Lesbók Morgunblaðsins - 06.07.1975, Blaðsíða 2

ALLT f kringum okkur er fólk
sem við tökum ekki eftir. það eru
kakkarnir sem við lékum okkur
ekki við i sandkassanum forðum
daga — þau sem sátu útí horni
með skóflurnar sfnar og byggðu
húsin sín fyrir sig. það er str&kur-
inn f okkar bekk sem var aldrei
með nein sérstök læti og hvorki
betur né verr lesinn en gengur og
gerist. stelpan sem stóð út við
vegg og horfði á hina krakkana
hlaupa og slást og sippa f frf-
mínútunum. börnin sem kennar-
arnir aldrei skömmuðu þvf þeir
tóku ekki eftir þeim frekar en
við. fólkið sem við aldrei höfum
farið f partf með. maðurinn f
næsta strætó á undan eða þá þess-
um á eftir okkar. konan f
kjallaranum á horninu. sá sem er
fyrir aftan okkur I biðröðinni f
mjólkurbúðinni rétt fyrir klukk-
an tólf á iaugardögum. meðal-
manneskjur tölfræðinnar. venju-
lega fólkið. þeir sem eru hvorki
frfðir né ófrfðir heimskir né
greindir. þeir sem fá engar
minningargreinar í blöðunum
þegar þeir loksis gefa upp and-
ann. þeir sem aldrei skrifa
iesendabréf. þeir sem mæta ekki
of seint til vinnu. litlaust fólk
sem getur sfn börn stundar sfna
vinnu og horfir á sitt sjónvarp án
þess að nokkurntímann öðlast
andlit. Fólk sem hvergi kemur
fram nema f manntalsskýrslum
eða þá sfmaskrám. þeir sem eru
þarna bara ánþessað við sjáum þá
eða virðum þá viðlits eða brjótum
heilann um örlög þeirra og lff.
fólk sem kemur okkur ekki við og
við höfum engan áhuga á. hvers-
dagsfólk.
ólafur óskar einarsson.
ólafur óskar einarsson var ein-
mitt einn af þessum einstaklega
dæmigerðu meðalmönnum sem
við höfum engan áhuga á að kynn-
©
Hversdags-
MAÐUR
Smásaga
eftir MAGNEU
MA TTHÍASDÓnVR
ast nánar. sannkallaður hvers-
dagsmaður. hann var fæddur f
reykjavík — sonur miðstéttar-
fólks sem hafði nóg handa sér og
sfnum en ekkert framyfir. f
bernsku var ólafur rólegt barn og
heilbrigt og uppvöxtur hans og
þroski einsog tölfræðinga frekast
getur dreymt um. hann brosti
tveggja mánaða tók fyrstu tönn-
ina sex mánaða skreið nfu
mánaða og fór að ganga fjórtán
mánaða. á tilskildum tfma hóf
hann skólagöngu og þótti prúður
nemandi þó ekki prúðari en geng-
ur og gcrist. hann var f meðallagi
vel lesinn f tfmum og einkunnir
hans fylgdu sömu lfnu. kennarar
hans höfðu aldrei yfir neinu að
kvarta á foreldradögum þó þeir
reyndar hrósuðu honum ekki
heldur. ólafur lauk skyldunámi
samkvæmt áætlun og sfðan gagn-
fræðaprófi samkvæmí ósk for-
eldra sinna. að þvf loknu fór hann
á sjóinn.
umþaðleyti sem ólafur lauk gagn-
fræðaprófi hafði fátt markvert
gerst f iffi hans. þó má geta eins
atviks er varð þegar ólafur var á
fimmtánda ári. það gerðist
skömmu fyrir jól að ólafur var á
leið niður I miðbæ í strætisvagni
að kaupa jólagjafir. kalt var í
veðri og ölafur var vel klæddur
meðal annars í gærufóðraða
græna úlpu með tveim framaná
vösum og hettu með spæl. ólafur
hafði verið svo heppinn (eða
óheppinn) þrátt fyrir jólaös-
ina að fá sæti við glugga aftar-
lega I vagninum. næst fyrir aft-
an ólaf sátu tveir háðfuglar og
þegar ólafur tók svo ofan
hettuna einsog hans var vandi
og starði útum gluggann í
þungum þönkum losuðu fé-
lagarnir spælinn og festu svo
Iftið bar á utanum sætið. þegar
svo strætisvagninn var kom-
inn niðrf bæ og ólafur stóð á
fætur ákveðinn f að kaupa baðsalt
hand« eldri systur sinni missti
hann jafnvægið og féll aftur nið-
ur f sætið. ólafi brá talsvert að
vonum og varð fyrst fyrir að
halda að hann væri orðinn lamað-
ur. og þarsem hann var of hrædd-
ur til að kanna málið frekar og of
tillitssamur til að vilja trufla
samferðafólk sitt önnumkafið við
jólaundirbúninginn sat hann
allan daginn f strætisvagninum
ánþcssað bragða vott né þurrt eða
sinna öðrum kröfum Ifkama sfns.
eftir ólafi var fyrst tekið þegar
strætisvagninn hafði lokið
skylduferðum sfnum þann dag-
inn og farið var með hann til
spúlunar um kvöldið. þá loks
losnaði ólafur ú klípunni að-
þrengdur mjög og komst heim til
áhyggjufullra foreldra sinna.
ekki var séð að þetta atvik hefði
alvarleg áhrif á sálarlff ólafs að
öðru leyti en þvf að hann tók
aldrei framar ofan hettuna f
strætó.
