Lesbók Morgunblaðsins - 26.10.1969, Blaðsíða 1

40. thl. 26. október 1969, 45. árg.
V_______________________________________________________
Málið er kennt við Alain Delon, einn kunnasta kvik-
myndaleikara Frakka. Þar var um að ræða tvö morð,
lijónaskilnað og samband eiginkonu Delons við annan
hinn myrta. Blöðin töluðu um leigumorðingja, eitur-
Iyfjasmygl og jafnvel pólitískt samsæri. Pompidou fór
ekki alveg varhluta og var um tíma haldið að Delonmálið
kynni að skaða fylgi hans.
EFTIR JAMES FOX
Að mtoolgtni hiinis fytnsta Okttóber fyrra
árs var skransali einn að róta í sorp-
haug við Elancourt í Yveliineshverfi í
París vestanverðri. Þar rakst hann á
lílk SteÆanis Martovias. Það Ilá í poika
þar á haugnium og hafði plastklæði ver-
ið brutðið uim poikiann að auki. Fruim-
rannsókn leiddi í Ijós, að Markovic hafði
hliotið höfuðftiögg og síðar kom á dag-
inn við krufningu, að hann hafði feng-
ið kúlu í heilann. Hlinn þriðja olktóber
táru nienn kiennsl á iíkið. Nafn Marko-
v'cs var raunar þegar að finna í skrám
iögriegiluinimar. Fjórum dögiuim síðar
bárust þær fregnir, að Markovic hefði
verið 'llífvörðuir Aiain Deionis. Hann var
pauniar ekiki fynsti iífvörðiur Deiions, siem
dó kkyggileguim dauðdaga. Milos
Miiiosevic var iífvörður Detonis, þar til
1966, að hann hélt ti:l Hollywood. Þar
fannst hann síðar samia árið í húisi
nokkru ásamt Bar'böru, eiginkonu
Miclkey Rooney og voru bæði láitin.
Barbana héit á sikiammibyis'siu oig l'öigineiglian
talldi, að þaxoa væri um sjiáifsmioirið að
ræða. En síðiar fuinidiusit iþieisa ótvíræð mieirki
við rannsókn, að dauða beggja hefði
borið að höndum á ölflu hartkale'gri hátt.
Biaðamenin kiváðu iáit Marfcovios söigu-
illega eindurtetoniiinigu aifdriía Miliosevics.
Þá kom á daiginm, að Markovic, sem
bjió í hiúsi Aiaiin Deionis, hafðd verið
elsklbu'gi konu hans, Nathalie, um mokk
uirt Skieið. Þ'eigiar þetta var, hiaifði Aiex-
ander, bróðir Stefans, þegar afhent lög-
regflunnd eitt síðuistu bréfa hams, þar
sem sagði, að kæmi eitthvað fyrir hann
ætjtu Delonihjónin og Franoods Marcan-
toni fulla sök á því.
Þetba voru fyrstu merkin um upp-
rennandi hneyksli og þó tillkoimiulítil í
samianlbuirði Viið sumt, sem á eftir fór. Eitt
fyrsta vitnið, sem yfirheyrt var mefndi
nafn frú Pompíidiou. Vitni þetta stað-
hætfði að frú Poanpidiou hefðá verið vin-
korua Stetfams Mairlkiovics. Mitoið var rætt
um viflfltar veizlur og glæfralegar ljós-
myndir. Þetta gaf rneira hneyksfli til
kynna en Ben Barka málið -auk þess,
sem 'það hflauit að binda lemidi á stjómn-
miálaframa Pomipidous, ef satt reyndist.
Fiest beniti til þess, .að Stefan hetfði
stundað fjártoú.gun.
Helztu uppiistöður þessara sagna
voru falsaðar toflámmyndir, sem gemgu
staflaust um Parisairborg. Þær sýindu
vændiiskoniu eina, sem lílktist frú Pompi-
dOiu mjög.
Síðan gerðist það, að Francois Marc-
antoni var færðuir til yfirheyrslu og
loks 'hnepptur í varðhald fyrir þátt-
töku í glæpnuim. Marcantoni var Kor-
sikuimaður og ráðamaður í undirheim-
um. Hann hafði barizt í iandspyrmu-
hreyfingunmi forðuim daga. Þeir Delon
höfðu þekkzt fré því 1956, eða áðiur en
Deion tók að leiða hugann að kvik-
myndurn. Það toom upp úr kiafimiu, að
Marcantoni hatfðii sé'ð Sitefan Martaoivic
tveim dögum áður en hiaimn var miyrituir.
Marcantoni neitaði þessu. En sjónauki,
sem Stefan hafði átt, fannst 'hjá Marc-
antoni eftir morðið. Júgóslavn'eskiur
kunmingi Stefans segir kítoinum hafa
verdð stoilað 'hinn tu'ttugasta, eða tveim
dögum fyrir morðið, en Mareamitiomi
heldiur sig vi'ð hinm sautjánidia. Loks
kveðlst Uros Milosevic, sem síðastuir
kiveðlst hafa séð Martoovic lífs, hafa séð
Martoovic og Marcantoni fara saman
upp í leigubíl úti fyrdr húsd Delonhjón-
anna sam.a daginn og Stefan hvarf.
