Lesbók Morgunblaðsins - 12.09.1971, Blaðsíða 1
4
Kristján Albertsson
SKÁLDA-
BÆRINN
AKUR-
EYRI
FYRRI GREIN
i.
Birting skálðverka felur í
Sér ákall, beiðni um áheyrn
annarra manna, um skilninjí
vits OR h.jartu á því sem skálð-
in hafa skynjað, hugsað, viljað,
og; von um að það sé éinhvers
metið — að list þeirra reynist
öðrum einhvers virði. Flestum
eða öilum skálðum mun svo far
ið, að sú verður ein incstn
Sieði þeirra, og styrkur til
starfa, ef þjóð þeirra tekur
gjöfiun þeirra af hlýjum or
þakklátum luiff, og hefur þau í
heiðri.
Ekkert er eðlilegra en að oft
þyki hinu viðkvæma kyni
skáldanna skorta á að svo sé.
Jónas llallgrímsson kvað:
Ólukkinn skal yrkja lengur;
enginn til þess finnur drengur
og þó miklu minnur fljóð.
Vinir og aððáenður skálð-
anna geta ekki síður funðið
sárt til þess, ef þeim þykir sem
verk þeirra sé ekki metið sem
skylði né liöfunður þess þjóð
sinni eins hjartfólginn og vera
ætti. I fátæklegri elli Einars
Beneðiktssonar sagði einhver
við þá eftirminnilegu konu, sem
að honum hlúði, að þjóðin hefði
fyrir löngu reist sínu mikla
skálði minnisvarða í hjartá
sínu. Hlín svaraði, og með
þykkju: „I»að var þá líka stað-
urinn.“
I>egar ég fyrir skemmstu
heimsótti höl’uðstað Norður-
lands, sein ber lieitið með vax-
andi sóma sakir framfara í at-
hafnalífi og alis nvenningar-
brags, talaðist svo til milli rit-
stjórnar Morgunblaðsins og
min, að ég skyldi eitthvað segja
lesendum af því, sem einstæð-
ast má þykja um þennan bæ —
— hvernig hann heiðraði
skáld sín í lifanda lífi,
Mattliías Jochumsson, Jón
Sveinsson og Davíð Stefáns-
son, en síðan minningu þeirra.
Akureyri hefur margt til síns
ágjetis umfram aðra bæi Is-
lanðs, kirkju sein þegar inn er
komið ber af öllum öðrum guðs
húsiun Þjóðkirkjunnar að
hreinum, veglegum stíl og f jölð
góðra listaverka, stærsta og
gróskumesta skrúðgarð lands-
ins, útsýni til fjarðar, fjalla og
sveita seni tæpast á sinn líka á
landi hér að fjölbreytilegri feg-
urð.
En eit.t mun óliætt að full-
yrða að Akureyri hafi sér til
frægðar umfram alla aðra bæi
á jörðinni af svipaðri st-ærð, og
sennilega yfirleitt fram yfir ná-
lega allar, ef ekki allar aðrar
borgir heims — að hafa gert
þrjú skáld sin að lieiðursborg-
urum, og að þeim látnum varð-
veitt bústaði þeirra, minningu
þeirra til ævaranði heiðurs.
Reykjavík hefur enn ekki
komizt Jiað iangt að setja minn-
iugartöfiu á neitt hús, þar sem
skáld hennar eða önnur stór-
menni liafa búið. Hins vegar
liafa Danir sett slika töflu á
húsið í Kaupmannahöfn, sem
var síðasti bústaður Jónasar
Hallgrimssonar.
Ekkert er þar innanhúss
framar sem minni á hið ís-
lenzka skáld — nema stiginn
Framhald á bls. 8
< ]
%
<t