Lesbók Morgunblaðsins - 26.09.1971, Blaðsíða 2

Christy heldur hér á öðrum nyHturNyni sínmn, Burren, en við hlið þeirra stendur
Ann, systir hans, móðir begff.ja thengjanna. Alls eru þau Bi'own-systicinin elleíu
tidsins, sem á lifi eru nú.
Christy Brown segir frá því í bók
sinni, sem ber ofangreint heiti, er liann
fór einhverju sinni, þá líklega sjö eða
átta ára gamall, með systkinum simun
á sveitaskemmtun í fyrsfca sinni. I»au
drögu hann þangað í kermmni sinni ag
hann man ennþá, hversu hugfanginn
hann varð af þessu iðaniii maainlífi allt
í kringum hatin. Hann man líka,
hversu einkeiuxilega sumt fölkið horfði
á hann. Það gerir það reyndar margt
enn, þijátíu árum seinna, ag er kannski
elfiki láandi.
Bókin „Sá sem hurfði á dagana liða
HANN SKRIFAR
MEÐ TÁNUM
Irski rithöfundurinn Christy Brown
hefur veri5 kallaður krypplingurinn með
spekingshöfuðið. Hér segir frá honum og
og metsölubók hans,
„Sá sem horfði á dagana líða hjá“
h,já“ varð metsölubók á Bretlandseyj-
um og hefur verið seld til ellefu landa
annarra. Gagnrýnendur hafa flestir
tekið henni vel, fádæma vel siunir
hverjir og lesendur sína hefur Christy
Brown hrifið með sér til barnæskunn-
ar í armæðu og vesöld írsks fátækra-
hverfis, sem fáir eða engir eru sagðir
haía lýst betur en hann.
Sjálfum esr hontun svo lýst, sem hann
sé ., jwö íbíá augu n tignariegu höíði, sem
trónar ofan á fijcimöu kilöuin aá' skjálf-
anði, vcJssköjœiSn boldi“. „Anuar segir:
„Hhiilii «r aif 'þessnm vanskapning-
um, sem mazsni £ixmst að áBs ekki hefði
átt að lif a, harasiíkaini, með ©í stutta
og vanskapaða haradleggi, eins og van-
máttuga vængi, og i'ætur, sem eru
einskis nýtör að kaila. Höíuöið eitt lyft-
ir þessum ósköpmn í æðra veldi, tigiai-
mannlegt, ^ekingslegt — og svo eru
það augim, þessi undurbiáii augu, eins
og himinninn yfir Irlandi, fölleit, en
þó svo óhagganlega blá, >egar nmður
horf'ir í þau, gleymist allt hitt, maður
hættir að fara hjá sér, hættir að vor-
kenna þessum aumingja, liorfir bara og
skilur, að vegir Guðs eru órannsakan-
legir.“
Christy Brown man enn sveita-
skemmtunina, sem hann fór á forðimi
daga og honum er mannlifið allt, sem
hann hefur séð fara lijá þessa hartnær
fjóra áratugi, sem ein allsherjar sveita-
skemmtim, sem hann man og segir frá.
Haaui hefur skrifað bökina sína með
táiuun, en það gerir aðeins að auka á
aðdatm lesenda hans, að hann skuli hafa
geitað notað þessa einstöku frásagnar-
gáfu sina, þrátt fyrir margháttaðar
tájmanir síns %ranskapaða líkama.
„Erfitt?" segir hann aðspurður. „Ég
bugsa ekki út í það, ég nota bara þenn-
an vinstri fót minn eins og aðrír myndu
nota hendumar, það er allt og sumt.
Erum við ekki öll vanskapniugar á elim
eða annan máta, þótt við berum það
ekki ÖU utan á okkur?
Umhverfið, sem Christy lýsir i bók
sinni, er eitt látækrahverfanna í útjaðri
Dyflinnar. Fjölskyldufaðirinn er ntúrari
Ingi Karl
SUMAR-
DAGAR
I
LONDON
SanmikvæiirLt göirtam hugmynd
uim á Lioiidon að vera grút-
sfkitug af fcoilareyk og uimvafin
feanedttraSiri þolku, ajm.k. öðru
hverýix. iÞessir suimardagar
virðaist þó afsanna þessa lýs-
inigiu ræíkjitega í aimennmgs-
•görðuim horgarinnar. því
sjiaMan ibef ég séð ferskari
gróðurliti undir blárri himni
nema ef væra skyldi á Islandi
— JðTugmiessa á k>im.gvölliuim o.g
miðsiumiar viS Mývatn. Þeitta
ena rfistkiaijísiu torezikiu kotlin í
fraiTOifkjv’apimd r
í !fiyrr»eraín>di hás.iéttarhverf
um Lundúna, þar sem n-ú úir
<og grúuir af hóteítain. naeð
.spánsibu .pg ítöls-ku startsliði,
vfirður gangandi manni otft
reiikað Æramihjá bogimynduiðum
portiiyruim, sem hggja inn i
háMldkaj&ar iibúSiargötur
(Mewis). jÞarna voru eitt sinn
hesthÚB 'Oig íverur þjónustiuiiSs
lafða oíg flásvarða og siðar ömur
tegar iíbúair fáíækra kynslóða,
sem Mtas urSu með öiiu óiihúð-
arhæfar, þegar almennar kröif
ur komust á nútimastig. >á lá
leið mainna út úr borginni og
úthverfin uxu upp eins og gor-
kúlur. Þeir, sem gátu, sebt.uist
að lamgt fyrir utan borgina í
kyrrliátaira og hreinna una-
hverfiL, siem af til viú bar ein-
hvern keim af sveitasælu. Þetta
hafði að sjiállfsögðu þau öþæg-
mdi í för með sér, a.ð langt var
að sæiqa ti>l vinnu fjyrir fiesta
sem þemnan fcost vðldiu, og
ekiki er óalgeng.t að menn þurfi
að aka hundrað kilómetra leið
til vinnu. Sú spenn.a, sem slík-
um daglegum ferðalögum fylg-
ir, er að l'ffldnduim hin prakt-
íisfca ástæða. þass, að menn fóru
að dútla við gömlu hesthúsin á
ný, og nú er svo koimið, að bú-
ið er að umsfcapa filest þessi
hreysi, tgera úr þeim simeikikleg-
ar iibúðir, sem orðnar eru eftir
sóttar og ó.trúiega dýrar. Við
námari eftirgrenn.slan kemur
hins ve.gar í jlós, að mieira lig.g-
ur hér að baiki en hin áður-
nafnda praktíska ástæða. FVjlfc
langar bemlínis til að búa í
2 L.ESBÓK MORGUNBLAÐSINS
26. september 1971
r