Lesbók Morgunblaðsins - 01.09.1974, Blaðsíða 5

LJÖÐ EFIR
KARL H. BOLAY
Jöhann Hjölmarsson þýddi
TAKIÐ OFAN HATTIll
Myndskreyting: Alfreð Flóki.
SONUR MINN
Fiskaugum
horfir sonur minn
gegnum mig
hef ég
barið hann of lítið
eða of mikið?
nú
er það um seinan
VÍNARBORG 1946
Við Hungerbrunn
fjórða hverfi
á rússneska svæðinu
var ivanovitsj ofursti
staðsettur
ferill hans:
— lagði stund á
málarlist I París
tónlist f Salzburg
fer í óperuna
tvisvar f mánuði
þykir gott að drekka
vfn ársins
I Grinzing
FERÐ TIL BETRA LANDS
Pér eruð á leið til betra lands
takið ofan hattinn
og verið vingjarnlegir
þvf að:
stundum
eruð þér með falskt vegabréf
án þess að yður sé það Ijóst
þess vegna:
takið ofan hattinn
og verið vingjarnlegir
það er aldrei að vita
BRÓÐIR MINN
Hann kallaði mig
bróður og
félaga
sfðan
hlekkjaði
hann mig
og fleygði
lyklinum
f sjóinn
þar sem margir lyklar
verða ryði að bráð
HVER HEFUR EITRAÐ ÞOKUNA?
Þegar þokan smýgur
milli húsasundanna
hóstar nágranninn
og ömmu
verður þungt um andardrátt
augu mfn tárast
hver hefur eitrað þokuna
yfir London Ruhr
og Leunawerken
NEW YORK
í göturæsinu
á Broadway
liggur maður
enginn stansar
— time is money —
svertingi
veitir honum nábjargirnar
svo kemur lögreglan
— hægrivilla
borgaraleg úrkynjun
fararskipun hljóðar:
— fluttur til irkutsk
annan aprfl
of seint
ivanovitsj ofursti
verður um kyrrt
f Vfnarborg
með skammbyssuna
við gagnaugað
og
árangurslaust bfður
Tatjana f Kfev
þennan knappa, en minnisstæða
fyrirlestur hans. Ég sagði stfl-
hreina Það var þá. Súlurnar
voru sunnanmegin á bankanum
og inngangurinn frá Austur-
stræti, beint á móti Haraldarbúð.
Þá var líka einhver þokki (nú
myndu tungumálakunnáttumenn-
irnir, — þessir sem Sjónvarpið
auglýsir eftir sem dagskrár-
gerðarmönnum, — líklega tala
um sjarma) bundinn þessari
steingerðu stofnun. A þessum
árum var hinn síglaði og vinsæli
KR-ingur, Kristján Gestsson,
verzlunarstjóri hjá Haraldarbúð
og stjórnandi í Herradeildinni.
Það var peningaloftbraut í öllum
deildum verzlunarinnar. Hér á Is-
landi voru peningarnir brautryðj-
endur í flugmálum, ef frá eru
taldir fuglar loftsins. Þeir svifu
með ógnarhraða frá afgreiðslu-
mönnum Haraldarbúðar í upp-
hæðir kontóranna. Það var þotu-
flug þeirra tíma.
Nú er Haraldarbúð öll, en Reyk-
vikingar, miðaldra og þaðan af
eldri muna þá ágætu verzlun. Þar
stigu P&Ó fyrstu sporin og hafa
tekið upp merkið í nýjum húsa-
kynnum, og svo eru nýir Herra-
menn í gömlu húsakynnunum,
Sveinbjörn, sem áður afgreiddi
þarna, kominn í Fatabúðina. Sig-
urður Halldórsson í Heildverzlun
Haraldar og Jóna, sem var i
Skemmunni selur miða Leikfé-
lagsins í Iðnð. Það gengur á ýmsu
í viðskiptaheiminum. Kreppa og
góðæri skiptast á, og sitt sýnist
hverjum. Vandratað meðalhófið.
„Það er ómögulegt að gera
bisness í þessu helv. . . . góðæri",
sagði Sigurður Berndsen eitt sinn
á veltiárunum.
Haukur hafði rótgróna vantrú á
krónunni og lét ekkert tækifæri
ónotað til þess að skipta krónum,
er honum áskotnuðust, f smá-
mynt, 10 eyringa og 25 eyringa.
Með því taldi hann sig geta varizt
krónulækkun. Ég veit ekki, hvort
nokkur krónupeningur hefði
freistað hans. Það væri þá helzt
„þykki túkallinn" sem nú er
skráður margföldu verði hjá
myntsöfnurum. Hér kom fram-
sýni Hauks skýrt i ljós, enda er
ekki kostað eins miklu til nokkurs
penings á Islandi eins og 10 eyr-
ings. Hefir ekki sjálf höfuð-
stofnun íslenzkra fjármála lýst
þvf, að það kosti 1 krónu 31 eyri
að slá hvern 10 eyring. Við sjáum
því, að Haukur vissi hvað hann
söng í fjármála-„transaktionum“
sínum. Samt er aldrei hægt að
fullyrða, hvað verður, þegar pen-
Helgi frá Brennu. Kveðja til
þeirrar dönsku f vörðuna.
ingar eru annarsvegar. Þessvegna
er auðvitað talað um vonar-
pening. Ekki var nú trúin mikil á
krónuseðlinum, sællar minn-
ingar. Sá má nú muna tvenna
tíma, illa umtalaður og hálffyrir-
litinn. Seðlarnir báru sig illa eins
Framhald á bls. 16
Lási kokkur. Hann vissi, að Esjan var búin að vera þarna lengi.
©