Lesbók Morgunblaðsins - 26.10.1969, Blaðsíða 14

DELONMÁUÐ
FrtaimlhaM aí bls. 11.
þess, að að kvöldi hins tuttugasta og
fyrata september hrinigdi 'hanin í Zoricu
Milosevic í síðasta sinn og kvaðst
mundu fara til fundar við tvo menn,
seim ætliuöu að sagjia honiuim „hvar hann
stæði“. Hann kvað þefcta mundu verða
hættulegt og hann gæti ekki útskýrt
þetita í sámianium.
Tveimur dögum áður hafði Misha
Slovenac farið af hóiteilii síinu í St.
Tropez. Hann hafði varað Sfcefan við
því, að sikipta sér af Delonihjónunum.
Hann h-afði einndig gedUð Zoricu í skyn,
að hann ætiti að taka sæti Stefans og
verða hægri hönd Delons. Hann kvaðst
hafa verið á höttunum ■ eftir þessu um
nokikurt skeið.
Misha hvarf í París skömmu eftir lát
Stefans. Lögreglan leitaði hans vegna
ráns og gerir það enn, Auk þess er
ljósit, að Mi3ha var við hlið Stefans,
er hann var drepinn. Áður en hann fór
hrinigdi hann enm í Zoricu og sagði
henni hvernig Stefan hefði verið drep-
inn, hann hefði verið skotinn í höfuð-
ið niðri í bílskúr eða kjallara. Þegar
þebta var, hafði lögreglan en-ga hug-
mynd uim, að Stefan hefði verið skot-
inn.
Ein-n var það enn, sem kunnugt var
um morðið löngu áður en lögreg-lan
komst á sporið. Það var Uros Milose-
vic. Hann hagaði sér líkt því og hann
vildi ekki viðurkenna, að Stefan væri
látinn. Hinn tuttugsta og fjórða sept-
emíber opnuðlu þau Uros, Claudie og
anmar til síðasta bréf Stefans og komu
því síðan til ALexanders bróður hans.
Þar með var skrdður kominn á málið, og
Stefan í dála-gLega klípu.
Uros kom til Claudie Hoss með svarta
ferðatösku og skjatta fuilan af bréf-um
og ljósmyndum Stefans. Sama kvöldið
heimisótti Uros uimboðsmann Delons,
Georges Beaume, og henti Beaum.e hon-
um samstundis út. Uros hafði gefið hon-
wm til kynna, að hann hiefði skjöl í fór-
um sínum, sem komið gætu ýmisum illa.
Uros hafði sagt honum, að Marcantoni
væri morðinginn. Beaume brá heldur
hastarlega og hringdi í Marcantoni.
Sennilega hefur Uros nefnt bréfin til
þeiss að gieta niáð tali af Delon eða
Marcantoni, og komið í veg fyrir dauða
Stefans. Daginn eftir hélt Uros ti-1 St
Tropez á kostnað Delons. En fyrst fór
hann með ferðatösku-na og bréfin heim
till foreiidira sininia. Hainn sagði þeim, að
Stefan væri dauður. E-n þau höfðu
seinna orð á þvi, að Uros hefði hagað
sér Mkt og Stefan væri enn á lífi og í
mikiIU hættu.
1 ferðaitöskuinini voru ýmsair pjöntour
Stefans, þar á mieðal stór svört minnis-
bók og nokkrar minn-i, grænar, en það
voru dagbæfcur hans. Sagt er að þessar
endurminninigar hans hefjist á þessa
leið:
— Hér ætla ég að segja sögu
hneykslanlegs athæfis hjóna, sem hafa
híldtíi® mikinn og áberandi frama ... —
E.t.v. h-efur athæf-ið ekki verið eins
slæmt og þarna segir, en í þ-essum bók-
um hlýtur sambandsslitum Stefans og
Delonihjónanna og siðustu ævidögum
h-ans að hafa verið lýst. St'efan var dug-
legur rifchöfundur. Claudie kveð-uir
hamrn hafa iétit þammiig á hijarifca siímu.
Hinn tuttugasta og áttunda septiem-
ber fór Uros með töskuna í sjálfsölu-
geym-sluhólf í Gare de l’Est. Faðir hans
mataði síðan sjálfsalann á frönfcum.
