekja
hann, áður en á sviðið kemur.
— Þið hafið ferðazt talsvert
um landið?
Ólafur: Við höfuim þeytzt um
allt. Nema Austfirði. Þar eig-
um við enn ónumið land.
Halldór: Feirðiailiögiin gieita ver-
ið einkar lærdómsrík og
skemmtileg. Og áhorfendur eru
aldrei eins. Við vorum á Ak-
ureyri, þegar við byrjuðum
með grínkvæðin og skynjuðum
þá mögiuLeikiana á grímd og
sptaiugi íkiá okikur sjáMium — fór-
um að gera dáLítið grín h.ver
að öðruim.
Helgi: Fólk hefuir yinidi af
því ef skopast er af öðrum.
— Vill þetta ekki stundum
rekast á skóla og nám?
Halldór: Jú, ónieiitiamilegia.
Helgi: Enda einum vJð ekki í
sérstöku dálæti hjá skólastjór-
um og kennurum.
— Eruð þið dýrir skemmti-
kraftar?
Ólafur: Ég heild eikki. Það
fer dálítið eftir því fyrir
hverja við spilum og hversu
fjölmennt er.
Halldór: Ef teikiið er tillit til
að við erum aldrei skemur en
viku að æfa hvert lag, þá er
ljóst að við höfum ekki auðæfi
sem erfiði. En enginn okkar er
harður bisnessmaður og okkur
líður ákaflega illa, þegar að
því kemur að gera upp.
— Haigið þið sömigiSiknáinini
ettir Iþví fyirir hiverja þið
slkeimimtið?
Ólafur: Jú, 'það er auigljóst.
í fyrra skemmtum við norræn-
um lýðháskólaunglingum og
leituðum þá langt aftur í gaml-
ar söngskrár okkar, tókum
fram þjóðlög og fleira, sem við
höfðum ekki flutt lengi. Það
mæltist ágætlega fyrir. Og svo
kynntum við á dönsku.
Helgi: Og það er Lukkan,
skilurðu, að fá að tala tungum.
— Haifið þið sikeimmt u/tam
Lamdissteimia?
Halldór: Við fórumi með
Æskulýðssambandinu í reisu
um Noreg, Danmörku, Svíþjóð
og Þýzkaland fyrir tveimur ár-
um og komum fram á nokkrum
stöðum. Þar fluttum við aðal-
lega íslenzk þjóðlög.
— Og undirtektir?
Halldór: Góðar. Þetta var
mikil gleðiferð. Og eins og þar
stendur: solen skinnede og pig-
erinie var s& stmulkike. —
— Ég heyri á þessu og ýmsu.
sem ég hef ekki skrifað, að þið
eruð hressir ungir menn, sem
viljið njóta lífsins lystisemda.
Ilelgi: Um það má dieila
Tveir eru trúlofaðir.
— Hvað hafið þið haft þetta
húsnæði lengi?
Ólafur: Tvö og hállfit ár.
Halldór: Góðmr kummimgi
léði okfcuir þalð. Við imin-
réttuðum allt sjálfir. Þetta er
forn sumarbústaður og hafði
staðið lengi auður. Allt var í
6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 22. júnú 1969