Lesbók Morgunblaðsins - 26.10.1975, Blaðsíða 16

Nokkur föng
I'ramluild al' bls. 14
uni hans og öskum ekki sint,
fleyjít til hlióar, aö því sleptu, sem
fyrr er gctiö, að rentukammerið
harðnaöi stöðugt í kröfum sínum
(>íí ummælum".
(Safn fræðafélagsins VIII.
bindi, bls. 95, Finnur Jónsson:
Ævisaga Árna Magniissonar.)
„Þá var ný öld risin í Danmörk.
Sá góðvilji í tslands garð, sem
Arneo liafði með lángri kynningu
við hirðina (ekisl að vekja. í
brjósti hans herradóms, var nú
dofnaður í Danmörk með hinum
sofnaða konúngi. Skýrslum
Arnæi af ástandi á íslandi sem og
unihótalillögum hans um verslun,
atvinnuvegi, réttarfar og land-
stjórn var fálega tekið í
kansellíinu, vafaniál hvort þær
fengust lesnar;“.
(Eldur bls. 55.)
Tilvitnanirnar hér að framan i
Eldur í Kaupinhafn eru í 1. út-
gáfu, Reykjavík 1946.
MINNING
UNDIR . . .
Framhald af bls.7
röddina þegar ég sat þarna I eldhúskróknum. Frændi
talaði aldrei um dalinn og konan með röddina horfði
ekki einu sinni I áttina.
Þegar ég kom til að vera um hrfð og það var sumar
sat gamla konan í litlu cldhúsinu sem hún átti sjálf og
það var vaskur á veggnum og hæfði höll. Ilún sat
kannski á gömlum stól hörðum og hafði vaskinn við
bakið og gerði mér galdra með kaffibaunum. Þá var
hún að brenna baunir og kaffiilmurinn vafði sig um
mann. Þá var það mesti galdur I heimi að éta kaffi-
baun með miklum hruðningi og hún rak út úr sér
tunguna að sýna með mylsnuna og svo kyngdi hún og
glcttnin átti heima f augum hennar bak við gleraugun
sem aldurinn útvegaði hcnni. Sfðan tautaði hún
hræðilega mikla útlensku og sjá; Baun sat á fölrauðri
tungunni eins og óétin. Svo hlógum við dátt og Iengi
og hún sló sér á lær af undrun á þessum kaffibaunum
sem urðu heilar þótt þær væru bruddar.
Þessi galdur, ásamt glettnum augum, dróg mig að
þessari konu sem hafði siglt úthaf til þess að fá sér
vatn að drekka og syngja I þröngri stofu þeirri röddu
sem heimurinn vill kaupa, en er ekki föl öðrum en
bændum og hundum þcirra og kannski nokkrum
úrvalsgestum. Þetta er mesti þorsti sem ég hefi heyrt
um.
Bflarnir aka fram og aftur á malbiksgröf. Mvnd
Mútter frænku og frásaga hennar eða sögubrot af
konu með rödd, sem gerðist göldrótt eyddist f regn-
bogalitum bensínpolli á malbikinu. Þið munuð sam-
mála mér að vona ævintýri er ekki hægt að skrifa:
ævintýrið um manninn með augun blá eins og postu-
Ifn og konuna með röddina.
Munaðarnesi ápáskum 1974
KLUKKAN
Framhald af bls. 11
kvöldsólina kringlótta og eld-
rauða, áður en hún hverfur alveg
undir jörðina. Kg ætla að komasl
upp á klcttana þarna, þar sem
þeir gnæfa jafnhátt hæstu trján-
um.“
Og liann þreif í rætur og tágar
og klifraðist upp eftir votum
steinunum, þar seni vatnssnigl-
arnir hringuðu sig og frosk-
paddan glennti upp skoltinn, eins
og til aö gelta að honum, en upp
komst hann samt, áður en sólin
var alvcg gengin undir, og var
sjón að sjá liana úr þeirri hæð. 0,
hvilík dásemdarprýði! Ilafið, hið
mikla og dýrðlega haf, sem velti
löngum bylgjum inn að strönd-
inni, lá opið fram undan honum
og sólin glóði eins og gullaltari út
við vzlu brúnina, þar sem haf og
himinn mættust. Allt rann saman
í leiftrandi litadýrð. Skógarnir
sungu og hafið söng og hann söng
með. ÖII náttúran var ein stór og
heilög kirkja, þar sem tré og
sveimandi ský voru súlurnar, þar
sem blóm og grös voru glitofin
gólfábreiða og himinninn sjálfur
hvelfing hins mikla musteris. Ilið
efra slokknuðu rauðu litirnir,
þegar sólin hvarf, en þá tendr-
uöust þúshundruð stjörnur, og þá
lýstu þúshundruö demantslamp-
ar, og kóngssonurinn breiddi
faðminn á móti himninum, móti
hafinu og skóginum, og rétt í
sama bili kemur fátæki drengur-
inn með stuttu ermarnar, á tré-
skónum, út úr hægra hliðargangi.
Ilann var þá kominn jafnsnemma
hinum og kominn það á sfnum
vegi, og nú runnu þeir í fangið
hvor á öðrum og héldust í hendur
f hinni miklu kirkju náttúrunnar
og skáldskaparins. Yfir þeim
hljómaði hin ósýnilega, heilaga
kirkja, og kringum hana svifu
sælir andar í danshring með fagn-
andi lofgerðarröddum.
l'li'rfuiHÍi: II.f. Vr\iiKur. K«*>kja\ík
Kramkv.slj llaraldurSicinsson
Hilsljórar Mallhias Johanncsscu
Si> rinir (iumiarssun
Kilslj.fllr (• Isli Sii'urflssnn
\uul>sinuar: \rni (.arHar Krisiinsstm
Kilsijórn: ARalslrii'li H. Sími 101 (»0
Mjög óhreinn fatnaður þarf mjög gott þvottaefni...
MeÓ Ajax þvottaefni veróur mislíti
þvotturinn alveg jafn hreinn og
suóuþvotturinn.
Hínír nýju endurbættu
efnakljúfar gera þaó kleíft
aó þvo jafn veí meó ötlum
þvottakerfum.
Strax við lægsta hitastig leysast óhreinindi og blettir upp og
viðkvæmi þvotturinn verður alveg hreinn og blettalaus.
Við suðuþvott verður þvotturinn alveg hreinn og hvítur.
Ajax þvottaefni, með hinum nýju efnakljúfum sýnir ótvíræða
kosti sina, einnig á mislitum þvotti — þegar þvottatíminn er
stuttur og hitastigið légt. Hann verður alveg hreinn og litirnir
skýrast.
Hreinsandi efni og nýir. endurbættir efnakljúfar ganga alveg
inn i þvottinn og leysa strax upp óhreinindi og bletti i
forþvottinum. Þannig er óþarft að nota sérstök forþvottaefni.
Ajax pvottaefní þýóír:
gegnumttreinn þvottur meó öltum
þvottakerfum.