Lesbók Morgunblaðsins - 30.09.1973, Blaðsíða 13

Minni rekur mig til þess, að á
skólaárum mfnum heyrði ég
margar skólasystur mfnar
segja sömu setninguna, hvað
eftir annað: „Ég vildi ég væri
strákur.“ En svo undarlega var
ég sjálf gerð, að aldrei nokkurn
tfma flögraði þessi löngun að
mér eitt einasta andartak. Þeir,
sem trúa á endurholdgun, álfta
að sama sál geti skipt um kyn f
endurholdguninni. Kannski
þessi ósk skólasystra minna
hafi verið óljós söknuður eftir
fyrra lffi f hinu kyninu? Ef
endurholdgun er staðreynd, er
ég viss um, að ég hef verið kona
á öllum mfnum lffsskeiðum.
Þessum skólasystrum mfnum
fannst þær geta leyft sér miklu
meira og verið miklu frjálsari,
ef þær væru strákar. En mig,
aumingjann, langaði aldrei til
neins, sem mér fannst ég ekki
geta gert, „þó að“ ég væri
stelpa.
ÉG ER KONA
Það er kannski líðilegt að
segj^ það, en oft hefur mér
fundizt sem kvenréttindakonur
væru afbrýðisamar út f karl-
menn, f þeim byggi óskin: „Ég
vildi ég væri strákur". En hvar
er þá kvenréttindunum komið,
þegar notuð eru karlmanns-
starfsheiti svo sem kennari,
skólastjóri, skrifstofustjóri,
ráðherra, fréttamaður, o.s.frv.
Ég játa þó, að skólastýra, skrif-
stofustýra og ráðfrú hljóma
ekkert sérlega vel. En ekki trúi
ég því, að þær dugnaðarkonur,
sem þessi karlkynsstarfsheiti
nota, vilji leyna þvf, að kona
dyljist á bak við nafnið.
En þó að ég og fleiri séum
stoltar af því að vera konur og
kallast konur, er ekki þar með
sagt, að okkur finnist starfs-
vettvangur okkar eiga að vera
skýrt afmarkaður, hvort sem
við vinnum utan hcimilis eða
innan. Ailtaf þvoði minn mað-
ur börnunum, þegar þau voru
lftil, á meðan ég þvoði upp á
kvöldin, og þannig held ég að
það hafi verið á heimilum flest-
ra kunningja okkar. Og langt
höfum við hjónin vfst verið á
undan okkar samtfð, þegar við
gáfum tveggja ára dóttur okkar
flugvél f jólagjöf og þótti það
ekkert merkilegt sjálfum,
löngu, löngu áður en „Rauð-
sokkarnir“ voru komnir til sög-
unnar og farnir að kenna jafn-
réttisuppeldi. Og vel er mér
kunnugt um, að á þeim sömu
árum gáfu þó nokkrir foreldrar
sonum sfnum brúður.
„Konan er rnaður" er vinsælt
slagorð nú á tímum. Ósjálfrátt
flýgur okkur f hug karlmaður,
þegar orðið maður er nefnt —
og er þá ekki komin minni-
máttarkennd í spilið? En sé
endurholdgun staðreynd, ætla
ég að vona, að guð gefi, að ég
verði alla tíð kona á mfnum
lífsskeiðum.
Anna María Þórisdóttir.
Leonard Cohen:
Hinir hetjulegu
Hefði ég skínandi höfuð
og fólk sneri sér við til að stara á mig
í strætisvögnum,
og gæti ég þanið líkama minn
gegnum björt vötn
og verið í faðmi á undan fiskum og vatnasnákum,
gæti ég eytt fjöðrum mínum
á flugi undan sólu,
heldur þú að ég dveldi þá í þessu herbergi
þyljandi Ijóð til þín
og semjandi skammarlega drauma
við hina minnstu hreyfingu munns þíns?
Þjóðvisa
Hinn aldni iðnaðarmaður brosti
þegar ég bað hann að blása í flösku
til að geyma tár þín í.
Og hann brosti og trallaði í hljóðfalli við
hreyfingar handa sinna
er hann útskar viðkvæmt glerið
og litaði með purpura
hins hverfula kvöldskýs.
En flaskan ertýnd í skúmaskoti húss míns.
Hvernig átti ég að vita, að þú gazt ekki grátið?
BRIDGE
Spilið, sem hér fer á eftir, er gott dænii um það, að
sagnhafi á aldrei að gefast upp jafnvel þótt útlitið sé slæmt.
Norður
S A-K-2
H K-8-4-3
T Á-K-6-2
L K-5
V estur
S D-G-10
H G-9-5-2
T G-9-5
L G-8-6
Austur
S 9-8-3
H —
T D-10-8-7-4
L D-10-9-4-3
Suður
S T-6-5-4
H A-D-10-7-6
T 3
L A-7-2
Sagnir gengu þannig:
Norður Suður
1 Tígull 1 Hjarta
4 Hjörtu 5 Lauf
5 Hjörtu 6 Hjörtu
Vestur lét út spaða drottningu, sem drepin var með ási í
borði, hjarta 3 var látinn út, drepið heima með ási, en nú var
augljóst að vestur átti vísan slag á tromp. Útlitið var þvi allt
annað en gott hjá sagnhafa, þvi við fyrstu sýn virðist ekki
hægt að komast hjá því að gefa slag á spaða.
Sagnhafi var ekki einn af þeim spilurum, sem gefast upp
án baráttu og þess vegna vildi hann reyna hvort ekki væri
hægt að haga úrspilinu þannig að hann gæfi aðeins einn
slag.
Næst var tígull látinn út og ás og kóngur teknir og spaði
látinn heima. Enn var tigull látinn út, trompað heima,
kóngur og ás í laufi teknir og þriðja laufið trompað í borði.
Nú var spaða kóngur tekinn, vestur lét gosann og augljöst er
nú, að láti sagnhafi út spaða, þá fer vestur inn á spaða 10 og
verður að láta út tromp, og þannig kemst sagnhafi hjá þvi að
gefa slag á tromp. Sagnhafi var ekki alveg viss um hvort
vestur átti spaða eða tígul eftir með trompunum og þess
vegna lét hann næst tfgul og trompaði heirna með hjarta
drottningunni. Nú er vestur varnarlaus, hvort sem hann á
spaða eða tigul. Sagnhafi lætur næst spaða og vestur verður
að drepa (annað hvort rneð trompi eða spaða 10) og siðan
verður hann að láta út tromp og sagnhafi fær tvo síðustu
slagina á kónginn i borði og tiuna heima.