þegar ólafur stóð á tvftugu
kynntist hann guðríði sigurbergs-
dóttur á dansleik hér i borg. þar
var ólafur með nokkrum skips-
félögum sfnum og guðríður sem
annars sótti lítið skemmtanir var
f fylgd með tveim vinkonum sín-
um. guðrfður var álfka litlaus og
algeng og ólafur sjálfur og mein-
illa við að skipta sér af því sem
hún taldi sér ekki koma við. með
þeim ólafi og guðrfði tókust ástir
og eftir stórviðburðalaust tilhuga-
lff héldu þau látlaust og cinfalt
brúðkaup sitt þar sem aðeins
voru viðstaddir nánustu vanda-
menn. nýgiftu hjónin fluttu f litla
leigufbúð f reykjavfk og hófu
búskap. og nú urðu nokkur þátta-
skil f lffi ólafs óskars einarssonar.
eins og alþjóð er kunnugt fá
ófrískar konur oft ýmsar flugur f
kollinn sem erfitt er að losa þær
við. þar var guðríður engin
undantekning og jafnhliða þvf
sem hún át pikklis af miklum
móð varð hún skyndilega heltek-
in áhuga á stjörnuspeki. til
lengdar nægðu henni ekki
stjörnuspádðmar dagblaða og
vikurita og hún keypti bók
nokkra á ensku um hin ýmsu
stjörnumerki. en þó guðrfði gengi
sæmilega að fylgjast með fram-
haldsþáttum sjónvarpsins var
enskan ekki hennar sterkasta hlið
og hún Ieitaði aðstoðar bónda
síns. ólafur hafði þegar hér var
komið sögu skipt um atvinnu og
gerst vörubflstjóri með tillitit til
þess að hann var orðinn fjöl-
skyldufaðir. eftfr kvöldmat sátu
þau þvf saman hjónin og pældu f
gegnum bókina með aðstoð ensk-
fslenskrar orðabókar. þetta gekk
vonum framar og er komið var á
áttunda merki dýrahringsins
greindi frá þvf að árið áður cða
árið eftir (ef ekki sama ár) og
sporðdreki dæi fæddist nýr fjöl-
skyldumeðlimur og öfugt þegar
sporðdreki fæddist. þarsem allt
útlit var fyrir að frumburður
þeirra hjóna myndi fæðast f sporð
drekamerkinu varð ólafur grip-
inn mikilli spennu og tílhlökkun.
aldrei áður hafði hann sýnt jafn
rnikinn áhuga á heilsufari fjöl-
skyldu sínnar og vandamanna.
hann hlustaði hrifinn á rauntölur
gamalla frænkna og hlakkaði með
sjálfum sér „það verður hún“. og
tíminn nálgaðist og guðríður var
orðin gild og þung á sér og sporð-
drekamerkið leið. elsti sonur
ólafs var fæddur f bogmanns-
merkinu. ólafur huggaði sig við
að hann væri þó undir sporð-
drckaáhrifum hugsaði „gengur
betur næst“ og hélt áfram til-
raunum sfnum tll útrýmingar
fjölskyldu konu sinnar og sjálfs
sfns með sporðdrekafæðingum.
þess ber cftilvill að geta í þessu
sambandi að þrátt fyrir mikinn
barnafjölda ólafs og góðan vilja
er ekkert barna hans fætt f sporð-
drekamerkinu. afturámóti eru
þar Ifkiega flestar vogir á iandinu
fæddar innf sömu fjölskyldu.
þcgar börnin eru mörg er f
mörg horn að Ifta og lftill friður.
þar kom að ólafur þráði það heit-
ast að sofa eina nótt f friði laus
við grát nýjasta afkvæmis sfns.
einn góðan veðurdag kom hann
því til guðríðar konu sinnar og
kvaðst vera búinn að ráða sig á
bát frá litlu sjávarþorpi á suður
ströndinni. guðrfður svaraði
aðeins „það var gott elskan" án
þess þó að hætta tilraunum sfnum
til að mata næstyngsta barn
þeirra hjóna (sem reyndar var
bogmaður en ekki vog) á skyri
ánþessað allt of mikið magn færi
I eyru og nef og hár. hvortsem það
var þessvegna eða vegna hennar
eiginleika að skipta sér ekkí af
því sem henni ekki kom við
spurði hún einskis: ekki hvað
báturinn héti eða hvað hann væri
stór ekki hvaðan hann væri gerð-
ur út eða hver veiðarfærin væru
ekki einusinnu hversvegna ólafur
hefði ekki minnst á þetta við
hana áður. og vissulega var það
heppilegt fyrir ólaf þvfeins-
og svo marga meðalmenn
skorti hann hæfnina til að
Ijúga svo honum yrði trúað og
sannleikinn var sá að hann
hafði ekki ráðið sig á neinn
bát. ólafur var á leið úr bæn-
um f þorp á suðurströndinni