Ekki er vel Ijóst, hvað í töskun-ni var,
er þetta gerðist, en þegax lögreglan
fékk hana voru da-gbæfcur-nar ekki í
henni. Uros féfck Alexander Markovic
bréfin. En, lögfræðingur Alexanders
se-gir greinilega vanta í bréfaisafnið.
Ekki er vitað hvar Stefan var dag-
ana milii 22. september og 1. ofctóber.
Hvort, sem hann var drepinm þegar í
stað eða ekk-i, >á héld-u m-orðinigjarnir
honum í feluim að minnsta kosti sex
daga. Skransalinn hafði ekki komið á
ruslabauginm í 'þrjá daga áður em hamm
fann likið. Og þar sem pokin-n var svo
áberandi á ha-ugn-um, hlýtur hann að
haifa venið tagðlur þar kivöMiið áður.
Enmfr-emux töldiu læknar þeir, s-em
krufðu likið 2. okt., dauða Stefans hafa
borið að höndum hinn 26. eða 27. sept.
En það, sem mest er spenn-amdi við
söguna allia, er það hve opimib-er yfir-
völd hafa lagt si-g fram um að sa/Ita mál-
ið og forða því, að frægu fólki yrði
bland-að í það. Yfirsaksóknarinn sendi
öillium naninisákmiamömmum málsiinis þá til-
kynmiinigu hinm 15. Októfoer, að hrver
þeirra, siem gæfi súg á tal við fréitt-a-
mianm um miáliið yrði læikfcaður í tign.
Þegar Dumais tilkynnti, að hann hygðist
verða ráðgjaf-i Alexanders Markovic í
máliniu, stal bófafúokkur bíl hams og
eyðilagði og br-au-zt inm í íbúð við-
s-kiptafélaga hans. Þjófarmir fundu þó
ekki Markovic málsskjölin, end-a þótt
þau væru í húsinu. Dumas sagðist e-kki
vena svo vitlauis að hiafia sfcjöilin á iglllám-
befck. Ekikerit var gent í miálllinu. í París
boirigar siig vart að fcailllia á iögregilumia
vegna annars einis lítilræðis.
Loks gerðist það, að fyrsti lögreglu-
maðúrinn, sem h-eyrði n-afn frú Pornpi-
dou nefn-t í s-ambandi við málið, nef-ndi
það ©kki í skýrslunni, sem hann sendd
dómaranum (enda þótt nafnið kæmi 36
sin-num fyrir), h-eldur gerði yfirboðaxa
sínum orð um það, en h-ann lét boð ganga
áfxam til innanrikiisimélaxáðuineytisins,
sem sagði dámismiálaráðuneytinu, en það
sagði loks Patard dómara að hlífa eng-
um.
Eitt m-esta axanskaftið, sem lögregl-
an gerði, v-ar það, er hún slepþti tveim-
ur mikilvægustu vitnunum úr landi, og
framkvæmdi algera sýndarr-anns-ókn
á einbýlishúsahverfinu í Celle St
Clouid-Reuil svæðinu vestan Bolo-gne-
skógar. Þar var það hús, sem Stefan
hiafði ofltast spiilað fjiáxihættuispifl: í oig veria
má, að h-ann hafi einnig verið drepinn
þar. Fyrirspurnir „Tlhe Su-nday Times“
sýndu ljóslega, hve r-annsðknin hafði
verið hlægileg. Lögreglan var logandi
hrædd um að fletta ofan af einhverj-
um „stóriðj-uhiöHdi", sem bjó í einu hús-
anna. Þar sem dóm-arinn fékk litla að-
stoð frá lögregiunni, sendi han-n m-ar-ga
Júgóslava og nokkra lögreglumienn í
þyrlu yfir hv-erfið að finna hús þetta.
Hann ætlaði að taka mikilvægt vitnd,
Milovar Rodic, í bílferð um hverfið, því
að Rodic kvaðst hafa komið í umrætt
hús með Stefan hin-n 15. september. Þá
gerist það, að Rodic fær dularfullt
minn-isleysiska-st og man nú ekkert nema
fargjaldið og útlit hús-sins og hið síðara
afar ógrein-ilega. Og þar, s-em hús þessa
hverfis likjast hvert öðr-u mjög hið ytra,
þá reynidiist viltniisburður Rodics gagns-
lauls.
