Lesbók Morgunblaðsins - 30.09.1973, Blaðsíða 5

Þess vegna skildum við....
— rœtt við ung hjón, sem áttu þrjú börn og
hafa verið skilin að lögum í rúmt ár.
Jóhanna Kristjónsdóttir
tók saman
Er fjölskyldumyndin
að breytast?
Erfiðara reyndist en ég
hafði ætlað að fá skilin
hjón til að tjá sig um ástæð-
urnar fyrir skilnaði, svo og
lýsa sambúðinni. Flest
hristu höfuðið strax og
aftóku það með öllu. I
sumum tilfellum vildi ann-
ar aðilinn segja frá, en ekki
hinn. Að lokum drógust ein
fyrrverandi hjón á að segja
mér hvort sína hlið á
málinu, en með þvi
skilyrði, að nöfn þeirra
yrðu ekki nefnd og að þau
fengju að lesa yfir það sem
hitt hafði sagt, þó var það
skilyrði sett, að þar yrði
engu breytt. Eiginmaður-
inn sagði við lesturinn:
„Hún er við sama
heygarðshornið, lýgur öllu
sér í vil og gerir sig að
engli og mig að skepnu.“
Eiginkonan sagði: „Aldrei
hef ég séð neitt eins
ómerkilegt. Að maður skuli
hafa hangið með þessu i
meira en 8ár.“
Þegar þau lásu frásagnir
hvort annars, vildu þau
helzt að hætt yrði við birt-
ingu viðtalanna, en um
samdist, að með nokkrum
breytingum, sem bæði gátu
fellt sig við og áttu að koma
í veg fyrir, að nokkur
möguleiki væri á að þau
þekktust, var horfið frá
þeirri kröfu.
í báðum er mikill hiti,
beiskja og bæði reyna eins
og venjan er að fegra sinn
málstað og dómgreind
beggja er ábótavant. Hvor-
ugt virðist hafa komizt yfir
þá sálrænu erfiðleika, sem
skilnaði fylgir, enda aðeins
eitt ár, síðan gengið var frá
lögskilnaði þeirra i millum
og nokkur styrr stóð auk
þess um forræði eins
barnsins.
Hún segir svo frá: —
Við kynntumst i
Klúbbnum. Þá var ég tvi-
tug og hann ári eldri og var
að ljúka iðnnámi. Ég vann
á skrifstofu og hafði lokið
verzlunarprófi árið áður.
Hann varð strax hrifinn af
mér og ég man ég hafði
engan frið fyrir honum um
kvöldið. Reyndar var ég að
spá í annan, en einhvern
veginn æxlaðist það til, að
við fórum saman og vorum
strax saman þá nótt, þótt
það sé annars nokkuð, sem
ég er mjög á móti. Hann
hringdi í mig nokkrum
dögum síðar og bauð mér
út, og svo fórum við að
vera reglulega saman. Mér
líkaði að mörgu leyti vel
við hann, en ég held að ég
hafi aldrei verið alvarlega
hrifin af honum. Svo upp-
götvaði ég, að líklega hefði
ég orðið ófrisk þarna eftir
kvöldið í Klúbbnum, og
þegar ég sagði honum frá
því, varð hann ekki beint
hrifinn og sagðist hafa
haldið að ég passaði uppá.
Úr þessu varð rimma, en
endaði þó í góðu, og svo
opinberuðum við og fórum
að leita okkur að ibúð.
Hann var að ljúka námi,
svo þetta leit ekki sem
verst út peningalega, og
bæði áttum við fjölskyldur
að, sem vildu hjálpa okkur,
þó að min hjálpaði okkur
miklu meira, því að ég
held, að móður hans hafi
fundizt ég hafa ,,flekað“
þennan ágæta son hennar.
Eg tók eftir þvi snemma
og áður en við fórum að
búa, að hann var ákaflega
fýlugjarn og rauk alltaf út
í fússi, ef ég leyfði mér að
setja út á eitthvað við
hann. Stundum fór hann á
fyllerí eftir þessi köst, en
meðan við vorum ekki far-
in að búa, fann ég ekki eins
mikið fyrir því. Við giftum
okkur um leið og við létum
skíra elzta barnið, telpu,
fengum litla íbúð hjá for-
eldrum mínum, sem við
máttum vera i leigulaust á
meðan við værum að
byggja. Svo keyptum við
fokhelda íbúð og það var
meiningin, að hann ynni í
henni á kvöldin, en það
vildi nú aldeilis verða mis-
brestur á því. Stundum
geymdi hann sparifötin hjá
kunningja sínum og fór svo
út að skemmta sér, þegar
ég hélt hann væri að vinna
í íbúðinni.
Hann hafði alltaf allt á
hornum sér, þegar ég
komst að þessu og var
stundum orðljótur og mjög
æstur. Ég vann úti hálfan
daginn og mamma passaði
barnið og mér fannst van-
þakklæti hans til foreldra
minna alltaf vera mikið.
En svo mjakaðist áfram
með ibúðina, þvi að bæði
pabbi minn og bróðir
hjálpuðu honum mikið. Ég
varð aldrei vör við, að hann
©