Hann dró þessa umsiögn tii baka, en er
hann var toominn til Betgrad kvað
hann Marcantoni hafa haft í hótunum
við síig.
Hvortoi getok né rak í máldnu frá því
í janúar og fram í marz. Viitni voru yf-
irheyrð. Deion var þráspurður, en virt-
ist ekkert vita. Horfurnar voru því
etolkii góðiar. Og það tatfði riannisótonimia
mjög, að tvö mnikilvægustu vitnin, þeir
Uros Milosevic og Miisha Sliovenac
höfðu sloppið úr landi. Greinilegt var,
að toáðum var betur kunnugt um síð-
uistu stunddr Markovics og orsatoir
morðsins em öðruim. Midha hafði verið í
St Tropez um það bil, sem Delon var .að
leika í nýjuistu mynd sirnni og hafði far-
ið af hótelinu hinn nítjánda septemiber.
Uros hélt til örnimu sinnar í Belgrad
hinn tuttuigasta oktöber mieð leyfi flög-
reglunniar. Miisha slapp hflns vegar í end-
aðan nóvember og lögiregl'an gerði sér
ekki það ómiak að leita hans, að séð
verði.
Hinn fjórða marz bárust þær fregn-
ir, sem staðfestu sögueagniirnar fyrr-
greindu. Alexander Martoovic, bróðir
hins myrta, hafði hafit orð á því, að
hann hefði séð PömpSdou og kon.u hans
í einni veizlu Defl'onhjónanna. Löigfræð
ingar Marcantoni vildu láita kalia
Poim.pidou itiifL vitnis um, að þetta
væri lygi, svo að rétturiinn yrði tor-
tryggnari gagnvairit öðrum framlburði
Alexandlers.
í svari sín.u við þessu gaf Pompidou
í skyn, að hér væri um stjómmálalegt
saimsæri að ræða og var þetta síðar
rætt mjög á stjórnmálasiíðum blaða.
Hann kvaðst bera vitni í þessu m.áili
vegna ósannra sagna, sem dreift hefði
venið um nökikiurria vikna steeið og væri
tilganigUirinn mieð þeiim í enigu samræmi
við róttiætislhiuigsjóniir. Hairun kivað sdg
og kon.u sína enga hugmynd hatfa um
gainig þeiSBa máfls né ainiruað,- sem að því
íyti.
Þetta mál hefir varpað málklu ljósi á
ævi og hiáttu Alainis Döionis, aðiaflper-
sónu ævis'ögu S'tietfainis Mairtoovics. Hasnin
varð hin harmisögu’lega hetja sálfræði-
draimans ,,Delonmálsins“, og jafntframit
sá maður, sem margir fnansfeir blaða-
menn telja að ætti að leika flangann í
, Markovicmálinu“. A.lflt var nú dregið
frarn í dagsljósið, sem toomið gat að not-
uim við gerð hinnar nýj.u myndar af
Alain Delon. Þar var af ýmsu áð talkia.
Fersónuieiiki hans, smiekikur, lagsfólk,
alilt virtiisit þetta stoýna að notakru of-
beldi það, s.em umkringdi hann. Delon
er heillandi persóna. Júgóslavarnir
tveir, sem sennilega kynntust honum
hvað námast l'étust báðir við óhMgnan-
legar aðstæður. Sá fynri þeirra 'hetf.ur
líkast til verið myrtur. Hinn seinni var
öriugglega myrtur. Delon er villtur og
ba'dðlstoeyttuir á hvíta tj.aldinu og hann
er fyrsta floikkis abvinniumiaðuir. Hann er
myndariegur, tilfinninganæimiur og seið-
and’i og þráir æsandi l'íf undirheima
stárþorigannia og harð'snúna kuinningja.
Þetta mál mátti telja nofltíkurs kon.ar
hápuntot ævi hans. Nú var Delon ektoi
lenigur .aðeins stjar.nan úr tuttugu og
fjór.um kvikmyndu'm og tíu glæpamianna
hflutvertouim heldur einnig aðalleikar-
inn í naunivleimlegum sjónleilk, þar sem
flest það blandaðist saman, sem hann
hafði þráð eða keppt að. Delon táknaði
allt þetta og hatfði ævinlega gert það.
Loiks hafði hann uppgötvað sinn heima-
bæ.
— Ég bý í hættulegum frumiskógi, —
sagðd hann, en það var einmitt slíkt
líf, sem honum líkiaði. Það leit svolítið
óraunverulega út, nem.a að því fleyti, að
í þeistsum heiimli Dafloinis var fóflto raun-
vehuflega drepið.
Tvö virt Parísartím.arit létu sér efcki
nægja upplitaða orðaleiki kvilkmyinda-
glæpam.anns, sem nú bugðAst yfirfæra
hlutverk siltt af tjaldinu til raunveru-
leikans. Þau tóku s.ig því tii og krufðu
goðsögnina um Al'ain Deilon. Ektoi Mkaði
þeiim allt, sem í ijós kom uim Delon. Eitt
Alain Delon, í miðju, ásamt ltonu sinni og Francois Marcantoni.