Pafcard dómari hef-ur lagt sig alla-n
fram í máli þessu, en tvö þýðingarm-estu
vitnin eru genigiin honium úr grie-ipum
og lögreglan er ekki samstarfsfús, þótt
Dumais h-afi neymt sitt til að vekj-a siam-
vizku henruar.
Hins vegar r-eyn-di lögreglan ekk-
er-t eða vildi ekki hindra vitnaleiðslu
Pompidou og konu han-s. Og yfirheyrsi-
an yfir Pompidou va-rð fyrsti liðurin-n
í heldur níðangurlegrl, stjðrnma'fafegrl
hertfcerð -gagn hionium,
Þ-að var raunax hálfgerð tilviljun, er
nafn hans var fyrst nefnt í þessu sam-
bandi. Patard d-óm-ari var að spjrrja
Alexander Mar-kovic um samband bróð-
ur hams vdð Delonhjónin.
— Var hann þjónn eða vinur? Borð-
aði hann með þeim, eða í eldthú-siniu?
— Auðvitað með þeim, — anzaði Al-
exander.
— Jafn-vel, ef gestir voru viðstaddir?
— spurði dómarin.n. — Viltu lýsa einu
slíku kvö-ldi? —
■— Það var til dæmis eitt sinn, —
sagði Alexander, — að þau voru sam-
an komin Alain og Natihalie Delon,
herra og frú Pompidou, og ... —
— Hatrun er iiyigaxii, — er eiinia svar
Delons við þessu öllu.
Brellanid si-gwaði írláind á Evrópumót-
i-n-u í Osló mieð 97:59 eða 8 stigum geign
0. Leikurinin var mjög speinmiaindi eins
og sést á því, -að í hállfile-ik vax staðan
49:35 fyrir íxiiarud, B-riezlku spilaraxnir
bættu þó stiöðúnia um 52 stig í síð-axi
hálfleilk og sigiruðu einis og áður segir.
Hér fer á eftix spi'l úr fymri hálfteik
þax sem ínsfcu spilaraa’nix voru svo sann-
arleiga heppn-ir.
Norðnr
A G
V Á-G-6
A Á-2
A Á-K-G-8-7-5-2
Vestur Ausfcur
A 4 A 9-8-7-'6-3
V D-10-7-4 V K-3
+ 10-7-4-3-2 A K-8-5
A D-10-4 & 9-6-3
Suður
A Á-K-D-10-5-2
V 9-8-5
A D-G-9-6
* —
eaimtals 20 sti-g fyrir spilið, en það nægði
ekki til si-gurs eiins og fyrx segir.
Norður
A Á-10-7-6
V Á-D-8-6-3
♦ 10
A 10-6-3
Vestur Austur
A 9-8-3-2
¥ 7
* D-G-4-3
A K-9-8-5
A D-4
V K-G-10-9-5
♦ 9-8-5
* Á-D-2
Suður
A K-G-5
V 4-2
A Á-K-7-'6-2
A G-7-4
Þax sem írsku spiiainamir sátu N.—S.
'genigu sa'ginir þannig:
Suður
1 Gnand
2 Tígilar
3 Grönd
Norður
2 Lauf
3 Hjörfcu
Pass
Þax sem írsteu spilairainnir sáfcu N.—S.
genigu saignir þairmig:
Norður Suður
1 Lauif 1 Spaði
3 Grönd 4 Grörad
5 Spaðair 5 Grömd
7 Gr önd Paiss
Ef litið ex á ispiiini, þá virðiist ekki
vena sérlegia spen'niandi að eiga að spi'la
7 'grönd, en írSki sagnh'afiimn fékk óvænlta
a-ðstoð því Auistur lét í byrjum út La-uifia
9!! þar mieð féklk sagnihaifi 7 alagi á
iauf, 4 á spaðá, einin á hjarta og einn
á 'fcíguil oig vanm spi'lið.
Birezku spilamainmr seim sátu N.—-S. við
hi'tit borðið sögðu 6 iaiutf, en þair var
írski spi'l'axinn í Auistur ekiki eiinis hjálp-
sam-uir o-g spilið tapa-ðist. ímlaind fiékk
Ekfci er hægt að neifca því að mikil
bjamtsýni -er sjá írsku spiiumuinum, en
þeir hafa vaifialiaust ákveðið að spilia
hát spil gegn þessum h-eimisfrægu
ítöls'ku -spiluruim.
Veistur iét ú't tígiuil 3, repið vair í b-orð-i
mieð tíurani oig saig'nlhafi lét tígu'l 6 í.
Spalða 6 vair látið út úr borði o'g dnepið
heirna með gosainum. Næsit lét s-aignhiafi
út hjarta, dr-ap í bonði með drottninigu
og Austuir fékk sllaiginm á kón'ginra.
Auistux ’lét út fcígul, saignhiafi hélt
áf-raim a® villlia fyxir ainidstæðSnigumum og
lét tiígul 7 o-g Vestur d-nap. Vtestur lét
en-n út tí-gu-1 og þair rne-ð v-aramst spilið.
Sag-nlhafi fék'k 4 slaigi á spaðia, einn á
hjart-a og 4 á tlíguil. ír-sika sveitin gr-æddi
6 stig á þ-esisu 'spiii frá því ítölslku
spil.ainainnir í N.—S. á h-inu boxðinu létu
sér n.æ,g-ja alð seigja 2 spað-a.
Ljósmyndaraþankar
um lítið eitt mislukkuð skrif
Gísla Sigurðssonar í Lesbók
HÁ'STÖKKVARI, sem ste'kkur
Ihátt yfir rána, þykir sjá-lfsagt
prýðiis hlástiökkvari. En þegar
fótíboltalhetja skaut boltanum
(hiátt yfir rána, hrópuðiu strák-
arnir 1 Vesturtoæniuim toúrra, ef
sú hin sama kempa Skrifaði sig
hjá Völsunum. Allt öðru má-li
gegndi, væri hún í svörtu og
hvítiu! Þvílík knattspyrnupóli-
tík var algen-g á sokkabands-
ár-uim Tjndirritaðs í Vestiurbæn-
um, þegiar sitrófcania fJiædidi á rif
um þeiim sem greinarihöilundiur
helldur að siéu é Laraigamesi. Þau
enu ekki haldur austiur í Hrtepp
uim, því þá hiefð-i reynzt erfitt
að reisa fynstu verzlunanhúis
Reykjavíkur á Ihólmiunum sem
rif -þessi tiengja landi.
Eftir að hafa dvalizt nær ára
tiug í stiórfoorg erlendis, þar
sem reiðlistin blómigaðist á fjór
uim skeiðvöllium, bðkaverzlanir
á Ihiverju göbuhorni, en
„dönsfcu blöðin” fallboðin í ,,kí-
odkuim” og skemimtistaðir svd
margir, að landinn nær ekfki að
gist-a þé alla, fór ég að durada
við að ljiósmynda mína hieima-
haga. Úr þeirri iðj-u varð bók
sú, Beykja-vík, sem ég bið grein
arihöfun-d góðfúsle-ga að skrifa
á minn reikning o-g Okka-r höf-
undainna, en eikki útigefanda,
enda er það yfirleitt staxf út-
gef-enda að koma bólku-m á fram
íæri, en ekki að se-mja þær.
Hvort greinar'höfiundur finn-
ur „»ál” Reykjavikur i Dóm-
kirkjunni, hjá Pétri Hoffmann
úr Selsvör eða i þjóðlbátiíðar-
rigningu, skiptir einu, enda ku
sálna-flakk orðið býsna al-gamgt
í Reykjavík síðain Indriði mið-
ill drakk kaffi -samitíimis á Hót-el
ísland o>g í Bár-unni. En s-vo er
með siáln-aflakk sem annað
flakk, að þar ræð-ur happa-o-g-
glappa aðferðin mestu, en við
gerð bókar telur undirritaður
að s-lífct sé ekki til farsældar.
Fyrir því setti hann mynda-efni
bóka-rinn-ar eaimian eftir laragar
og „intiEmi:(í-var“ uimlhuigsiarai-r og
stúderin-gar, sem leiddu msðal
annars til þeirrar sanmfærin-g-
ar, að óvíða væri an-nar-s staðar
hægt að finna s-líka m-ergð
kvenlegrax feg-urðar — í fót-
leggj-uim — sem í því po-ka-
horni evrópskra höfiuðlborga,
Reykjavík.
Leifur Þorsteinsson.
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 26. okbóber 1969